Gapið.

 

Þegar svo er komið fyrir einni þjóð að vegna ranghugmynda í umhverfismálum getur hún ekki lengur lagt nothæfa vegi eða byggt hús sem endast, að þá er henni fyrirmunað að kjósa sér forseta sem heldur sig við raunveruleikann.

 

Íslensk þjóð á undir högg að sækja, markvisst hefur verið unnið að því að skipta um þjóð í landinu, hátt í þriðjungur hennar er af erlendu bergi brotinn, með farandvinnuafli slagar það hátt í helming.

Með til dæmis þeirri augljósu afleiðingu að íslensk tunga stefnir beint á válista, síðasta Pisa könnun gefur sterkar vísbendingar um það.

Vaxtabrjálæðingar eru síðan að gera landið óbyggilegt ungu fólki, rökin eru síþenslan á húsæðismarkaði höfuðborgarsvæðisins sem er bein afleiðing af þjóðarskiptunum, einhvers staðar þarf jú allur þessi innflutningur að búa.

Síðan eru sameignir þjóðarinnar hægt og rólega bútaðar niður og seldar eða kvótasettar.

Venjulegt fólk skilur ekki bullið sem vellur um á þingi dag og nótt, á meðan ekkert er gert til að takast á við vanda þjóðarinnar.

 

Á svona tímum hefur þjóðin ekkert að gera við forseta sem heldur að hún sé Vigdís, og árið sé 1980.

Og Morgunblaðið setur niður að taka þátt í þeim leik.

 

Það getur betur en þetta.

Kveðja að austan.

Þarf að sýna í verki að hún sé traustsins verð

Styður Halla forseti voðamenni Hamas??

 

Innlendi viðbjóðurinn sem getur ekki fyrir sitt litla líf fordæmt voðaverk Hams, bæði gagnvart gyðingum sem sinni eigin þjóð, fullyrðir að Halla Tómasdóttir, nýsettur forseti þjóðarinnar, hafi sagt í kosningabaráttu sinni að "að hún teldi Ísra­els­her fremja þjóðarmorð á Gasa.".

Þetta er mjög alvarlegur rógur um Höllu og í raun fullyrðing að Halla sé viðrini, og ástæða spurningar minnar í fyrirsögn þessa pistils.

Að sjálfsögðu hvarflar ekki að mér annað en að þarna sé logið uppá Höllu, af fólki sem finnst það allt í góðu að voðamenni Íslamista, nauðgi, limlesti, drepi, svívirði lík, óháð aldri eða kyni þeirra sem þeirra telja réttdræpa í nafni trúar, og blóðslóðin liggur eftir þá í Bosníu, í Írak, í Sýrlandi og núna síðast í Ísrael þann 7. október síðastliðinn.

 

Það skal enginn draga það í efa að þjáningar íbúa Gasa eru gríðarlegar, en tilgangur voðaverka  Hamas var einmitt að valda þessum heiftarviðbrögðum Ísraela að sækja inná Gasa í tilraun til að uppræta voðamennin sem þar hafa hreiðrað um sig og víla sér ekki að nota samborgara sína sem mannlega skildi.

Fá þannig Góða fólkið til að fordæma varnarbaráttu 9 milljóna manna þjóðar sem Íslamistar vilja útrýma, en ekki voðaverk Íslamistanna sem skýra þá varnarbaráttu.  Hvað sem hefur gerst á síðustu 7 áratugum þá þarf fólk að vera mjög sjúkt á sál og sinni til að styðja voðafólk sem vill útrýma 9 milljóna manna þjóð.

Að telja það í góðu að friðsöm ungmenni á tónleikum, sem voru einmitt ákall um frið, séu svívirt, þau séu limlest, drepin, eða ungabörn séu skotin í bílstólum foreldra sinna, eða bútuð niður lifandi í rúmum sínum.

 

Skinheilög hræsnin sem veður ekki í vitinu, segir; Nei, nei, auðvitað fordæmum við þessi voðaverk, en hvað svo??

Áttu Ísraelsmenn bara láta þetta yfir sig ganga og bíða svo eftir næstu árás??  Og svo næstu??

Áttu sem sagt Sovétmenn að láta staðar numið eftir grimmilegt varnarstríð þeirra við nasista þegar þeir komu að landamærum Þýskalands því nasistarnir vörðust innan um óbreytta borgara??  Var sem sagt innrás þeirra í Þýskaland þjóðarmorð??  Sem og loftárásir Breta og Bandaríkjamanna á Þýskaland??, loftárásir sem voru hugsaðar til að lama baráttumátt þýsku hernaðarvélarinnar en kostuðu hundruð þúsunda mannslífa, að megninu til óbreyttra borgara.

Var mannfall þýskra borgara sem sagt Bandamönnum að kenna en ekki nasistunum sem hófu seinna stríð, og þegar það var tapað, þá gáfust þeir ekki upp heldur vörðust í borgum og bæjum Þýskalands með tilheyrandi mannfalli íbúa þar??

Alveg eins og Íslamistar Hamas sem hafa skotið þúsundum eldflauga frá íbúðablokkum  og flóttamannabúðum Gasa, víggirt skóla og sjúkrahús, allt gert til að valda óbreyttum borgurum Gasa sem mestum þjáningum.

 

Ef einhver er að fremja þjóðarmorð á Gasa þá er það Hamas á sínu eigin fólki.

Staðreynd sem blasir við öllu vitibornu fólki.

Og stríð drepa, þess vegna hefja menn ekki stríð.

 

Eins og ég segi hér að ofan, þá reikna ég með að innlendur viðbjóður sé að ljúga viðrinishætti uppá Höllu.

En það er hlutverk blaðamanna að komast að því.

Kannski sama blaðamanns og í viðtali við Svein Rúnar Hauksson, fyrrum formann félagsins Ísland-Palestína, afhjúpaði Svein Rúnar sem Ekki viðrini, það er að þegar á reyndi þá kaus hann fyrir hönd Ismail Haniyed að afneita þátt hans í voðverkunum 7. október.

Því ella gæti hann, það er Haniyed ekki verið góður maður.

 

Einfaldast væri að spyrja Höllu; Halla ertu viðrini eins og félagar í Ísland-Palestínu halda fram, en líklegast er það of gróft.

Fyrst mætti spyrja hana hvort hún fordæmdi voðaverk systursamtaka Hamas í Sýrlandi, Írak eða löndunum sunnan Sahara. Ef hún svarar því játandi, þá hvort hún fordæmi voðaverk Hamas, eða hvort hún telji þau á einhvern hátt réttlætanleg miðað við forsögu átakanna í Ísrael og Palestínu.

Ef hún fordæmir þau skilyrðislaust þá væri næsta spurning hvað hún teldi þá að stjórnvöld í Ísrael eigi að gera, að láta voðaverkin og gíslatökuna yfir sig ganga??, eða hvað??

 

Eða hvað??

 

Mér persónulega finnst engin skynsemi í hörku ísraelska hersins, eða menn telji það réttlætanlegt að sprengja tugi í loft upp til að fella einn eða tvo leiðtoga Hamas.

Og persónulega finnst mér það heimskt að halda þessu stríði áfram út í hið óendanlega, það er aðeins í þágu öfgamanna, beggja vegna landamæranna.

Persónulega finnst mér líka eldárásirnar á Hamborg og Dresden í seinna stríði vera stríðsglæpur, og það er staðreynd að glæpir Rauða hersins gagnvart óbreyttum borgurum í Þýskalandi voru margfaldar að umfangi miðað við glæpi þýska hersins í Sovétríkjunum.

En stríð snúast aldrei um persónulegar skoðanir utanaðkomandi, þær lúta þeim almennum reglum að sá sem hefur stríð, ber ábyrgð á því, og dráp í stríði eru dráp í stríði þar til annar aðilinn gefst upp.

Svo einfalt er það.

 

Hamas hóf þetta stríð, og það er Hamas að enda það.

Þeirra er ábyrgðin á mannfalli óbreyttra borgara og engra annarra.

Að halda öðru fram er eins og að kyrja faðirvor andskotans.

 

Það er ljótt fyrir Höllu forseta að sitja undir því að vera talin viðrini.

Það er hennar að svara fyrir það.

Og það er skylda fjölmiðla að gera henni það kleyft.

 

Morgunblaðið sló tóninn í gær.

Það má slá annan tón á morgun.

 

Höllu vegna.

Þjóðarinnar vegna.

 

Næg er upplýsingaróreiðan samt í heiminum í dag.

Kveðja að austan.

 

 

 

„Takk, Halla forseti, fyrir að segja þjóðarmorð“

Innsýn í hyldýpi myrkursins

 

Á stundum hefur ein og ein skömmin fokið af þessari síðu út í blaðamennsku Morgunblaðsins, og fundinn upp blóraböggull til að skamma, þessi svo kallaði Femínisti á Morgunblaðinu sem ég þori að veðja um að enginn þar innandyra kannast við.

 

Svo les maður svona viðtal sem afhjúpar, skilur viðmælenda eftir á berangri sinna eigin skoðana, ljótleiki þeirra svo augljós að viðmælandinn kýs sjálfur að kannast ekki við þær.

Enginn ofsi, engin ágengni, viðmælandanum ekki gerðar upp skoðanir, hann einfaldlega fær að tjá sig, og er svo kurteislega spurður hvort hann standi við fullyrðingu sína að góður maður hafi verið drepinn.  Svona í ljósi þess hvernig viðkomandi meint góðmenni var i raun.

Sem Sveinn Rúnar Hauksson treysti sér ekki til, mátti þó eiga það.

Hvað getur maður sagt annað en tær snilld, blaðamennska þekkingar og heilbrigðar skynsemi er ekki útdauð eftir allt saman.

 

Það hefur alltaf sviðið að eiga samlanda sem réttlæta voðaverk Hamas með tilvísan í áratuga baráttu  Palestínuaraba fyrir tilvist sinni eftir að þeir urðu undir í stríðinu við gyðinga 1948.

Að það sé til fólk, sem hefur fengið mannsæmandi uppeldi, átt ömmu sem hefur kennt þeim muninn á réttu og röngu, á sjálft allflest vini og ættingja, jafnvel maka og börn, telur það réttlætanlegt að í nafni einhvers málsstaðar eða meintrar kúgunar sé gerður út herleiðangur með það eina markmiði, að drepa, að nauðga, að limlesta, óbreytta borgara, ungmenni, konur og börn.

Hvað hefur misfarist á lífsleiðinni??, hvernig gat svona mannlegur viðbjóður grafið um sig hjá fólki sem fékk sömu guðsgjafir og við hin til að vera nokkurn veginn eðlilegt og heilbrigt??

 

Allt eðlilegt, heilbrigt fólk veit að það er meintur málstaður út um allt, margur slíkur telur sig kúgaðan eða órétti beittan.

Með því að réttlæta einn óréttlætanlegan viðbjóð með vísan í meintan málstað eða meinta kúgun, þá erum við réttlæta allan viðbjóð þessa heims því sínum augum lítur hver á silfrið.  Við erum að réttlæta nýleg hnífamorð í Bretlandi eða þegar nýnasistar í Þýskalandi brenna inni konur og börn með vísan í að þetta eru innflytjendur, við réttlætum skotárásir ungmenna í skólum Bandaríkjanna, við réttlætum morð, nauðganir, við réttlætum allt.

Við réttlætum Anders Breivik

 

Og til að réttlæta það þarf eitthvað hyldýpi myrkurs sem ekki einu sinni tær illska getur útskýrt, hún er á vissan hátt skiljanleg, því hún er jú ill, en þeir sem réttlæta eða upphefja voðaverk Hamas, hafa ekki þá afsökun sem tær illska er, myrkur þeirra er allt annars eðlis og virðist ekki eiga sér nein takmörk.

 

Höfum þetta í huga þegar við lesum þetta snilldarviðtal við Svein Rúnar Hauksson, og munum líka að markmið voðverkanna 7. október var ekki drápin og viðbjóðurinn sem slíkur, heldur var markmiðið að vekja þau heiftarviðbrögð Ísraelsmanna sem heimurinn hefur síðan orðið vitni að á Gasa.

Hátt í 40 þúsund manns hafa fallið, margfalt fleiri særðir, byggðirnar í rúst, hið daglega líf horfið, kemur aldrei aftur.

 

"Sorg að þessi góði maður" hafi verið drepin", "þetta viðbjóðslega morð", þeir sem helsærðust við að reyna að vernda börnin gegn óða hnífamanninum voru heppin að hafa ekki drepið hann í þeirri vörn, raddir meðal Góða fólksins hefðu örugglega fordæmt viðkomandi sem viðbjóðslega morðingja, að drepa svona ungmenni.  Og óða hunda má víst ekki aflífa lengur, réttur þeirra til að skaða og drepa fólk og skepnur er meiri en þeirra sem skaðast.

En það er ekkert heilbrigt við Góða fólkið.

 

Samt þegar á reyndi, ólíkt mörgum vinum Hamas á Íslandi, gat Sveinn Rúnar Hauksson ekki réttlætt voðaverkin, ekki ef hann ætlaði að standa við orð sín að hinn fallni leiðtogi voðasamtakanna Hamas væri góður maður.

Réttlætingin hélt vissulega ekki vatni eins og blaðamaðurinn benti honum kurteislega á, en réttlætingin sagði samt mikið um Svein Rúnar, voðaverkin og að þrátt fyrir allt, er ekki hægt að réttlæta allt.

".. ég held að það bendi nú í fyrsta lagi ekk­ert til þess að hann hafi leitt þess­ar aðgerðir sem voru 7. októ­ber".

Óþarfi að hafa fleiri orð um þetta, sumt segir sig bara sjálft.

 

Vil samt gefa Sveini Rúnari lokaorð þessa pistils; "Ég held að það sé Guðs að dæma ekki mín, hver sé góður og ekki góður. Það voru ekki mín orð að hann væri góður maður,“ seg­ir Sveinn".

 

Guð dæmir og þann dóm getur enginn flúið.

Hvernig sem menn reyna að réttlæta illvirki sín.

Kveðja að austan.

 

 

 

„Sorg að þessi góði maður“ hafi verið drepinn

Einu voðamenninu færra.

 

En það er bara svo með þetta skrímsli sem þrífst á morðum og drápum, að fyrir hvert höfuð sem er höggvið, spretta 10 upp.

Þó er ljóst að eitt viðbjóðslegasta ómennið í morðingja og hryðjuverkageiranum er fallinn frá, líkt og saklausu samborgara hans sem hann fórnaði miskunnarlaust fyrir draum sinn um útrýmingu ríkis gyðinga.

Eftir stendur arfleið átaka og ofbeldis sem engan enda ætlar að taka.

Og tekur engan endi á meðan Góða fólkið gengur í takt með voðamönnum og upphefur voðaverk þeirra.

 

Því Ismail Haniyeh var nútímamaður, hann áttaði sig á mikilvægi samfélagsmiðla og nútíma samskipta þar sem allt gerist í beinni, því hóf hann átökin 7. október með viðbjóðslegum drápum sem hann vissi að myndi knýja Ísraelsmenn til harkalegra aðgerða, aðgerða sem myndu kosta tugi þúsunda landa hans lífið.

Í öryggi sínu, sem reyndist víst ekki að vera mjög öruggt, taldi hann fórn samlanda sinna léttvæga ef drápin á þeim myndu færa Hamas sigur í áróðrinum, og þá skipti öllu máli að láta liðsmenn samtakanna vígvæða skóla og sjúkrahús, verjast innan um íbúa, skjóta eldflaugum frá íbúðablokkum, allt til að láta hernað Ísraela líta sem verst út á öldum ljósvaka og samfélagsmiðla.

 

Haniyeh er í raun höfundur að stríðinu; Dráp í beinni.

Og komst upp með það, tókst ætlunarverk sitt.

 

Hringavitleysa átakanna heldur áfram.

Menn óttast stigmögnun vegna drápsins á Haniyeh, en sú stigmögnun átti sér stað á upphafsdegi átakanna, eftir þann dag var eina spurningin hvort Góða fólkið gengi i takt með voðamennunum.

Því ef svo yrði þá myndi Hamas halda átökunum út í hið óendanlega, aldrei fallast á vopnahlé.

Og öfgamennirnir í ríkisstjórn Ísraels myndu ekki bregðast þeim.

 

Allt mat Haniyeh gekk eftir.

Dauðinn og drápin.

Meðvirkni Góða fólksins.

Skammsýni öfgagyðinga.

Allt ákaflega sorglegt, segir svo margt um vit mannskepnunnar.

 

Við Íslendingar eigum samt ekki að lúffa fyrir þessu skítapakki.

Það er komið inn fyrir landamæri okkar og herjar á stjórnkerfið.

Dularfulla saksóknaramálið er einn angi þess.

 

Mætum því.

Mætum Hamas.

 

Hamas á ekki heima hér.

Kveðja að austan.

 

 

 

Segja leiðtoga Hamas hafa verið drepinn

Aumar eru afsakanir aumra.

 

Svo aumar að viðkomandi átti aldrei að gegna embætti sínu.

 

Þá vísa ég í að til þess þurfti djúpstætt óeðli á pari við þekkt dæmi þegar lagafólk gengur erinda alræðis og ógnarstjórna, þó vissulega hafi ákæra Jóhönnu Sigurðardóttur gegn Geir Harde aðeins afhjúpað áður óþekktan sjúkleika á Íslandi, vissulega þekktur erlendis fyrr á árum, en líkt og flökkufiskar sem Hafró tilkynnir með auknu rennsli hlýsjávar til Íslands, þá nýlunda á Íslandsmiðum, sem og í okkar smáa samfélagi sem fram að því hafði aldrei upplifað óeðli mannaumingja í lögfræðistétt sem gengu erinda valds og alræðis.

Ekki að Jóhanna greyið hafi verið nokkuð annað en leppur innlendra og erlendra hrægamma vogunarsjóðanna, talið trú um að svik hennar gegn landi og þjóð hafi þjónað þeim æðri markmiðum að koma hjálendu útrásarvíkinganna í skjól Evrópusambandsins, þá þurfti eitthvað sem þjóðin hafði aldrei áður upplifað, til að ákæra Geir eina manna.

Þar var lægst að öllu Sigríður Friðjónsdóttir, sérstakur saksóknari Jóhönnu, sem gekk erinda hennar í fáráðum málflutningsins gegn Geir.

 

Og eins og áður hefur verið minnst á, fyrir það lægsta af því sem lægsta sem þjóðin hafði aldrei kynnst áður, fékk Sigríður þá vegsemd að vera skipuð ríkissaksóknari.

Og jú, jú, gleymum því ekki, hún er kona.

Og örugglega ekki illa gefin, ádeilan snýst um það sem innra er, en aum, svona út frá almennu forsendum, en hún þurfti samt ekki að staðfesta þau almennu sannindi sem ég benti á í fyrri pistli mínum um ofurítök óttastjórnar Hamas á Íslandi, atlögu samtakanna af íslenskri stjórnsýslu og æðstu ráðamönnum þjóðarinnar, í beinu samstarfi við kostuð útibú mannsals og flóttamanna glæpaiðnaðarins á Íslandi, með því senda frá sér svona yfirlýsingu.

Þó hún sé aum.

 

Og aðeins aumur, sem varla er hægt að hæðast að, sendir frá sér svona tilkynningu, sem ég ætla reyndar aðeins að stytta, vegna þess að fáviskan er endurtekin.

"Áminn­ing, sem Helgi Magnús Gunn­ars­son vara­rík­is­sak­sókn­ari hlaut árið 2022, laut að fleiri til­vik­um tján­ing­ar hans en því sem beind­ist að hæl­is­leit­end­um og sam­kyn­hneigðum karl­mönn­um. Þetta árétt­ar Sig­ríður J. Friðjóns­dótt­ir rík­is­sak­sókn­ari í til­kynn­ingu til fjöl­miðla. Segir Helga Magnús ekki hafa bætt ráð sitt.  ..."Um nokk­ur til­vik var að ræða sem náðu aft­ur til árs­ins 2017. Rík­is­sak­sókn­ari tel­ur sér ekki heim­ilt að upp­lýsa nán­ar um þetta. Þá skal einnig tekið fram að kær­ur til­tek­inna sam­taka voru ekki ákvörðun­ar­ástæða fyr­ir fram­send­ingu máls Helga Magnús­ar til dóms­málaráðherra nú né held­ur þegar rík­is­sak­sókn­ari áminnti Helga Magnús" seg­ir rík­is­sak­sókn­ari enn frem­ur í til­kynn­ingu sinni.".

 

Vá, það að vera aumur þýðir samt ekki það sama að viðkomandi sé greindarskertur, og vissulega má ætla að Sigríður Friðjónsdóttir ríkissaksóknari sé það ekki.  En það lýsir samt ekki miklu viti að ætla almenning greindarskertan, þó viss rök megi færa fyrir að vitsmunir ákveðinna blaðamanna Morgunblaðsins séu ekki miklir, og eiginlega þá hefur Fréttastjóri Rúv fyllt upp í fréttastofuna með fólki sem vægast sagt veður ekki í vitinu í fréttum og fréttaskýringu sínum.  En ekki greindarskert engu að síður.

 

Sigríður, sem aldrei átti að vera skipuð ríkissaksóknari, og ég get rétt ímyndað mér þumalskrúfurnar sem Steingrímur Joð setti á Ögmund til að hann stæði við samkomulag Steingríms við Jóhönnu, virðist samt ganga út frá því að þjóðin sé greindarskert, að hún tengi ekki aðför hennar að Helga, við atburði nýliðinna vikna, þar sem Helgi gat loksins ekki þagað, og benti á augljós tengsl alþjóða glæpaiðnaðarins við innsta kjarna VinstriGrænna.

 

Þegar Sigríður fattaði að dómsmálaráðherra var ekki lengur Ögmundur Jónasson, að hún nyti ekki lengur skjóls helfararríkisstjórnar Jóhönnu og Steingríms, enda rúmur áratugur síðan að það skjól var til staðar, þá áttaði hún sig á, að aðför hennar að sannleikanum, var um leið aðför að restinni af trúverðugleik Sjálfstæðisflokksins.

Að þetta snérist ekki lengur um að hún gæti rægt Helga með þekktum Óráðum skriffinnskunnar, að gefa eitthvað í skyn en vísa í trúnað um einstök atriði, þekkt nálgun sækópata og stórlygara, því í á milli væri Sjálfstæðisflokkurinn undir.

Sjálfstæðisflokkurinn sem kyngdi beinni hryðjuverkaatlögu Svanhvítar Svavarsdóttur að lífsafkomu fjölda fólks, ef hann kyngdi líka atlögu örleifa ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur að embættismanni sem hefur gengt störfum sínum af trúmennsku við lög og stjórnarskrá landsins (þú skalt ekki erlendu valdi lúta, þú skalt ekki vinna í þágu alþjóðlegra glæpasamtaka) og hans eini glæpur var að segja satt um óhefta innflytjenda stefnu stjórnvalda, þá væri engin Sjálfstæðisflokkur til staðar í næstu kosningum.

 

Sigríður lagði sem sagt höfuð sitt undir svo Guðrún Hafsteins gæti fórnað sínu eigin höfði, og höfði flokks hennar.

Vá!!, hvílíkt drama hjá fólki sem er ekki lengur í neinum tengslum við þjóð sína.

VinstriGrænir að þurrkast út, Sjálfstæðisflokkurinn í vafa hvort hann eigi að feta þau feigðarspor.

 

Fyrir þjóðina, það er þau okkar sem eru ennþá íslensk, er valið ekkert.

Það er ekki annað hvort Sigríður eða Sjálfstæðisflokkurinn.

 

Það er heldur ekkert val fyrir dúkkulísurnar sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur verpt eins og gaukur í hreiður löggæslu þjóðarinnar.

Það gilda lög um hryðjuverk, um hryðjuverkastarfsemi, það vita allir þeir sem ætla að millifæra örfáar krónur til ættingja sinna utanlands, eða fá millifærslu frá þeim.  Þar er veggur sem segir, þú ferð ekki yfir, því þú, til dæmis níræð móðir mín, gæti verið að fjármagna hryðjuverkastarfsemi.

Svo getur Hamas vegið að íslenskum stjórnvöldum, haldið úti símótmælum til stuðnings Glæpum gegn mannkyni, ógnað fólki, hótað að ríkissaksóknari gangi erinda samtakanna.

Það er ókei en millifærslu mömmu er það ekki.

 

Svo er það einhver deild þarna sem dúkkulýsur Sjálfstæðisflokksins hafa æðsta vald yfir, sem á að berjast gegn skipulagðri glæpastarfsemi, þá sérstaklega gegn alþjóðlegum glæpasamtökum.

Samt starfar mannsals og glæpaiðnaðurinn beint fyrir framan nefið á viðkomandi deild, aldrei sagt orð, en sérsveitin kannski send á einhvern ógæfumanninn sem hefur fengið sér of mikið í tána, og skýtur úr byssu sinni út í loftið í einhverju fyllerísröfli.

Mannsals og glæpaiðnaðurinn getur líka treyst á erindarekstur núverandi ríkissaksóknara.

 

Og við sem þjóð þegjum.

Kyngjum þessu.

Eins og sú auma hafi rétt fyrir sér þegar hún telur okkur greindarskert.

 

Samt ekki, Sigmundur Davíð upplýsti á feisbókarfærslu að hann væri ekki greindarskertur, einn stjórnmálamanna.

Þungir pennar hér á Moggablogginu mótmæltu þessari aðför Sigríðar Friðjónsdóttur að staðreyndum.

Orð þeirra hafa verið lesin.

 

Því stundum ofbýður fólki.

Segir hingað og ekki lengra.

 

Hvort dómsmálaráðherra fatti það er önnur saga.

Það eina sem ég veit að hún mun aldrei komast upp með sögufölsun.

 

Í þessu máli er tími lyganna liðinn.

Kveðja að austan.

Áminning Helga laut að fleiri tilvikum

Ríkissaksóknari gengur erinda alþjóðlegra glæpasamtaka.

 

Það er leitun af aumari manneskju en Sigríði Friðjónsdóttur ríkissaksóknara.

 

Vegsemd hennar byggist á að hún gekk erinda óhæfu Jóhönnu Sigurðardóttur og ríkisstjórnar hennar þegar Jóhanna lét Alþingi samþykkja að Landsdómur myndi ákæra Geir Haarde einan manna vegna meintrar ábyrgðar ríkisstjórnar hans á bankahruninu.

Þar gekk Sigríður beint í fótspor mannaumingja í lögfræðingastétt sem hafa látið  nota sig í pólitískum ofsóknum alræðis og öfgastjórna gagnvart lög og rétti.  Mannaumingja eins og þá saksóknara sem unnu fyrir Stalín í Moskvuréttarhöldunum eða sem nasistastjórn Hitlers notaði til að þagga niður í réttlætisrödd Hvítu Rósarinnar, svo þekktustu dæmin séu nefnd.

Svo er Sigríður kona, það er reyndar ekki aumt, á að teljast til tekna, nema þegar það að vera kona, telst forsenda meintrar hæfni.

 

Solaris eru sögð hjálparsamtök.

Margtuggið og margnotað orð, margnotað skálkaskjól glæpa og hryðjuverkasamtaka.

 

Þegar æðsti og öflugasti fjármagnari haturs og hryðjuverka Íslamista um allan heim, krónprins Saudi Arabíu og raunverulegur stjórnandi landsins, Mohammed bin Salman lét myrða bandaríska blaðamanninn Jamal Khashoggi, sem var af Saudi arabískum ættum og hafði afhjúpað leyndarþræði hryðjuverkastarfsemi Íslamista sem Salman skipulagði og fjármagnaði og Salman lét myrða í sendiráði Saudi Arabíu í Istanbúl, þá fékk Salman yfir sig kastljós sem hann hafði fram af þessu getað keypt sig frá.

Eitt af því sem kom fram að upphaf hryðjuverka úr hans ranni mátti rekja til hjálpar og góðgerðasamtaka sem hann fjármagnaði í Bosníu.  Samtaka sem slógu jafnvel Serba út í grimmd og viðbjóði, og voru upphaf af voðaverkum sem Íslamistar Ríki Íslams og Hamas hafa síðan gert af kennimarki Íslamista.

Meint hjálpar og góðgerðarsamtök voru síðan megin fingraför fjármögnunar Sauda auk annarra miðaldaríkja Persaflóans við hatursútbreiðslu Íslamista, voðaverk þeirra og hryðjuverk.

 

En Salman fann ekki upp þessa misnotkun á orðinu hjálpar- og góðgerðarsamtök, allir unnendur James Bond muna að heróínsalinn í Live and Let Die myndinni dreifði eiturlyfjum sínum í gegnum eitthvað álíka fyrirbæri.

Bíómynd vissulega, en byggðist á grjóthörðum raunveruleik hinnar skipulögðu glæpastarfsemi eiturlyfjahringanna.

Raunveruleik sem virkar vel fyrir glæpa og hryðjuverkasamtök til að búa til skálkaskjól um starfsemi sína.

 

Í dag, á eftir eiturlyfjaiðnaðinum er mannsals og flóttamannaiðnaðurinn sá glæpaiðnaður sem skilar glæpafólki mestum tekjum og gróða.

Verkfæri hans eru margs konar en mikilvægust eru ýmiskonar hjálpar og góðgerðasamtök ásamt tibúnum þrýstihópum, sem auðvelda mannsalið og sístreymi flóttafólks til vestrænna landa.

Þessi verkfæri stjórnar umræðunni, láta eins og enginn sé morgundagurinn og að auðugri samfélög Vesturlanda geti endalaust tekið við afurðum glæpaiðnaðarins, fólki fátækra landa sem er að leita að betri lífskjörum, eða fólki í flóttamannabúðum sem borgar glæpaklíkum fyrir að koma sér þaðan eftir þekktum flóttamannaleiðum til Vesturlanda, og þá er tikkað í box samvisku og góðmennsku, því hver vill ekki hjálpa fólki í neyð?

Á Íslandi í dag tala þessi verkfæri þannig að okkar rúmlega 300 þúsund manna þjóð, geti léttilega orðið að 400 þúsund manna þjóð, svo 500 þúsund, og svo, og svo, það er jú bara aðeins 100 milljónir flóttamanna í heiminum, og svo kannski 500-800 milljónir í viðbót sem vilja flýja slæm lífskjör heimaslóða, og í raun ekkert mál fyrir 300 þúsund manna þjóð að taka við þeim öllum.

 

Sú síbylja dynur á þjóðinni dag eftir dag, að baki liggur ekki hin augljósa heimska fáráðarinnar að 300 þúsund manna þjóð geti leyst allan flótta og lífskjaravanda heimsins, það er ekkert fólk svona heimskt nema kannski einn og einn fréttamaður á Mogganum og á Rúv, heldur er þetta fólk í vinnunni.

Það brýtur niður viðspyrnu og heilbrigða skynsemi þjóðarinnar. Í samkrulli við einhver ógnaröfl glóbalvæðingarinnar sem fjármagna forheimsku rétttrúnaðarins á Íslandi.

Þjóð án viðspyrnu er auðveld bráð.

 

Sekt Helga felst í að benda á sannleikann.

Benda á hlutverk hinna meintu hjálparsamtaka, benda á hlutverk atvinnugóðmenna, sem nýtt hafa sér bágindi heimsins til að útbúa svikamyllu handa sér og sínum, mergsjúga úr kerfinu fjármuni sem annars gætu farið í að hjálpa flóttafólki, börnum þess, útvega þeim heilbrigðisþjónustu og menntun þar sem þau dvelja í flóttamannabúðum.

En ekki hvað síst þá ber Helgi líklegast ábyrgð á því að Góða fólkið innan lögreglunnar komst ekki upp með samsekt mútugreiðslna og hins meinta stuðnings hinna meintu hjálparsamtaka við voðamennin í Hamas og voðaverk þeirra.

Líklegast hans stærsti glæpur að hafa krafið Góða fólkið innan lögreglunnar skýringa á þeirri samsekt að rannsaka ekki augljós brot á lögum um mútugreiðslur og stuðning við hryðjuverkasamtök.

 

Það er tímanna tákn að sá einstaklingur sem mest æpir í þágu þessa glæpaiðnaðar, ítrekaður sekur um hatursorðræðu gegn þjóðinni sem hýsir hann, skuli geta pantað svona aðför að íslensku réttarkerfi.

Komist hann upp með það, komist ríkissaksóknari upp með að ganga erinda glæpaiðnaðarins og vega af þeim embættismanni sem þorir að benda á staðreyndir mála og þorir að snúast gegn rétttrúnaðinum þegar hann gengur svo langt að halda hlífiskildi yfir mútugreiðslum og augljósum stuðningi við hryðjuverkasamtök Hamas, þá er ljóst að núverandi dómsmálaráðherra er ekki starfi sínu vaxin.

Aðeins enn ein brúðan úr ranni Valhallar, þjónandi einhverjum annarlegum hagsmunum glóbalsins, með alls ófær um að standa ístaðið fyrir þjóðina sem þó veitir henni þann trúnað að vera æðsti yfirmaður dóms og réttarkerfis þjóðarinnar.

 

Þá er runnin upp Ögurstund þjóðarinnar.

Spurning um sjálft sjálfstæði hennar og tilveru.

 

Spurningar sem krefjast uppgjörs.

Um hver stjórni í raun Íslandi.

Kveðja að austan.

 

 

Helgi verði leystur frá störfum tímabundið

Morgunblaðið bregst ekki.

 

Það skrifar frétt um bullið og vitleysuna sem vellur uppúr Donald Trump, eins og 4 ár hans í forsetastól hafi ekki kennt blaðinu að greina á milli þess sem kjósendur hans vilja heyra og þess sem Donald Trump stendur fyrir, eða framkvæmir.

Síðan ætti að vera einhver greind á ritstjórn blaðsins til að greina á milli hvernig Trump stjórnar umræðunni, og þess sem hann eða andstæðingar hans í Demókrataflokknum kjósa að halda á lofti í kosningabaráttu sinni.

Svo ég vitna í einn frasann sem demókratar láta hafa eftir sér og hinn ekki svo vel gefni blaðamaður Morgunblaðsins étur upp; "Í ár er lýðræðið okk­ar í hættu, og ef við ætl­um að bjarga því verðum við að kjósa gegn valda­boðsstefnu".

Ókei, lýðræðið er kannski í hættu en hvaða flokkur, og hvaða frambjóðandi ógnar lýðræðinu vestra í dag????

 

Hinn ekki svo vel gefni blaðamaður Morgunblaðsins er með þetta á hreinu, að kosningabull Donald Trumps sé ógnin, sambærileg orð kosningateymis demókrata virðast hins vegar ekki ógna einu eða neinu, þó viðkomandi teymi hafi í síðustu kosningum logið upp afskiptum Rússa af forsetakosningunum 2020 þar sem Biden var kosinn, eða staðfastlega notað þær fölsku ásakanir til að beita réttarstofnunum landsins til að rannsaka þær ásakanir, með þeirri einni niðurstöðu, að því sem er logið og búið til, er ekki hægt að rannsaka til sakfellingar.

Og látið er ógert að minnast á hvernig sambærilegt bull, sambærilegar samsæriskenningar um einhverja ógn af kosningu Trump ógni lýðræðinu þar vestra, sé meginstoð kosningamaskínu demókrata.

 

Svona fyrir utan að Tump sé dæmdur fellon af gjörspilltu saksóknarakerfinu vestra, þar sem saksóknarar skipaðir af demókrötum, af dómstólum þar sem demókratar skipa dómara, að þar með henti hann vel í baráttunni við Kamillu Harris, sálarlausrar manneskju sem hóf sinn feril með því að ofsækja fátækt fólk á jaðri samfélagsins.

Eins og vit blaðamannsins sé minna en ekkert, að heimskan sé meiri en algjör.

 

Það hefur blasað við öllum sem hugsa og hafa dómgreind sína í lagi, að atlaga demókrata að bandarísku lýðræði með leikfléttunni um útnefningu Kamillu Harris, er áður óþekkt leikflétta, að varla finnst dæmi hjá Pútín eða öðrum einræðisherrum þessa heims til að sjá og upplifa hvernig leikreglur lýðræðisins hafa verið vanvirtar.

Samt hefur blaðamaðurinn á Morgunblaðinu ekki skrifað eina frétt um þessa augljósu aðför demókrata að lýðræðinu vestra eða sett spurningar við af hverju Kamila með lof á vörum og tungu um Biden, var tilbúin með stuðning meirihluta kjörmanna demókrataflokksins, innan við sólarhring eftir að rýtingar voru stungnir í bak hans.

Leikflétta og atburðarrás sem jafnvel Shakespeare hefði verið stoltur af í dramaleikritum sínum. 

En blasir við öllum með dómgreindina í lagi.

 

Það er nefnilega þannig í dag að Mogginn bregst ekki í ófréttamennsku hins pólitíska rétttrúnaðar.

Í mörgu er hann á pari við einkafréttastofu Góða fólksins á Rúv.

 

Þetta síðasta vígi borgarlegra blaðamennsku uppfyllir varla kröfu þjóðskáldsins um fornar búðir, þegar það sagði að núna væri Snorrabúð stekkur.

Og borgarlegir íhaldsmenn kyngja þessu, sækja í forn minni vinstri vitleysinga sem réðust á Kína og Maó með því að skamma Hoxha og kommúnistastjórn hans í Albaníu. Með því að ráðast á augljósa ófréttamennsku Rúv, til dæmis þegar frétt um forsetakosningar í Venúsaela var látin snúast um kröfu alþjóðlegra glæpasamtaka um Ísland án landamæra, en þegja um samskonar ófréttir, eða það sem verra er, þögn um ófréttir, hjá Morgunblaðinu.

 

Morgunblaðið bregst vissulega ekki.

En hægri menn bregðast, með því að kyngja ófréttamennskunni, með því að skamma Rúv fyrir það sem þeir vildu sagt hafa um Morgunblaðið.

Á meðan trónir Davíð á toppnum, tannlaus, áhrifalaus, þiggur laun fyrir blekkinguna að Morgunblaðið sé ennþá borgarlegt íhaldsblað.

Sem það reyndar er en aðeins á sárafáum köflum.

Köflum sem eru svona svipaðir og þjóðvegir landsins áður en rétttrúnaður loftslagstrúboðsins fór að blanda matarolíu sem bindiefni við klæðninguna.

 

Á meðan rennur allt að feigðarósi.

Alþjóðleg glæpasamtök flótta og mannsalsiðnaðarins stjórna opinberri umræðu, það besta sem má segja um núverandi ráðherra er að þeir eru vanhæfir, stjórnarandstaðan þjónar öllu öðru en almenningi og þjóð, glæpaiðnaðurinn er langt kominn með að skipta um þjóð í landinu, íslensk tunga og íslensk menning er komin á válista.

Þjóðin, almenningur og fyrirtæki hans eru mergsogin af vaxtabrjálæðingum Seðlabankans, brjálæðingum sem hafa þjónað auðmagninu síðan löngu fyrir Hrun.

Og síðasti borgaralegi fjölmiðill þjóðarinnar er í andaslitrum.

 

Að ekki sé minnst á að Samflokkurinn ætlar að skipta út Bjarna og börnum hans, fyrir Samfylkinguna og þó fullorðinni manneskju, Kristrúnu Frostadóttir, úr ranni auðmagnsins vissulega, en samt ekki heimsk.

Á því herrans ári 2024 þá má þjóðin allavega þakka fyrir þau grið að meint vonarstjarna þjóðarinnar er þó ekki heimsk, þó hún komi úr röðum Samfylkingarinnar.

Það er þó eitthvað gott í hinu versta.

 

Á meðan gráta samt þjóðvegirnir, Fjallkonan og Landvættirnir.

Íslensk tunga og íslensk menning.

Heilbrigð skynsemi og dómgreind hins venjulega fólks.

 

Fall Morgunblaðsins er birtingarmynd fall þjóðar, sem átti, en er að missa allt.

Sjálfstæðisþrá aldamótakynslóðarinnar skóp Morgunblaðið, og á þeirri þrá lifði blaðið lengi.

Lifði allt þar til borgarleg hugsjón og borgarleg gildi lutu í gras fyrir alþjóðavæðingu auðmagnsins og fávitavæðingunni sem auðmagnið kostar svo grimmt í samfélaginu.

 

Í dag er þjóðin án borgarlegs flokks og án borgaralegs fjölmiðils.

Og engar breytingar þar á í sjónmáli.

 

Það er bara svo.

Staðreynd sem ekki er hægt að rífast um.

Á Íslandi í dag þar sem alþjóðleg glæpasamtök mannsals og flóttamannaiðnaðarins eru í hásæti umræðunnar.

Innviðir grotna og þjóðinni er boðið fávitahátt umræðunnar til að afneita þeirri staðreynd

 

Þar bregst Morgunblaðið ekki.

Ekki þessum napra raunveruleik sem blasir við íslensku þjóðinni í dag.

 

Samt, fyrir ekki svo mörgum árum, þá hefði Morgunblaðið brugðist.

Ægivaldi Samflokksins, froðu umræðunnar, samkrulli auðmagnsins við glæpalýð um að skipta um þjóð í landinu.

Það hefði ekki þagað, það hefði sagt fréttir.

Það hefði sagt satt.

 

Allavega í minningunni.

Minningu sem tíminn er óðum að þurrka út.

 

En er samt minning um það sem var og á að vera.

Um Ísland sem var og á að vera.

 

Sú minning má ekki deyja.

Kveðja að austan.

 

 

Augljóst grín eða árás á lýðræðið

Halla og húmorinn.

 

Halla Tómasdóttir er fín kona, hún getur verið alþýðleg enda unnið í fiski sumarpart í æsku í Fjarðabyggð, hún er greind, og hún er skörp.

Hún er líka gráðug og fégjörn, annars hefði hún aldrei tekið þátt í uppklappi útrásinnar, en staðfesting á greind hennar er að hún hafði vit á að kúpla sig út frá meinstrím græðgisvæðingunni korteri fyrir Hrun með því að þykjast vilja græða pening í nafni kvenna, kvenfrelsis, eða hvaða orð græðgifélagið Auður notaði til að réttlæta sérstöðu sína á hinu almenna fjármarkaði kauphallanna.

 

Hún kom inní forsetakosningarnar eins og stormsveipur með fullar hendur fjár, búin að vinna fyrir glóbalfjármagnið, klæddi sig niður í alþýðustelpu, og vann forsetakosningarnar vegna þess að Kristrúnarliðið í Samfylkingunni ákvað að fórna frambjóðanda sínum, þeim mæta manni, Baldri Þórhallssyni.

Halla gat samt ekki flúið fortíð sína, þó auðblekktur íslenskur almenningur, í skjóli ekki vel gefins fjölmiðlafólks, munum að Femínistinn á Morgunblaðinu er ekki vel gefinn, nema í samanburði við börnin og feitu strákana á Rúv, þá reka alþjóðlegir fjölmiðlar ennþá fréttastofur, en ekki Ekki-fréttastofur.

Fyrirsagnir þeirra voru allar á einn veginn, fjárúlfur með tengsl við alþjóðlega græðgisvæðinguna, auðkona, vann íslensku forsetakosningarnar.

Sleppt var að minnast á þátt Kristrúnar í því ferli, enda þótt Kristrún Frostadóttir sé meintur frelsari vinstri og félagshyggjufólks, þá veit enginn af tilvist hennar erlendis.

 

Halla er samt örugglega alveg ágætis stelpa, hún vann jú í fiski sumarpart.

Og hún kann á Tikk Tokk, svo er hún vel máli farin.

Reyndar flott ef hún hefði ekki boðið sig fram undir fölsku flaggi, og hefði ekki unnið forsetakosningarnar vegna Kristrúnar og hennar valdafíknar í Samfylkingunni.

 

Svo kemur þessi frétt, að meint alþýðuklæði hafi aðeins verið leikbúningur hjá gráðugri fjáraflakonu, enda þarf þá hæfileika til að verða kosin formaður Viðskiptaráðs.

Ráðið sem sko alltaf að ráðast að innviðum og þjóðarhag, sem telur allt til sölu, líka þjóð og land.

Frétt um að Halla gæti ekki hamið sig þó örfáar vikur færi til innsetningar hennar í forsetaembætti Íslands, fyrst þjóna hins alþjóða auðmagns.

 

Hún, sem er ofsarík á mælikvarða þeirra alþýðukvenna sem hún þóttist vera í kosningabaráttu sinni, þurfti samt að græða örfáa aura í viðbót.

Eða var gróðinn talin í milljónum??, hvað veit ég sem hef aldrei grætt nokkurn aur nema þá krónu sem ég hirti upp á bílastæði Olíssjoppunnar í bænum mínum fyrir svona 15 árum síðan.

 

Húmorinn er samt fyrirsögn Mbl.is að halla sé komin á einhvern meintan hálan ís.

Eins og nokkur maður hafi ekki vitað hvað hún er og fyrir hvað hún stendur.

 

Með þessum húmor bakkar Mbl.is upp atlögu auðmagnsins að restinni að íslensku sjálfstæði, það er ekki nóg að eiga Einflokkinn á Alþingi, það getur ekki heldur látið forsetaembætti okkar í friði.

Reyndar kann ég vel að meta góðan húmor, til dæmis þegar forstjóri Síldarvinnslunnar tilkynnir árlegasamfélagsstyrki félagsins í minni heimabyggð, og er stolltur af örlætinu, en mætti samt ekki frekar hrósa Höllu fyrir útsjónarsemi, þó gróðinn sé aðeins brotabrot af tekjum hennar og auð, þá er hún eins og Jóakim Aðalönd sem lætur ekkert gróðatækifæri, hversu lítið sem gróðinn er, framhjá sér fara.

 

Við hin sem grátum forsetaembættið, getum varla alveg haldið áfram að gráta, eða keypt okkur snýtuklúta.

Þjóðin kaus Höllu.

Eins og hún er, ekki eins og fólk héldi að hún væri.

 

Á milli er diff, en sá diff er ekki Höllu sök.

Græðgi og gróði er hennar ferski andblær á Bessastaði.

Og ekki grætur Viðskiptaráðið það.

 

Við sem kusum hana Ekki eigum heldur ekki að gráta.

Ég kaus hana ekki.

En ég er samt hluti af þjóðinni.

Sit uppi með niðurstöðuna.

 

Og ég hef húmor fyrir Höllu.

Kveðja að austan.

Halla komin „á hálan ís“ í auglýsingu Brimborgar

Seint í rass gripið.

 

Það má teljast mikið afrek að Joe Biden skuli hafa komist fyrir á sjónvarpsskjánum fyrir skottinu sem hann hafði milli fóta sér þegar hann tók á rás frá framboði sínu.

Aldrei í stormasamri stjórnmálasögu Bandaríkjanna hefur verið vegið eins hart að lýðræðinu með þessu sjónarspili um Joe Biden og Kamillu Harris.

 

Það er göfugt að afhenda yngri kynslóðum keflið en það er ekkert göfugt að gera það nokkrum vikum fyrir kosningar.

Og ef Kamila Harris er "bæði hörð af sér og mjög hæf", af hverju var hún ekki látin taka prófkjör flokksins og rúlla þeim upp??

Fáráð fréttarinnar er svo að styðja þessi orð Bidens um Kamillu með því að segja að hún hafi nú þegar "tryggt sér næg­an stuðning til þess að fá út­nefn­ingu Demó­krata­flokks­ins á lands­fundi hans í næsta mánuði".

Að aðför samsærisfólks að lýðræðinu lýsi einhverri hæfni í merkingunni hæfileika til að gagnast landi og þjóð en ekki sinni eigin metorðagirni og valdafíkn.

 

Kamilla Harris, varaforsetinn sem enginn tók eftir þó forsetinn væri bæði hrumur og með augljós elliglöp, er alltí einu orðin stjarna umræðunnar.

Bjargvætturinn sem forðaði þjóðinni að kjósa á milli tveggja frambjóðanda sem báðir virtust vera komnir fram yfir síðasta söludag, Biden þó sýnu verri.

Nema hún hefur ekki til þess lýðræðislegt umboð.

 

Leikflétta, sjónarspil, sýnd, allt orð sem lýsa góðri sápuóperu frá Suður Ameríku.

En eiga ekki að lýsa heljartökum örfárra flokkseiganda á bandarísku lýðræði.

Í því ljósi eru þessi orð Joe Bidens; "Að verja lýðræðið, sem er nú und­ir, er mik­il­væg­ara en nokk­ur vegtylla", örgustu öfugmæli, þau komu 6 mánuðum of seint.

Fyrir 6 mánuðum hefðu þau verið sönn og rétt, það var vissulega kominn tími á ferskar og nýjar raddir en þá fór bara sjónarspil leikfléttunnar af stað.

 

Það er kjarninn og þann kjarna á að ræða.

Ekki spila með, ekki kyngja þessari aðför að leifum lýðræðisins vestra.

Það er eins og að dansa með Pútín og hinu meinta lýðræði í Kreml.

 

Svo er alltaf kosið í Norður Kóreu og frambjóðandi alþýðunnar þar í landi, einhver Kim Jong vinnur alltaf með ríflega 110 prósent greiddra atkvæða, og þar er alltaf klappað fyrir hinum mikla stórsigri þessara hógværu alþýðuhetju.

Þar er reyndar byssukúlan undir ef ekki nógu vel er klappað, en hvað er undir hjá þeim fjölmiðlum og stjórnmálaskýrendum sem sjá ekki nekt keisarans þarna vestra??

 

Er þetta bara allt orðið eitt shóv, einn stór raunveruleikaþáttur þar sem mesti fáránleikinn fær alla athyglina og mesta klappið??

Er tilveru okkar í raunheimi lokið, hefur tómhyggja rétttrúnaðarins endanlega innlimað okkur í sýndarveruleikans??

 

Veit ekki.

Langaði bara að spyrja svona í morgunsárið.

Núna í rigningunni hér fyrir austan.

 

Kveðjan að austan engu að síður.

 

 

Afhendir yngri kynslóðum keflið

Komu landvættirnir þjóðvegunum til bjargar??

 

Þó það sé vissulega sorglegt að stjórnvöld geti ekki einu sinni sinnt innviðum þjóðarinnar og að Alþingi sé löngu komið úr tengslum við bæði þjóð og raunveruleikann, kristallast í að alla þessa öld hafa meint orkuskipti verið forgangsmál, á sama tíma ekkert verið gert í að afla rafmagns eða byggja upp innviði, að þá er það hrein gleðifrétt að lítið eða ekkert sé malbikað eða klætt þetta árið.

Slysagildrum ónýtra vega fjölgar ekki á meðan.

Við höfum ekkert við nýja vegi að gera á meðan stjórnendur Vegargerðarinnar eru glæpsamlega vanhæfir.

 

Núna nýlega afhjúpaði almennur borgari á samfélagsmiðlum að nýlagður vegur um Teigsskóg þyldi ekki einu sinni umferð gangandi vegfaranda, skósólarnir tóku með sér bikið.

Í fréttum Rúv í gær var sýnt frá reiðhjóli sem reif upp tiltölulega nýlagða klæðningu á Öxnadalsheiðinni, það sást ekki í munstur dekkjanna fyrir biki.

Það sér það hver viti borinn maður að það er tilgangslaust að leggja nýja vegi eða viðhalda þeim gömlu ef mesti þunginn sem þeir þola er þegar mýs skottast yfir veginn, annað telst of mikil umferðarþungi.

 

Hvernig þessi glæpsamlega vanhæfni hefur fengið að grafa um sig hjá vegagerðinni og komist upp með að í nafni umhverfistrúarbragða leggja ónýt efni á vegi landsins er spurning sem þarf að fá svar við sem fyrst.

Þjóðin í þessa stóra landi okkar á allt sitt undir samgöngum, að eyðileggja þær vísvitandi með bæði augu galopin, er glæpsamleg ósvinna, sem Alþingi og ríkisstjórn ber beina ábyrgð á.

Það hefur áður hitnað á Íslandi, það hefur áður komið 17-20 stiga hita. Og afsökunin um tíðar veðurbreytingar er hláleg, af hverju halda menn að íslensk tunga notar orð eins og umhleypingar, rysjótt tíð til að lýsa veðrinu, þessi orð voru ekki fundin upp á síðasta áratug, eða eftir að íblöndun matarolíu hófst í vegagerð.

 

Á meðan keyrir almenningur um og spænir upp nýlagða klæðningu, á slysagildrum sem aldrei hafa átt að leggjast.

Lækka hámarkshraðann, hið margítrekaða stef sem fréttafólk gleypir við, var kyrjað í frétt Rúv í gær.  Eins og að of hröð hjólun hafi verið vandi hjólreiðamannsins sem sökk ofan í matarolíudrulluna á Öxnadalsheiðinni.

Síðan geta menn spurt sig til hvers er að hafa nýlagða vegi ef ekki er hægt að fara hraðar yfir en á hestagötunum í gamla daga, landið er stórt, vegalengdir til Reykjavíkur langar, fólk vill komast á skikkanlegum tíma en ekki eyða dögum og vikum í ferðalög vegna þess að þjóðvegir landsins eru hálfófærir vegna veðurs.

 

Landvættirnir hafa sannarlega vaktað þessa þjóð í 1100 ár, henni hefur alltat eitthvað orðið til bjargar á neyðartímum, af mörgu sem má taka er sú grilla í höfði hjá aldamótakynslóðinni 1900 að þessi bláfátæka þjóð kæmist til manns ef hún yrði sjálfstæð og réði sér sjálf.

Einnig má benda á neyðarviðbrögðin við hruni bankanna sem Seðlabankinn töfraði út úr handraða sínum á ögurstundu, án þeirra værum við ekki til sem þjóð í dag.

Og núna aularnir á þingi sem gátu ekki afgreitt samgönguáætlun, þeir voru víst of uppteknir að ræða þessi mannréttindi sem íslensk stjórnvöld er sífellt að brjóta á flóttafólki heimsins.

 

Það gerir Alþingi og ríkisstjórn svigrúm í sumar til að gera einu sinni það sem rétt er.

Að feisa raunveruleikann og takast á við hann.

Geri hún það ekki þá er þetta fólk eins og hver önnur óværa sem þjóðin þarf að losna við sem fyrst.

 

Þá mun reyna aftur á landvættina.

Kveðja að austan.

 

 

Mikill samdráttur í framkvæmdum