Nauðvörn Bjarna fyrirsjáanleg.

 

Og jafnvel trúverðug ef ekki hefði komið til hið Stóra Ferðatöskumál.

Trúverðug ef fólk hefði ekki vottinn af skynseminni sem greinir okkur frá frændum okkar í trjánum.

 

Ef skattrannsóknarstjóri, sem hann getur ekki kúgað til að þegja, því þá fær stjórinn aðeins flott embætti hjá borginni, hefur alvarlega misskilið fúlan andardrátt Bjarna, og haldið að skilyrði hans sem voru hugsuð til að svæfa málið, hafi alls ekki verið þannig meint, heldur hugsuð til að knýja málið áfram.

Samanber að ef þú vilt þjálfa grindarstökkvara, þá lætur hann æfa sig á lágmarkshæð í stangarstökki.

Þá er ljóst að Bjarni er vanhæfur í starfi sínu sem fjármálaráðherra.

Því hann játar sjálfur að tíu mánuðir eru liðnir frá því að skattsvikaraupplýsingarnar voru boðnar til kaups.  

Og að ekkert hafi verið gert í tíu mánuði er virkilega alvarleg vanhæfni.

Svo jafnvel dylst ekki dyggustu flokksmönnum Bjarna.

 

Er þá ekki betra að kannast aðeins við frændhyglina en að játa sig vanhæfan bjána??

 

En yfirklór er alltaf yfirklór, og lítur illa lögmálum rökhugsunar og skynsemi.

Hins vegar þá þagði Bjarni ekki þegar hann átti að þegja.

 

Taskan full af seðlum talar sínu máli.

Svo  ekki er þörf á að hafa fleiri orð um afstöðu fjármálaráðherra.

 

Hinsvegar er flótti samkvæmt áætlun alltaf virðingarverður, og ef hann er í þágu þjóðar og skattheimtu, þá hættir allt svona tittlingatog.

Og Bjarni verður sigurvegari málsins.

 

Full taska af seðlum.

Ekki orð um það meir.

Kveðja að austan.

Bjarni: Ekkert skattaskjól hjá mér

Stóra Ferðatöskumálið vindur uppá sig.

 

Klaufinn hann Bjarni er kominn í nauðvörn.

Hann hefði betur þagað, eða allavega leynt pirring sín yfir ásókninni á hendur vinum og velunnurum.

Í stað þess að afhjúpa samstöðu sína.

Sem nota bene er ekki með þjóð sinni sem hann þjónar, eða réttara sagt á að þjóna, það vita allir í hvaða þjónustu Bjarni Benediktsson er.

Bjarni greyið áttaði sig ekki á því að það er liðinn tíð að niðurníddir embættismenn þegi, eins og hann hafi ekki frétt af því að set-uppið hans með Hönnu Birnu hafi ekki heppnast.

 

Skattrannsóknarstjóri afhjúpar fúlan andardrátt ráðherra í hálsmál embættisins.

 

Skil­yrðin tvö voru ann­ars veg­ar að ekki yrðu gerðir samn­ing­ar við aðra en þá sem „til þess eru bær­ir“ og hins veg­ar að mögu­legt væri að skil­yrða greiðslur til selj­enda gagn­anna við hlut­fall af inn­heimtu.

 

Jafnvel barn sem kýs Sjálfstæðisflokkinn, veit að upplýsinga um ólöglegt athæfi fjárhagslega bakhjarla flokksins er ekki aflað á "þar til bæran hátt". Þeir kaupa sér þögnina, jafnt hjá endurskoðendum sem lögfræðingum sínum, og greiða aukreitis fyrir afskiptaleysi stjórnmálamanna.

Sem sjá til þess að kerfið er alltaf í smámálum.

Aðeins insider sem sér fjárvon í afhjúpun sinni, býður til sölu gögn sem afhjúpa glansímyndina sem umlykur  hið skítuga fjármagn.

 

Og jafnvel smábarn sem kýs Sjálfstæðisflokkinn veit, að ekki er aðalatriðið að hvaða gagni hinar keyptu upplýsingar koma, því að mörgu ber að hyggja áður en til málssóknar kemur, heldur hitt að óttinn við afhjúpun er besta forvörn gegn glæpum góðborgara.

Þess vegna hafa jú góðborgarar fyrir því að kaupa upp stjórnmálamenn áður en þeir fremja fjármálaglæpi sína.

Þó núverandi gögn afhjúpi þá ekki, vegna þess að glæpamannalögfræðingahjörð þeirra kann að verjast þeim, þá vita þeir ekki um næstu afhjúpun.

Því þeir vita að það eru til gögn sem afhjúpa þá.

 

Þar sem Heimdellingar eru aðeins brotabrot af kjósendum Sjálfstæðisflokksins, flestir eru fullorðið fólk, þá er ljóst að Bjarni er í djúpum skít.

Afhjúpaður að taka fjárglæpi vopnabræðra fram yfir hag flokks og þjóðar.

Vissulega er tryggð flokksmanna næstum því óendanleg, en samt ekki jafn mikil og hjá flokksmönnum VinstriGrænna.

Þó Steingrímur hefði komist upp með lygina og undanbrögðin, þá er Bjarni ekki jafn öruggur.  

Flokksmennirnir brugðust jú í ICEsave svikasamningum hans.  Tóku samvisku fram yfir hundstryggðina.

 

Og kjósendur hans eru heiðarlegt fólk.

Kyngja ekki hverju sem er.

 

Nauðvörn Bjarna, hafi hann lágmarksvitglóru í hausnum, felst að viðurkenna afglöp sín, og fljúga út með ferðatösku, fulla af seðlum.  

Enda er það alltaf á bakaleiðinni þar sem plássið fer undir ódýrt áfengi og skítuga sokka.

Frekara mjálm er aðeins ávísun á úttekt í Byko á nöglum og góðvið.

Og þjóðin fer ekki á krossinn.

 

Bjarni getur ekki lengur treyst á meðvirka fjölmiðlamenn.

Eða þögn stjórnarandstöðunnar.

Almenningur hefur rumskað, og honum er ekki sama.

Kjósendum flokksins er ekki sama.

 

Það er engum sama nema þeim sem hafa selt peningavaldinu sálu sína.

En í þessu máli dugar ekki þögn VinstriGrænna eða forheimska Bjartrar Framtíðar.

Rannsókn breska þingsins gerði út um þær vonir.

 

Aðeins skjót viðbrögð geta bjargað því sem hægt er að bjarga.

Full taska af seðlum.

 

Og ég segi bara.

Sagði ég ekki.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Gögnin kosta 150 milljónir

Breska þingið rannsakar skattaundanskot auðugra.

 

Og hjálpartæki þeirra, banka starfræktan í skattaskjóli.

 

Í fyrri frétt Mbl.is um skattahjálp HSBC bankans, má lesa um hvernig bankinn markaðssetti útibú sitt í Sviss.

Eins hafi bank­inn markaðssett sig á þann hátt að það höfðaði til auðugra evr­ópskra viðskipta­vina sem vildu losna und­an því að greiða skatta heima fyr­ir.

Næstum því orðrétt eins og haft var eftir íslenskum bankamönnum þegar þeir kynntu útibú sín í Luxemborg.

Kölluðu reyndar þetta skattaþjónustu en ekki beina skattahjálp.

 

Í Bretlandi morar allt af bönkum og auðmönnum, samt taka Bretar það alvarlega þegar leikreglur eru ekki virtar, þegar veitt er þjónusta sem hefur þann eina tilgang að fara framhjá lögum og reglum samfélagsins.

Á Íslandi, sem glímir við örfjölda banka og auðmanna, það er miðað við Bretland, og þar sem allir þekkja alla, og vita nákvæmlega hvað menn aðhafast í skúmaskotum.

Er ekkert rannsakað.

Ekkert gert.

 

Og þegar einhverjir ósvífnir aðilar bjóða til sölu upplýsingar um skattahjálp og skattaundanskot, þá leggjast stjórnmálamenn á kerfið, og sjá til þess að ekkert sé gert, ekkert sé rannsakað.

Og úrillur fjármálaráðherra, sem getur ekki leynt pirring sínum yfir óvissunni sem hrjáir vini hans og vandamenn, velunnara flokksins og bakhjarla hans, kemst upp með að hæðast að viðkomandi stjórnsýslu sem þarf að þola hans kæfandi andardrátt.

Einhvers staðar hefðu sjálfstæðir fjölmiðlar, einhvers staðar hefðu þingmenn stjórnarandstöðu, hafið rannsókn, og krafist rannsóknar á því sem má kalla; 

STÓRA FERÐATÖSKUMÁLIÐ.

Svo hláleg var framganga fjármálaráðherra.

 

Og af kvikindisskap mínum ætla ég að bæta því við að ef fjármálaráðherra væri kona, og héti Hanna, þá væri allt brjálað á landinu í dag.

Hún þyrfti ekki að hafa forsögu Vafningsins til að vekja uppi grunsemdir um afskipti af stjórnsýslunni.

En í þjóðfélagi karlrembunnar skiptir kyn máli, þegar kjarkur rannsakenda er annars vegar.

 

Á Íslandi þegja menn, horfa til fjalla, ræða um veðrið, jafnvel blístra, þegar peningavaldið sýnir spotta sín og ítök.

Aftur og aftur endurtekur sagan sig.

Aftur og aftur er ekkert gert.

 

Svona er Ísland í dag.

Svona var Ísland í gær.

 

Og svona verður Ísland á morgun.

Í okkar boði.

 

Því við þegjum.

Öll sem einn.

Kveðja að austan.

 

 

Breska þingið rannsakar HSBC

Hvaða fársjúka samfélag ákærir ellefu ára barn fyrir morð??

 

Vissulega England á fyrri hluta 19. aldar þegar frjálshyggjan háði sitt helstríð við vinnandi fólk.

En eru einhver dæmi úr nútímanum??

 

Hver er munurinn á öfgum bandarískra hægriöfgamanna og öfgum Íslamista??

Er einhver stigsmunur í geðveikinni eða mannvonskunni??

Og er hægt að tala um stigsmun í slíku samhengi?

 

Islamistar stjórna Saudi Arabíu, sem er miðaldaþjóðfélag.

Og bandaríska hægraöfgið er á hraðri leið með þetta fyrrum flaggskip vestræns lýðræðis í sama farveg.

 

Svartnættis löngu liðinna tíma.

Kveðja að austan.

11 ára barði ungbarn til bana

Þegar líkindin eru augljós, þá á að benda á þau.

 

Forræði kerfisins í hinum norrænum velferðarþjóðfélögum er algjört.

Réttlætt með ýmsum frösum eins og hagsmunir barna eigi alltaf að ganga fyrir, börn eiga að njóta vafans og svo framvegis.

En hefur í raun ekkert með börn eða hagsmuni þeirra að gera, heldur stöðu og völd kerfisfólksins sem hefur mótað alræðiskerfi í kringum störf sín.

 

Þeir sem þekkja söguna, hvað þá þeir sem hafa fundið brunann á sínu eigin skinni, benda á hin augljósu líkindi.

Og hljóta skammir í hattinn að voga sér að benda á hið augljósa.

Á dæmið sem endaði með ósköpum því enginn hafði manndóm að berjast gegn alræðinu og kúguninni.

Því endirinn, ósköpin sjálf, eru það slæm að ekki má benda á hvernig upphafið átti sér stað.

Að sálarlaust kerfisfólk tók sér alræðisvald, og komst upp með það.

 

Gömul saga og ný.

Kveðja að austan.

Líkir barnavernd Noregs við nasisma