Vonarpeningurinn.

 

Margir hafa lengi talið tímabært að Bjarni Benediktsson segði af sér formennsku Sjálfstæðisflokksins.

 

Það breytir því samt ekki að Bjarni hefur verið klettur í íslenskum stjórnmálum; skynsamur, málefnalegur, rökfastur.

Eiginleikar sem voru að verða ákaflega sjaldgæfir í íslenskum stjórnmálum, fremst meðal jafninga vitleysunnar var forystufólk Samfylkingarinnar, milli Kristrúnar og Ingibjargar Sólrúnar var vitsmunaleg eyðimörk, stundum skaðleg.

 

Þegar þessi tími verður seinna gerður upp í sögunni, mun Bjarni Ben fá góða dóma, fólk mun átta sig á því að það var hann sem bjargaði þjóðinni frá algjörri óreiðu og upplausn.

Samstarf hans við Katrínu Jakobsdóttur var límið í ríkisstjórn hinna þriggja flokka frá hægri til vinstri, þar sem valkosturinn var óreiða og hávaði Samfylkingarinnar, Pírata og nýfrjálshyggju Viðreisnar.

Gjaldþrot þeirra óreiðu sjáum við í dag í græna ferlíkinu í Álfabakkanum, gjaldþrot sem hefur blasað við í fjölda ára í Reykjavík; gegn skynsemi, málefnum og rökhyggju, er teflt vanhæfni, óskilvirkni, vitleysu.

Við getum spurt okkur sem þjóð, óháð öllum pólitískum skoðunum okkar og stuðningi við einstaka flokka eða stefnur; Hvernig værum við í dag eftir einn heimsfaraldur og 8 eldgos ef vitleysingahjörðin hefði stjórnað þjóðinni???

 

Það var vissulega kominn tími á þriggja flokka stjórnina, sá tími kom þegar Katrín gat ekki stöðvað tilraun Svandísar til að sprengja ríkisstjórnina þegar hún réðst á byggðalag og verkafólk með því að stöðva hvalveiðar á síðustu mínútu. 

Eftir það var stjórnin dauð og eftirleikinn þekkja allir, en það breytir því ekki, þó menn geti verið ósammála um einstök atriði, að stjórnin stóð sig í heimsfaraldrinum og í að skipuleggja vörn þjóðarinnar eftir að eldgosin hófust við Grindavík.

Það er í eðli þjóðarinnar að setja út á, en sagan er sanngjarnari, Bjarni var betri en enginn á ögurstundum.

 

Allt tekur samt enda og hans tími er kominn.

Og vonarpeningur valda og áhrifa sprettur fram.

 

Við einn er rætt í þessari frétt, og hann óttast um stöðu sína ef flokkurinn sem hann taldi sig eiga erfa, fengi tíma til að hugsa ráð sitt og stöðu, leita skýringar á vanda, finna hæfa forystu til að breyta ásýnd flokksins og gera hann samkeppnishæfan á ný meðal íhaldsfólks.

Sem þessi vonarpeningur og hinn vonarpeningurinn, eða tækifærisinninn eða fyrrverandi ráðherrann sem örugglega réði við að stýra bæjarfélagi austan heiðar, eru ekki hæfir til.

Svo það sé sagt hreint út að það sem er í boði í dag innsiglar feigð Sjálfstæðisflokksins.

 

Þórdís Kolbrún svo dæmi sé tekið myndi sóma sér vel sem varaformaður Viðreisnar því þar er Þorgerður henni fremri að styrk og þroska og hún gæti tekið slaginn við Kristrúnu því ekki er mannvalið mikið í Samfylkingunni.

En sem hægri krati mun hún aldrei ná til íhaldsmanna, kjarnafylgis Sjálfstæðisflokksins.

 

Að Áslaug Arna sé nefnd sem vonarpeningur segir aðeins til um hnignun dómgreindar og almennar skynsemi þjóðarinnar, hnignun sem hefur hugsanlega með áhrif flúors í tannkremi að gera.

Fullorðið fólk kýs ekki krakka þegar aðrir flokkar bjóða uppá fullorðið fólk, einn skýringarþátta á fylgi Viðreisnar, og unga fólkið er búið að fá nóg af ruglandanum sem það upplifir í Reykjavík og láir því enginn.

Það mun ekki hlusta á afskræmingu stjórnmálaskóla Sjálfstæðisflokksins á pólitískri rétthugsun því það hefur fengið nóg af þessari sömu rétthugsun.

 

Guðlaugur Þór er síðan ekkert í pólitík, nema kannski það að gera Guðlaug Þór og fjölskyldu ríka í gegnum stjórnmálaþátttöku sína.

Engin skoðun, engin stefna, engin leiðsögn; Ekkert.

Pólitísk útgeislun hans er síðan á plani við Kristján í Hval.

 

Guðrún Hafsteinsdóttir er síðan góður fagráðherra, góður embættismaður, og gæti örugglega orðið góður bæjarstjóri í heimabæ sínum.

En kosning hennar yrði meira slys fyrir Sjálfstæðisflokksins en kosning Theresu May var á sínum tíma fyrir breska Íhaldsflokkinn.

Það er liðin karlremba að halda að það dugi að kjósa konu og þá munu hlutirnir reddast af sjálfu sér.

 

Breski Íhaldsflokkurinn gerði hins vegar loks það sem þurfti að gera.

Hann kaus svarta stelpu frá Nígeríu formann flokksins, ekki vegna þess að hún var svört stelpa frá Nígeríu, heldur vegna þess að hún er hæf.

Hún er hæf, og hefur eitthvað að segja.

 

Siðmenningin á undir högg að sækja.

Margar ógnir steðja að henni, jafnt utan sem innan.

 

Eitt helsta innanmeinið er forheimska og tómhyggja hins pólitíska Rétttrúnaðar, þessi sem kennd er við Góða fólkið.

Og meðan ekki er hægt að banna flúor í tannkremi, þá þarf fólk sem talar gegn þessari foráttuheimsku og víðáttuvitleysu sem hinn pólitíski Rétttrúnaður Góða fólksins er.

 

Líkt og breski Íhaldsflokkurinn gerði, að kjósa hæfa manneskju sem talar mannamál, ekki eitthvert furðumál eins og Dagísku, þarf Sjálfstæðisflokkurinn að gera það líka.

Fyrst að Samfylkingin gat það, þá ætti hann að geta það.

 

Aðeins þannig nær hann vopnum sínum á ný.

Eða deyr ella.

Kveðja að austan.

Vill ekki fresta landsfundi

Heimsbyggð á leið í þrot.

 

Það þarf sérstaka hæfileika, oft kennda við strúta, að afneita hlýnun jarðar af mannavöldum.

Ýmislegt er týnt til, meðal annars reglulega hér á Moggablogginu, en flest af því á það sannmerkt að vísa í afbökun staðreynda, eða hreinan tilbúning.

Þegar lygi eða staðleysa er forsenda skoðana, þá geta þær ekki verið merkilegar, spyrjið bara kommúnista heimsins í gegnum tíðina.

Eða Góða fólkið um allt bullið sem vellur frá því.

 

Vissulega hjálpar margt til að kynda undir okkur og ekki allt af mannavöldum, ég hef til dæmis sterkan grun um að sá í neðra hafi nýtt sér aukinn liðstyrk til slíkra verka, en viðurkenni að sú kenning á sér ekki margar vísindalega stoðir.

En það breytir samt ekki þeim staðreyndum að athafnasemi mannsins í yfirfullum heimi hefur raskað viðkvæmu jafnvægi náttúrunnar þannig að enginn sér endi þar á.

Sérstaklega ekki tryggingarfélög, þau eru ekki í góðum málum.

 

Við hin venjulegu, sem alltaf eru látin borga alla brúsa, sama hvers eðlis þeir eru, eða af hvaða völdum, getum kosið að láta annarlega hagsmuni afneitunarsinna spila með okkur, eða beðið þá sem ráða að hætta þessu bulli, og fara að gera eitthvað.

Og þá eitthvað að viti en ekki gera eitthvað til að gera eitthvað.

Það fyrsta er að horfa í eigin barm og spyrja um árangur þess sem gert hefur verið hingað til í rúm 30 ár eða frá því að fyrsta hamfaraloftslagsráðstefnan var haldin Rio de Janeiro 1992.

 

Lengi hafa ráðandi öfl treyst á markaðslausnir, að ef markaðurinn fái hvata, þá sjái hann sjálfur um að redda málunum.

Hvað allt ruglið heitir getur ekki nokkur maður lagt á minnið, losunarheimildir, kvótar, grænir skattar, kolefnisspor, kolefnisgjald svo ég reyni með harmkvælum að rifja upp nokkur orð þessa markaðstrúboðs.

Gígantískir fjármunir hafa farið í allskonar vitleysu sem engu hafa skilað eða af hverju er heimurinn að brenna þessa dagana rúmum 30 árum eftir að menn sögðust ætla að gera eitthvað??

Losun heimsbyggðarinnar hefur verið í veldisaukningu allan tímann þó vissulega hafi hlutur vestrænna iðnríkja af heildarlosun gróðurhúslofttegunda hlutfallslega minnkað, en það breytir engu í heildarmyndinni.

 

Og hver skyldi skýringin vera á þessu árangursleysi??

Jú forheimskan að baki meintum aðgerðum, kerfisbundið hefur verið unnið að því með alls konar sköttum og gjöldum, sem bæði hækka orkukostnað sem og framleiðslukostnað almennt, að færa framleiðslu heimsins frá minni mengun í meiri.

Sem skýrir veldisaukningu losunarinnar.

 

Við Íslendingar höfum um nokkurn tíma upplifað þessa forheimsku á eigin skinni.

Tilbúinn orkuskortur og tilbúinn orkumarkaður hækkar verð á innlendri framleiðslu, grænir skattar og kolefnisgjald hækkar verð á innlendri framleiðslu.

Og vörur, sem þegar eru dýrar fyrir, framleiddar með grænustu orku í heimi, hækka og hækka, og valkostur neytandans er þá innfluttar vörur, með öllum sínum kolefnissporum, en fyrst og síðast er leitnin að fá þær sem ódýrast frá orkusóðum heimsins, Kína og öðrum löndum í Fjarskaistan.

 

Þetta er það sem er að gerast um alla Evrópu, hin meinta barátta við hlýnun jarðar, eykur losun gróðurhúsloftegunda en dregur ekki úr henni.

Að baki liggur sú hugsun að ef eitthvað er vitlausara þá framkvæmum við það.

Toppurinn á ísjaka heimskunnar er líklegasta sú skylda að blanda matvælum í eldsneyti og síðan hafa keðjusagirnar í regnskógum heimsins ekki þagnað.

 

Hvaða hagsmunir liggja að baki vitleysunni ætla ég ekki að reifa í þessum pistli, hvað þá að ég nenni að taka eitthvað debat við afneitara hins augljósa, að jörðin sé að brenna.

Vil aðeins benda á að það var og er hægt að gera eitthvað, sem hefur ekki verið gert.

 

Ég er svo lánsamur að vera orðinn það grár að ég man sem ungur drengur eftir fréttum af fyrsta laxinum sem gekk upp ána Thames, það þótti mjög merkilegt því áin hafði verið steindauð í nokkrar kynslóðir, ekki vegna breytinga á umhverfisaðstæðum eða af því bara sem afneitarar nútímans myndu örugglega halda fram, heldur vegna landlægs sóðaskapar iðnaðar og byggða við ána sem hleyptu öllum sínum óþverra út í ána í þeirri trú að tært vatnið myndi láta óþverrann hverfa einhvern veginn.

Einhverjum áratugum áður, uppúr 1950, sagði einn maður, það gengur ekki að þessi einu sinni fallega á, stolt okkar Londonbúa, sé orðin eins og hvert annað holræsi, við þurfum að gera eitthvað í málunum, og að lokum var það gert.  Vissulega eftir smá umræðu um að hann væri skrýtinn, áin hefði alltaf verið svona í mannaminnum, og svo væri ekkert hægt að gera.

Það væri ekkert hægt að gera.

 

Sem er náttúrulega argast þvæla og vitleysa, vandamál eru til að leysa, þess vegna erum við jú Homo sapien, hinn vitiborni maður.

Þetta var fyrir daga Góða fólksins og Rétthugsunarinnar, fyrir dag Grétu og alla hinna krakkanna, þess vegna var vandinn ekki leystur með því að eyða byggð og loka fyrirtækjum, eða fara aftur á hestöld eins og núna er lagt til.

Skólp þurfti að losa og iðnaðarúrgangur var staðreynd, en það var hægt að hreinsa skólpið, og það var hægt að setja hömlur á losun skaðlegs úrgangs út í fljótið.

Mengun er nefnilega ekkert náttúrulögmál, hún er mannanna verk, og það er hægt að takast á við hana eins og allt annað í þessum heimi.

 

Ef mannkynið hefði sett þó ekki nema væri brot af þeim fjármunum sem hafa farið í græna skatta, jafna út kolefnisspor, losunarkvóta eða hvað sem öll þessi vitleysa heitir, í að þróa tækni til að hreinsa út mengunina, fanga hana í skorsteinum, útblæstri og öðru, þá væri þessi mál á réttri leið í dag.

Græn orka er nauðsynleg, hana þarf að þróa, en hún þarf að vera sjálfbær, ekki þvinguð.

Og þangað til hreinir orkugjafar eru í boði, þá átti að þróa áfram lausnir tengdar kjarnorku, en ekki láta skrípi kostuð af jarðeldsneytisiðnaðinum loka vel reknum kjarnorkuverum.

Skattar geta verið skynsamlegir ef þeim er beitt rétt, en markmið þeirra getur ekki verið að auka vandann eins og í dag með því að koma allri framleiðslu til orkusóða glóbal hagkerfisins.

Orkusóðagjald myndi til dæmis skila miklum árangri, bæði með því að beina neyslu frá orkusóðum sem og til að knýja þá að gera eitthvað í sínum málum, menn færu þá kannski að sjá til sólar í borgum Indlands eða Kína.

 

Meinið er að annarlegir hagsmunir hafa stýrt umræðunni frá skynsemi til forheimskunnar.

Bullráðstefnur kenndar við loftslag eru haldnar reglulega, virðast þjóna fáum öðrum tilgangi en að næra athyglissýki athyglissjúkra.

Ásamt því að skaffa ríflega dagpeninga og ókeypis ferðalög á framandi slóðir.

 

Rúm 30 ár hafa farið í súginn, tíminn sem við höfðum til að gera eitthvað, er senn á þrotum.

Og þrýtur brátt því ekkert lát er á vitleysunni.

Mengun heimsins minnkar ekkert þó Evrópa hætti að framleiða og þó fátækari íbúar álfunnar hafi ekki lengur efni á að kynda húsin sín.

Hækkun raforkuverðs á Íslandi, hækkun grænna skatta á Íslandi, mun þar engu breyta.

 

Við gætum samt undirbúið okkur fyrir það sem koma skal.

Heim í upplausn.

 

Og eitt er víst að sá undirbúningur felst ekki í því að afleggja innlenda matvælaframleiðslu eða aðra framleiðslu.

Það get ég svarið.

 

Innflutningur frá Kína er ekki lausnin.

Kveðja að austan.

Líklega dýrustu gróðureldar í sögu Bandaríkjanna

Af hverju eiga Danir að ráða yfir Grænlandi??

 

Vissulega var danskur trúboði sem mætti þar í byrjun 18. aldar, líklegast hinn almennilegasti maður, en fullur af fordómum og yfirlæti hins hvíta kynstofns gagnvart íbúum framandi landa.

Og svo erfði Danmörk í gegnum Kalmarsambandið hugsanlegar byggðir Íslendinga vestur frá Íslandi, byggðir norrænna manna frá Íslandi, voru það þekktar og viðurkenndar að páfinn í Róm sendi þangað biskup.

Svo liðu bara mörg ár sem og aldir.

 

Grænlendingar sátu upp með danskan hroka og nýlendukúgun, sem gekk svo langt að Danir, sá meinti yfirburðarkynstofn, sem ekki einu sinni kann að tala mannamál svo aðrir skilji, hvað þá þeir sjálfir hvorn annan að þeir ákváðu að gera grænlenskar konur ófrjóar í nafni meintra kynyfirburða sinna.

Ha, ha.

Svo sjúk er þessi danska minnimáttarkennd að í nafni meintra kynyfirburða þeirra, þeirra sem enginn annar skilur, hvað þá þeir sjálfir, taka þeir nýfædd börn af grænlenskum mæðrum sem fæða börn sín í Danmörku.

Svo má ímynda sér áþjánina að þurfa að læra dönsku og nota hana sem samskiptamál við stjórnsýsluna.

 

Trump á allan heiður að vekja athygli á þessari tímaskekkju fortíðarinnar, arfleið nýlendustefnu örríkja á Norðurslóðum, smánar sem Danir munu aldrei ná að þvo af arfleið sinni, ekki að þeir gætu það ekki, en dönsk þjóð sem slík á aðeins innan við 2 áratugi eftir til að ný blendingsþjóð óskiljanlegra innfæddra í samkrulli við múslímska innflytjendur verður til.

Og höfuð munu beygja sig í átt að Mekka.

Vonandi hverfur danskan um leið, hver vill púkka upp á mál sem fólk talar, og nennir ekki að orða orð sín svo nokkur annar skilur??

 

Svarið við spurningu þessa pistils er augljóst, Danir hafa engan rétt til að stjórna Grænlendingum, fólk sem getur ekki einu sinni tjáð sig á skiljanlegu máli, hefur engan rétt til að gelda mæður, eða taka nýbura frá þeim.

Öreyja hefur engan rétt til að stjórna stærstu eyju jarðar, þó hún telji sig  hafa erft þann rétt frá íslenska þjóðríkinu sem gekk í ríkjasamband við Noreg fyrir svo sem 800 árum síðan eða svo.

Að það þurfi bullukollinn Trump til að benda á þessi augljósu sannindi, er hins vegar sorg nútímans, sem rígheldur í arfleið hroka og yfirgangssemi evrópskra nýlenduþjóða.

 

Trump hefur fullan rétt á að benda á að ef Grænlendingar treysta sér ekki til að stjórna öllum sínum málum sjálfir, þá sé skjól í faðmi Bandalagsríkja Ameríku, mun haldbetra skjól en skjólið í faðmi hinna gömlu nýlendukúgara, sem eru svo siðblindir í sínum eigin hroka, að þeir fjarlæga hvítvoðunga úr móðurfaðmi, því viðkomandi móðir hafi ekki staðist mæðrapróf skriffinnsku kerfisins, hins sálarlausa kerfis sem enga mannúð og mennsku þekkir, er þar að auki forheimskt vegna menntaðra kvenna sem hafa menntað sig frá mennsku í heimsku.

Og hann bendur á að þar sé Grænlendinga sjálfra að ákveða, kannski þessari síðustu birtingarmynd frelsisstríðs amerísku nýlendanna.

 

Hvað sem danskir nýlendukúgarar fullyrða, og vinir þeirra og frændur í gömlu nýlenduveldum Evrópu fullyrða, þá tilheyrir Grænland Ameríku, ekki Evrópu.

Það vita allir Íslendingar nema hugsanlega fréttaviðrini Rúv, þessi sem styðja voðaverk Hamas og þjóðarmorð þeirra gagnvart íbúum Gasa, tala því um gísla Hamas sem handtekið fólk, við hin vitum að gjáin við Þingvöll markar skilin milli Evrópu og Ameríku, ekki dansk nýlendukúgun með vísan í arfleið forníslendinga.

 

Danskir ráðamenn mega funda út í eitt.

Yfirráð þeirra yfir Grænlendinga er tímaskekkja.

 

Sem tíminn mun leiðrétta í fyllingu hans.

Kveðja að austan.

Danskir ráðamenn funda vegna ummæla Trumps

Stríð eru hræðileg, ömurleg, grimm.

 

Það liggur í eðli þeirra að drepa, að eyða, slíkt getur aldrei verið fallegt, skemmtileg, mannúðarlegt.

Og það eru aðeins tvær leiðir til að forðast stríð, sú fyrri að hefja þau ekki, sú seinni er að vera nógu sterkur til að aðrir ráðist ekki á þig.

Úkraínumenn hófu ekki þetta stríð, þeir verjast, en eru ekki nógu sterkir til þess án utanaðkomandi hjálpar.

 

Þorgerður Katrín segir að "ný rík­is­stjórn á Íslandi sé að senda út mjög skýra tóna í þá veru að Ísland standi með Úkraínu", vonandi verður sú aðstoð í þágu mannúðar en ekki hernaðarbrölts, nægir aðrir sinna því brölti.

Hún réttlætir þá skýru tóna með vísan í að Rússar hófu stríðið með innrás sinni í Úkraínu, Úkraínumenn heyi því réttlátt varnarstríð, sem og að andstæðingur þeirra er grimmúðugur.

Vissulega réttmæt rök sem útiloka þá pólitísku hentisemi að það skipti máli hver á í hlut.

 

En þau rök að ríki megi verjast árásaraðila, berjast við hann þar til hann gefst upp á árásum sínum, og í því felst rétturinn að ráðast inn yfir landamæri hans, sbr innrás Úkraínu inní Rússland eða innrás Bandamanna inní Þýskaland á sínum tíma, hljóta þá að gilda um alla.

Og þá verða menn að sætta sig við að slík stríð eru jafn grimm, hræðileg og eyðandi eins og önnur stríð, það er ekki til neitt réttlátt stríð, ekkert fallegt stríð

Dauði og auðn er ekkert réttlátur, fallegur.

Það var ekkert fallegt við eldárásir Bandamanna á Hamborg eða Dresden enda tilgangur þeirra að drepa sem flesta óbreytta borgara óvinarins.

 

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir hefur heykst á þessari samkvæmni.

Hjá henni skiptir það máli hver á í hlut og hún fer ekki gegn almannarómi.

Á annan hátt er ekki hægt að skilja orð hennar um stríðið á Gasa, þar er sá sem ver sig gagnvart ógnaröflum sem vilja útrýma honum; Sekur, því í varnarstríði sínu drepur hann, eyðir.

Sökin er ekki hjá þeim sem hóf stríðið með voðaverkum sínum og árásum, hjá þeim sem tók gísla og færði inn yfir landamæri sín, og verst síðan innan um eigin íbúa, heldur hjá því sjálfstæða ríki sem varð fyrir þessum árásum.

 

Þar með gengur íslenska ríkisstjórnin í takt með voðamennum sem fórna sinni eigin þjóð í þágu einhverra pólitískra markmiða sem heita; Sigrum áróðursstríðið.

Vitandi að slíkt áróðurstríð myndi kosta tugþúsunda samlanda þeirra lífið, valda algjörri auðn í landi þeirra.

Og hið hlálega er í öllum þessum hörmungaratburðum að meintur sigur í áróðursstríði skiptir sjálfstæða þjóð, sem á að útrýma, engu máli, heldur blákaldur veruleiki vígvallarins.

Það voru þýskir skriðdrekar sem vörðu Þýskaland, ekki áróðurssneplar Göbbels, jafnvel þótt Göbbel hefði haft aðgang að nútíma samfélagsmiðlum og getað básúnað út hin meintu hópmorð og þjóðarmorð Bandamanna á íbúum Þýskalands.

 

Þessi tvöfeldni afhjúpar hinar meintu siðferðilegu röksemdir fyrir stuðningi hinnar nýju ríkisstjórnar Íslands við ríkisstjórn Úkraínu, þetta snýst aðeins enn og aftur um hverjir eiga í hlut.

Við og hinir, og hinir eru ljótu karlarnir.

Það er bara svo og óþarfi að halda öðru fram.

 

Heimurinn er að vígbúast í stað þess að takast á við vandamál sín.

Kallast á mannamáli að vera á sjálfstýringu á beinni leið til helvítis.

Mannapinn, þó hann þykist vera vitiborinn og geti lært af reynslunni, drepur til að stækka yfirráðasvæði sitt, jafnvel þó hann viti innst inni að næsta dráp geti orðið hans síðasta.

Þetta virðist vera forritað í hann, frumstæð hvöt úr árdaga þróunarinnar, gekk bærilega á meðan vopnin voru spjót og kylfa, verr þegar þau breyttust í vélbyssur, sprengjur og skriðdreka.

Og gengur alls ekki þegar orðinu "gjöreyðing" var skeytt fyrir framan vopn.

 

Það er samt alltaf gott að vita að stríð séu hræðileg, ömurleg, grimmileg.

Það dugar bara skammt, eiginlega ekki neitt.

Sérstaklega þegar menn ganga í takt með olíuauði Persaflóans og stríði hans við siðmenninguna.

Nútímann.

 

Munum svo að það eru Íslamistar sem fremja hryðjuverk um allan heim.

Ekki gyðingar.

Ekki við.

 

Þá skiljum við hvurslags bjánaprik okkar ágæti utanríkisráðherra er.

Kveðja að austan.

Sýnir hvað stríð er hræðilegt, ömurlegt og grimmt

Mun heilbrigðisráðherra skipa Landlækni sem felur hennar spor.

 

Eða fær þjóðin loksins einstakling sem tekst á við mein og böl, líka þau mein og böl sem viðkomandi mun erfa frá stjórnmálakonunni sem vissi það eitt, út frá ættarfylgju sinni, að sá eða sú, sem ruggar bátnum, verður aldrei heilbrigðisráðherra þjóðarinnar.

Fær þjóðin Landlækni, sem vinnur út frá skýrum lögum og reglum sem um embættið gildir, eða fær enn eina yfirhylminguna, þar sem vísan og réttlætingin er kyn viðkomandi einstaklings, einstaklings sem nýtti embættið í þeim pólitískum tilgangi, að þykjast að vera eitthvað sem hún í raunveruleikanum aldrei var.

Úr ranni stjórnmála eða úr ranni læknavísinda??

 

Burtséð frá því, þá er það sjaldgæft, og þarf ekki mjög margar aldir til að skilja, að sú sem var sýnd, og þar með algjörlega óhæf, til verka og ábyrgða, sem snérust að raunveruleikanum, en ekki hugsanlegum meintum pólitískum metorðum innan raða Samfylkingarinnar, að viðkomandi óhæfa ráði eftirmann sinn, til að leggja blessun yfir allt sem miður fór.

Allt sem kerfi karlrembunnar vó að heilbrigði og lífi kvenna, kerfi sem ungar vísindakonur hafa afhjúpað.

 

Á vakt Ölmu að konur séu um 50% líklegri til að hljóta ranga greiningu þegar kemur að alvarlegum hjartasjúkdómum, og þar með að þetta kynbundna ofbeldi sé bein skýring á ótímabærum dauða hundruða ef ekki þúsunda mæðra okkar í heilbrigðiskerfinu í dag, í gær, smán sem þjóðin þarf að takast á við.

Smán sen þarf að ræða og viðurkenna.

 

Tölfræði erlendra rannsókna segja þetta, íslensk vanhæfni upphefur þann embættismann sem beina ábyrgð ber á þessum ótímabæru andláti mæðra okkar og amma, og Samfylkingin kaus að gera viðkomandi embættismann að heilbrigðisráðherra þjóðarinnar.

Þar á milli skilja ótímabær andlát, andlát sem má beint tengja við alvarleik sem UN-Women um kynbundið ofbeldi, hjá okkur ofbeldi sem skýrir að konur eru helmingslíklegri til að fá ranga greiningu á hjartasjúkdómum sínum.

Þar ber fyrrverandi Landlæknir alla ábyrgð á.

 

Alla sína embættistíð gat hún gert eitthvað.

En gerði ekki.

 

En um afglöp hennar og vanhæfni gefur Samfylkingin henni tækifæri til að hylma yfir, til að þagga niður.

Gegn keyptri ímynd um meintri væntumþykju núverandi heilbrigðisráðherra, sjónvarpsþátta kóvíds tímans,  sem Landlæknisembættið kostaði á ríkismiðli þjóðarinnar, og áttu að sýna að eldri konur fengju læknismeðferð, sem og að fyrrverandi Landlæknir felldi tár þar um.

Þá er viðkomandi kona, og konur bera enga ábyrgð.

Sérstaklega kona sem beinu ábyrgðina ber, og er núverandi heilbrigðisráðherra.

 

Þar með er aukaatriði að viðkomandi þarf að þagga niður,

Að skipa lepp og skrepp.

 

Lepp og Skrepp sem viðheldur kynbundnu ofbeldi gegn íslenskum konum.

Mæðrum okkar, ömmum og langömmum.

 

Þeirri tölfræði að 50% kvenna hljóta þau örlög af fá ranga greiningu á hjartasjúkdómum sínum, eða að viðkomandi hjartasjúkdómur hafi verð greindur of seint, með banvænum afleiðingum.

Women are 50% more likely than men to be given incorrect diagnosis following a heart attack

Réttlæting kynofbeldisins er að viðkomandi konur voru ekki með, eða sögðu frá banvænum einkennum kransæðissjúkdóma, sem voru ekki  einkenni karla, þar með voru þeirra einkenni ekki hluti af læknavísindum karlkyns gangestar í hvítum sloppum.

Eitthvað sem Alma Möller veit og hefur þaggað niður.

Í þeirri kjörstöðu að geta tryggt áframhaldandi aðför að lífi og limum mæðra okkar, ömmum okkar og langömmum.

Viðhaldi tölfræðinni um 50% rangar greiningar á hjartasjúkdómum 50% þjóðarinnar, kvenna.

 

Kynbundið ofbeldi í sinni tærustu mynd.

Í boði Samfylkingarinnar.

 

En það hlýtur að vera einhver helvítis karlpungur sem ábyrgðina ber.

Þess vegna mun Samfylkingin skipa konu sem Landlækni.

 

Kynbundið ofbeldi gegn konum mun ekki eiga sín endamörk.

Ekki hjá núverandi ríkisstjórn.

 

Kveðja hjá austan.

Fimm vilja verða landlæknir

Óskum landsmönnum öllum velfarnaðar á nýju ári.

 

Hljómar áramótakveðja svo margra í upplestri Sigvalda og félaga á Rúv.

 

Sögunni fylgir ekki hve margir óska hinni nýju ríkisstjórn velfarnaðar á nýju ári, örugglega margir, margir sem líka óska landsmönnum velfarnaðar.

Meinið er að þetta tvennt fer ekki saman, velferð þjóðar og velferðar hinnar nýju Evrópusambandsstjórnar.

Eins og þjóðin þarfnast stöðugleika, þá þarfnast hún ekki stöðugleika um að innlima hana í hið nýja stórríki Evrópu, myndað af ríkjum sem öll eru á fallandi fæti og eiga í styrjöld við hitt stóra ríkið í Evrópu.

 

Mein þjóðarinnar eru mörg, en þau eru innanmein, og þau lagast ekki við að innlimast í stærri mein sem aðeins eiga eftir að versna.

Sem og að flest sem hrjáir efnahagslíf okkar má rekja til hins evrópska regluverks, hins kæfandi faðmlag þess, sjálfvirkan innflutning á fólki sem viðheldur síþenslu á húsnæðismarkaði, orkumarkað orkupakkanna og svo framvegis.

 

Hin nýja ríkisstjórn er ríkisstjórn fagurra fyrirheita, líkt og tryggingarfélag sem lofar úrvals þjónustu nema í smáaletrinu segir að sú úrvalsþjónusta í raun sé aðeins fyrir tjónlausa.

Fögru fyrirheitin falla hvert um annað í smáletri ríkisstjórnarsáttmálans, allt sem á að gera, allt sem á að bæta, er allt háð meintu jafnvægi í ríkisfjármálum.

Það jafnvægi krefst niðurskurðar, ekki nýrra útgjalda.

Hin fögru fyrirheit eru því blekking ein.

 

Ríkisstjórnin segist ætla að hagræða eins og þjóðin þekkir ekki sögu hagræðingar Bjarna Ben og forvera hans í embætti fjármálaráðherra.

Undantekningarlaust auka þær kostnað til lengri tíma, því þjónustu þarf að viðhalda, kjarasamninga um veikindarétt að virða, og yfirvinnu að greiða því starfsfólki sem tekur á sig aukavaktir sólarhringsþjónustunnar.

Allt afleiðing undirmönnunar sem leiðir til viðvarandi stressástands með tilheyrandi fjarvistum og veikindum starfsfólks sem er komið yfir þolmörk starfsgetu sinnar.

Annars staðar í kerfinu myndast svo flöskuhálsar ákvarðanatöku með tilheyrandi aukakostnaði í samfélaginu.

Ríkisstjórn sem segist ætla að hagræða er ríkisstjórn sem segist ætla að gera vont verra.

 

Ekkert í fögrum fyrirheitum ríkisstjórnarinnar bendir til nýrrar hugsunar eða nýrrar nálgunar.

Aðeins gamla slitna platan um misvitra stjórnmálamenn sem þykjast hafa vit og getu til að segja fólkinu sem vinnur störfin, hvernig eigi að vinna þau.

Að hugsa hlutina uppá nýtt, hafa kjark til að segja sig frá hinu kæfandi evrópska regluverki, það er ríkistjórn sem þjóðin þarf, en fær ekki.

 

Enginn skilningur á forsendum gróskunnar og gróandans.

Hóflegri skattheimtu, skilvirku regluverki sem og traust á einstaklinginn og fyrirtækjum hans.

Þess vegna fáum við það sama og við höfðum, margt gott því í kjarna vill stjórnmálafólk okkar vel, óháð í hvaða deild það er í Einflokknum, en innviðir okkar, forsendur alls í samfélaginu, minna orðið frekar á gamalt fúið fiskiskip, sem vissulega fiskar ennþá en hve lengi enn?, í stað nýtísku báta sem þola öll veður og vinda, og eiga sér langa framtíð.

 

Þjóðin þarfnast ekki ríkisstjórnar um óbreytt ástand.

Um stöðnun og hnignun.

Um evrópskt regluverk, um Hönd dauðans.

 

Hún þarfnast nýrrar hugsunar, nýrrar nálgunar.

Hún þarf að leita aftur til uppruna síns þegar áar okkar horfðu fram í tímann, og voru sammála um að gera þann tíma betri fyrir þjóðina þó þeir deildu vissulega um leiðir en alltaf sammála um markmiðið.

Og hún þarf kjark og leiðsögn.

 

Kjark til að takast á við sjálfsköpuð innanmein, leiðsögn inní framtíð óvissu og óöryggis.

Það sem var, er ekki lengur.

 

Loftslagsbreytingar, ófriðurinn, við sem þjóð erum ekki íslensk lengur heldur einhver samtíningur innlendra og erlendra þar sem aðeins örfá ár eru í að íslensk tunga og íslensk menning verður aflögð.

Viljum við það?, við höfum allavega ekki verið spurð, og ef við viljum afleggja tungu okkar og menningu, hvað viljum við þá fá í staðinn??

Sænska ástandið, miðaldahverfi Íslamista líkt og er í Þýskalandi, Danmörku, Noregi, Svíþjóð, Frakklandi, Bretlandi, Hollandi, hverfi sem lúta hvorki lögum eða siðum þess samfélags sem hýsir þau??

Eða viljum við bara halda áfram að vera íslensk, með kostum okkar og göllum??

 

Þeirri spurningu hefur hin nýja ríkisstjórn hinna fögru fyrirheita ekki svarað, frekar en öðru.

Hún hefur aðeins gefið þjóðinni eitt svar, eitt öruggt stefnumál, einn fastan vegvísir.

Sem er ægivald peningastefnu Seðlabankans yfir þjóðinni, og fékk sérstakan nýfrjálshyggjumann frá Háskóla Íslands til að tryggja þessi yfirráð peninganna yfir íslensku samfélagi.

Þjóðin skal rænast, þjóðinni skal blæða, peningapúkar auðvaldsins fitna.

 

Það er eldgos, hækkum vexti.

Það er heimsfaraldur, hækkum vexti.

Það er uppskerubrestur loftslagshamfaranna, hækkum vexti.

Það er erlend verðbólga, hækkum vexti.

Evrópska reglugerðin hækkar orkuverð, hækkum vexti.

 

Að ekki sé minnst á svikamylluna, sístreymi fólks til landsins þrýstir upp íbúðaverði, í stað þess að stöðva sístreymið, eru vextir hækkaðir.

Skorti á íbúðum kennt um þá hækkun, ekki sístreyminu.

En þegar það er byggt og byggt til að mæta þeim skorti, þá er talað um þenslu, og við þeirri þenslu er brugðist við með vaxtahækkunum.

Sem aftur draga úr íbúðaframboði sem aftur leiðir til skorts á íbúðahúsnæði, sem þrýstir upp verði og þá eru vextir aftur hækkaðir.

 

Svikamylla í sinni tærustu mynd.

Rænir og ruplar almenning, einstaklinginn og fyrirtæki hans.

Birtingarmynd Hönd dauðans, hagfræði þess í neðra.

Upplausn samfélaga, óöld, vargöld.

Heimurinn í dag.

 

Og verður okkar á morgun.

Ef við tryggjum ekki þjóð okkar, menningu og tungu.

Ef við svíkjum hugsjónir ferða okkar, óháð flokkum, um velsæld lands og þjóðar.

Velsæld allra, ekki fárra.

 

Ég óska þjóðinni velfarnaðar í þessum síðasta pistli Kveðjunnar að austan á þessu ári.

Í þeirri ósk felst von um breytingar kjarksins, um endurheimt menningu hennar og tungu, að við fögnum fjölbreytileikanum án þess að útrýma sjálfum okkur.

Að við gerum gott úr því sem við höfum og eigum, úr gæðum lands og miða, eflum gróskuna og gróandann.

Stöðvum niðurrifið, mygluna og handarbakavinnubrögðin, hefjum mannvit og verksvit til virðingar á ný.

 

Við höfum verk að vinna.

Fyrsta verkið er að losa okkur við þjóna auðsins úr valdastólum.

 

Treystum á okkur sjálf, við getum þetta.

Með Kveðju að austan.

Enginn ríkisráðsfundur á morgun

Evrópusambandið í hnotskurn.

 

Flókið regluverk og skriffinnska, hannað eftir hagfræðikenningum Milton Friedmans um hinn óskeikula markað, sem er Hönd dauðans fyrir einstaklinginn og fyrirtæki hans.

Fitar hins vegar Púkann á fjósabitanum, auð og stórfyrirtæki hans.

 

Orkupakkarnir eru síðasta dæmið um heljargreipar þessar Handar dauðans, vísvitandi búa þeir til orkuskort sem síðan er notaður sem réttlæting áður óþekktum hækkunum á raforkuverð til almennings og fyrirtækja hans.

Tungumál þess í neðra, hagspeki hans sem kennd er við frjálshyggju, kallar þessar verðhækkanir, þessa aðför að mannlífi í Evrópu, "nauðsynlega hagræðingu og hámarks nýtingu raforkunnar".

Tungumál sem við eigum oft eftir að heyra næstu misserin því núverandi fjármálaráðherra kann ekkert annað tungumál, þjónar aðeins einum.

 

"Hækkunin með öllu ólíðandi" ályktar sveitarfélag sem á allt sitt undir garðyrkjunni, hún sker á lífæð samfélagsins.

En leppar og skreppar auðsins, til dæmis hjá Neytendasamtökunum, sem og einhver svipuð hjáræma heyrist frá ASÍ, þegja um þessa aðför Evrópusambandsins að samfélagi okkar, að fyrirtækjum okkar, en skammast hástöfum yfir óhjákvæmilegum afleiðingum þessara fordæmalausu verðhækkana á raforku, verðhækkunum á innlendri framleiðslu.

Púkinn á fjósabitanum, sá sem á gróða sinn undir innflutningi, glottir, hans fólk stjórnar í dag.

 

Síðan situr þjóðin undir óendanlegu skrumi, sumt jafnvel sungið, að núna eigi að efla byggðir og allt innlent.

Ofurskattarnir á atvinnuvegi byggðanna, kolefnisgjöldin sem leggjast á flutning og farartæki, segja annað, að baki fagurgalanum, líka þeim sungna, er einbeittur vilji Handarinnar að eyða, að auðna.

Hin meintu frjálsu viðskipti með raforku er síðan hægfara kyrking á það sem þó ennþá þrífst.

 

En firrt þjóð sér ekki í gegnum skrumið.

Trúir orðum og gjálfri.

Lokar augum fyrir gjörðum og afleiðingum þeirra.

 

Evrópusambandsflokkanna sem þola ekki grósku og gróandann.

Allt skal regla og setja í fjötra skriffinnskunnar.

Fólk skal þjóna auð og stórfyrirtækjum glóbalsins, sætta sig við fátækt hagræðingar þess í neðra, sætta sig við útvistunina og að allt sem er framleitt, sé framleitt í þrælabúðum glóbalsins í Fjarskaistan.

 

Stefna Evrópusambandsins í hnotskurn.

Í Evrópu sem þegar er fallin frá fyrri styrk og reisn.

Er þannig séð í andaslitrum.

 

Er vegvísir valkyrjanna.

Með þekktum og óhjákvæmilegum afleiðingum.

 

Þannig er Ísland í dag.

Kveðja að austan.

Hækkunin með öllu ólíðandi

Fávitatal í boði valdafíknar.

 

Það hefur verið ákaflega sorglegt að fylgjast með fáheyrðum svikum Ingu Sæland að bakka upp draumastjórn Evrópusinna, Nýfrjálshyggjunnar, svo það sé tekið saman; beinnar aðfarar að lífi og limum okkar venjulegra.

Með sérstaklegri áherslu að skaða og skemma líf og atvinnu á landsbyggðinni.

 

Viðreisn, flokkur stóratvinnurekanda, flokkur smáatvinnurekanda, það er þeirra í þeim hópi sem á  það eitt sameiginlegt að nýta hripleka skattalöggjöf til að hindra eðlilega skattgreiðslur til samfélagsins, náði í gegn að ekki skyldi auður, hvað þá ofurauður sæta réttlátri skattlagningu, þess í stað skyldi ofurskattur, kenndur við auðlind, verða lagður á fyrirtæki landsbyggðarinnar.

Í hnotskurn, það sem auðurinn tapaði fyrir þjóðinni í ICEsave þjóðaratkvæðagreiðslunum, er endurheimt í Valkyrjustjórninni, byggð skal deyða, fátækt fólk skal gert fátækara.

 

Grunnhygginn spyr nú; en Inga sagði, já Inga sagði, og stjórnarsáttmálinn sagði!!

Margt gott og fallegt, jafnvel sungið, en áður en meint góð fyrirheit skyldu framkvæmast, þá var fyrsta skilyrðið í stjórnarsáttmála Valkyrjanna að vextir skyldu lækkaðir með aðhaldi í ríkisfjármálum.

Einfalt aðhald sem leyfir ekkert, ekkert af öllum hinum fögrum fyrirheitum.

Og svo mun verða um hina ókomnu tíð þegar Nýfrjálshyggja Viðreisnar, hagfræði þess í neðra, stjórnar fjármálum þjóðarinnar.

 

Ekki að það skipti máli í Kveðjunni að austan, þjóðin fékk sitt tækifæri og hún kaus að kjósa þjóðardauða fram yfir líf og grósku.

ESB reglugerðirnar sem sjúga endalaust til sín mannafla í stjórnkerfinu, ásamt því að vera hönd dauðans yfir framtak og sköpun einstaklingsins og fyrirtækja hans.

Raforkumarkað Orkupakkans, sem bjó til á einni nóttu gróðaleið gróðapunga til að hækka raforkuverð til heimila, til fyrirtækja, til bænda, til allra sem skapa gott og hagsælt samfélag, gegn grósku og gróanda.

Auk margs annars.

 

Kveðjan gat jafnvel kyngt lygum Ingu Snæland þegar hún afsakaði undirgefni sína við fjármálaráðherra Viðreisnar, Nýfrjálshyggjuna, svikin við kosningaloforð Flokks fólksins, með þeim orðum, að fjárlögin sem hún samþykkti í aðdraganda kosninganna, hefðu bundið hendur hennar.

Það er ekki Kveðjunnar að benda á ómerkilegar lygar og fyrirslátt.

 

En það er ekki hægt að þegja, þegar ekkert, það er einstaklingur sem er ekkert, nema að vera svona varta á flokki Ingu Snælands, varta sem er alfarið, og nákvæmlega ekkert annað, en mögnuð persóna Ingu Snæland, réttlætir tilveru hennar, með rökum sem lesa má um í tilvitnaðri frétt Mbl.is.

Bókun 35, svik Sjálfstæðisflokksins og Framsóknar við sjálfstæði þjóðarinnar, bókun sem gerir svo ég vitni í háðungina um vörtuna; "Bók­un 35 geng­ur í grunn­inn út á það að ef EES-samn­ing­ur­inn og önn­ur ís­lensk lög stang­ast á, þá gildi EES-lög­gjöf­in nema skýrt sé tekið fram af Alþingi að svo sé ekki".

Er stefna Flokks fólksins í dag.

 

Og Jæja, svo ég sér kurteis, þó ég sjái engar málsbætur með þeim sem seldi sig fyrir völd, þá skal ég hætta að minnast á vörtur, og vísa í það embætti sem sjálfstæð þjóð ákvað að stofna, og taldi og miðað við afhroð ESB flokkanna, Samfylkingar og Viðreisnar, að skipti ennþá máli.

Þá er þetta haft eftir Eyjólfi Ármannssyni, Samgöngu og sveitastjórnarráðherra; "En þetta er ekk­ert stór­mál og það sem mér finnst skipta mestu fyr­ir mitt kjör­dæmi er að það verða 48 dag­ar í strand­veiði. Það er stóra málið,“ seg­ir Eyj­ólf­ur".

Við afleggjum sem sagt sjálfstæði þjóðarinnar segir Flokkur fólksins fyrir 48 daga í strandveiði.

Ófullur, vonandi með fullu viti.

 

En svo ég vísa í fyrirsögn þessa pistils, mikið má sá vera heimskur sem gleypir þetta kjaftæði.

Fávitatal í boði Ingu Snæland.

 

Völd er það vinur minn.

Völd.

 

Sjálfstæði!!

Hvað er það??

Kveðja að austan.

 

Segir bókun 35 ekki hafa áhrif á stjórnarsamstarf

Stefna byggð á gildum.

 

Á hugsýn, á hugsjónum, á trú, er orðin sjaldgæfari en síðasti Geirfuglinn.

Hann er þó varðveittur á safni, og það er meir að segja til egg sem sagt er að hann hafi verpt.

 

Ef leiðtogar þeirra flokka sem munu ganga sigurreifir að kjötkötlum valdanna eftir niðurstöður kosninganna á morgun, yrðu spurðir; Hver eru eru gildin sem knýja þig og stefnu þína áfram, þá yrði fátt um svör því hver kann við að svara heiðarlega, þegar hið heiðarlega svar er "Völd".

Og allur sá ávinningur sem fylgir völdum, fyrir mig og mína.

 

Kannski myndi einhver stynja upp að gildin væru að vera góð manneskja, að vilja vel fyrir land og þjóð, en svo ekki söguna meir.

Nema náttúrulega Sigmundur Davíð ef svo ólíklega vildi til að hann myndi fá góða kosningu og kæmi því til greina á valdastól.  Hann myndi tala um land og þjóð, sjálfstæði hennar og tungu, því Sigmundur Davíð er gömul sál, hugsandi gömul sál, stundum eins og hann sé ennþá á Þingvöllum að tala á lýðveldishátíðinni 1944.

 

Það er nefnilega svo að þjóðin er á sjálfstýringu í átt að gjöreyðingu, sjálfstæði hennar er undir, tunga hennar er undir, menning hennar er undir.

Markmið ráðandi afla er að útlenska hana, forheimska hana með alls konar þvaðri.

Siðblinda hana með því að telja henni í trú um að hún sé of fátæk til að líta eftir sínum minna bróðir.

 

Þess vegna er innkoma Arnars Þórs Jónssonar í íslensk stjórnmál eins og ferskur andblær, hann er stjórnmálamaður sem býr að gildum, hann skammast sín ekki fyrir að vera kristinn, hann býr að sannfæringu, og fórnar henni ekki fyrir frama innan Flokksins, ef framinn er á kostnað þess að svíkja hugsjónir sínar og gildi.

Hann er eins og Hrópandinn í eyðimörkinni, eins og spámenn Gamla testamentisins, sem höfðu kjark til að benda samtíð sinni á villu hennar þó slíkt væri bein ávísun á spott og spé þeirra sem ekki skildu, eða grýtingu þeirra sem fannst boðskapurinn, sannleikurinn of napur.

 

Með þessu er ég ekki að segja að ég persónulega sé sammála vegferð Arnars, eða aðrir eigi að vera það, það er einfaldlega undir hverjum og einum komið, en vísdómur orða hans standa fyrir sínu.

Og ég tel að hvort sem menn eru til hægri eða vinstri, á miðjunni eða út og suður, að þá eigi þeir að taka afstöðu til þessar orða og sýnar Arnars sem ég ætla að taka úr pistli hans á kosningadegi forsetakosninganna, þar sem íslensku þjóðinni varð það á að kjósa yfir sig beinan fulltrúa hins alþjóðalega fjármagns, fjármagns sem vill gera heiminn að einu stóru fyrirtæki þar sem hinir ríkustu ráða öllu, og við hin erum ekki mennsk, aðeins kostnaður.

 

Gef Arnari orðið:

"Forseti er ekki aðeins þjóðhöfðingi heldur ein meginstoð stjórnskipunarinnar og gegnir þannig lykilhlutverki í því að varðveita sjálfstæði þjóðarinnar, verja hagsmuni almennings, tilveru okkar og frelsi. Lýðræðisbarátta – og sjálfstæðisbarátta – okkar tíma snýst um að verja innviði og auðlindir þjóðarinnar gagnvart ásælni peningavaldsins og ofurefli kerfisins. Í þessu samhengi erum við öll samherjar þegar kemur að því að verja grunnstoðir velsældar og almannahags gagnvart firringu í formi vélmenningar og tölvuvæðingar, þar sem mennskan er gengisfelld, þar sem hópar eru settir í forgrunn en einstaklingarnir hverfa áhrifalausir í fjöldann, þar sem hinn mannlegi þáttur tilverunnar á sífellt erfiðara uppdráttar andspænis fjöldaframleiðslu, skrifstofubákni, valdahyggju, tæknivæðingu, afskræmingu náttúru og gengisfellingu þess sem okkur er dýrmætast. Hvernig stuðlum við að jafnrétti í slíkum heimi? Hvernig verjum við sakleysið og hreina náttúru? Hvernig verja einstaklingarnir sjálfstæði sitt í slíku umhverfi og smáþjóðir fullveldi sitt?íslenski fáninn

Á slíkum tímum höfum við þörf fyrir sjálfstæða einstaklinga og sjálfstæða hugsun. Annars getum við ekki verið sjálfstæð þjóð. Sem sjálfstætt ríki á Ísland að vera fullgildur þátttakandi í alþjóðlegu samstarfi eftir því sem við á og hafa rödd, en ekki vera þögull og óvirkur farþegi eða strengjabrúða. Sem fullvalda ríki á Ísland ekki að leyfa erlendum ríkjum, ríkjasamböndum eða stórfyrirtækjum að ráðskast með auðlindir okkar og innri málefni íslenska lýðveldisins. Lýðræðislega kjörnir fulltrúar eiga sjálfir að mæta þeirri ábyrgð og valdi sem þeim hefur verið falið, ekki afhenda hlutverk sitt embættismönnum eða sérfræðingum sem svara ekki til lýðræðislegrar ábyrgðar.

Við Íslendingar höfum margt að verja, sem fyrri kynslóðir hafa fært okkur að gjöf: Landið okkar, hreina náttúru, dýrmætar auðlindir, tungumálið, bókmenntir, sögu, menningu, frelsi okkar sjálfra og fullveldi Íslands. Á þessum stoðum hvílir hagsæld okkar nú og möguleikar okkar til framtíðar. Til að verja allt þetta megum við ekki verða ofurseld ólýðræðislegu, ómanneskjulegu kerfi. Manngildið verður ekki metið út frá framleiðslu og framleiðni.

 

Þessi vísdómur hefur ekkert með Lýðræðisflokk Arnars að gera eða aðra flokka.

Hann er vísdómur sem slíkur og sem flestir ættu reyna að meðtaka og skilja.

 

Á morgun er kosið og allt bendir til þess að þjóðin muni tapa þeim kosningum.

Öfl sem ganga erinda hins svarta glóbalfjármagns munu vinna þessar kosningar, þau munu afleggja sjálfstæði hennar, viðhalda Opnum landamærum, gera íslenska þjóð að útlendingum í sínu eigin landi.

Svona fyrir utan að ræna og rupla auðlindir okkar eða hnýta endanlega hnútana sem munu eyðileggja matvælaframleiðslu okkar eða gera fólki á landsbyggðinni ókleyft að lifa þar, í nafni loftslagstrúarbragða, trúarbragða sem glóbalið fjármagnar samviskusamlega til að láta drauminn eina um glóbalverksmiðju sína einu rætast.

Eða þannig.

 

Samt er til gott fólk í öllum flokkum sem innst inni veit hvað þetta er rangt.

Að ganga svona erinda auðs og auðnar.

 

Á myrkum síðkvöldum ætti það að lesa þessi vísdóms Arnars.

Sér til skilnings og visku.

 

Þá er kannski von eftir allt saman þó þjóðin tapi þessum kosningum.

Líkt og vonin sem var eftir í Evrópu á þeim myrku árum 1940 til 1943.

Hún lifði sínu sjálfstæðu lífi, það var ekkert í raunheiminum sem studdi hana. Ægivald alræðis og tærar illsku virtist vera ósigrandi.

Samt sigraði hún að lokum.

 

Lærdómurinn er að það má aldrei gefast upp.

Lærdómurinn er líka að stjórnmál án gilda, án hugsjóna um eitthvað gott og fagurt, eru stjórnmál sem myrkraröfl hagnýta sér, afvegleiða, að þó þau telji sig vera að gera eitthvað gott, þá í raun herða þau helsi og vega að grunngildum mennsku og samfélaga okkar.

Samfélaga hins venjulega manns sem gerir aðeins þó einu kröfu að fá frið til að ala upp börn sín, koma þeim á legg, að fá að lifa mannsæmandi lífi í sátt og samlyndi við guð og aðra menn.

 

Við eigum að virða gildi, og meta þá sem hafa gildi.

Okkur sjálfum til heilla sem og landi og þjóð.

 

Annað er ekki til heilla.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Fimm flokkar undir 5%: Flokkur fólksins styrkir sig

Vér lofum, þið trúið.

 

Það er mikið til í þessu hjá Sigmundi Davíð að fyrir kosningar komi sömu flokkarnir með sömu loforðin sem hvarflar ekki að þeim að standa við.

Enda hvernig ættu menn geta endurnýtt loforð sín ef þeir tæku uppá því að standa við þau??

 

Sigmundur Davíð segist ætla að standa við loforð sín og hefur það þó sér til tekna að hann er eini íslenski stjórnmálamaðurinn sem þorði í bankana þegar hann lagði á sértæka bankaskattinn sælla minninga.

En flokkar sem eru búnir að vera í stjórnarandstöðu lengur en miðaldra menn muna, og sumir reyndar alltaf verið í slíkri stöðu, lofa og lofa, og gera eiginlega loforð núverandi stjórnarflokka hláleg í samanburðinum.

Svona eins og þeir kunni ekki almennilega að lofa uppí ermina hjá sér??

 

Og þar stendur nefnilega hnífurinn í hinni sárasaklausu kú, það er okkur kjósendum.

Hversu trúverðug er þessi loforðasúpa??

Hverjar eru forsendur hennar???, og þó enginn efist um einlægan vilja, það er að lofa, þá má spyrja, er eitthvað að þessu raunhæft??, svona í ljósi þess að peningar vaxa ekki á trjánum á Íslandi, ekki frekar en bananar.

 

Sá flokkur sem mér finnst persónulega að hafi gengið lengst í hinu geirneglda viðhorfi íslenskra stjórnmálamanna til kjósenda sinna, að þeir séu fífl, Viðreisn, fékk pílu á feisbók frá einum af fyrri kjósendum sínum, og Mogginn greinir samviskusamlega frá, kjósenda sem spurði, þarf ekki stefnu til að framkvæma loforðin??

Og réttilega lýsti hann kosningabaráttu Viðreisnar; "Ég get ekki áttað mig á því hver stefnan er, önn­ur en að segja það sem talið er að kjós­end­ur vilji heyra til ná í at­kvæði og kom­ast í ráðherra­stóla. En samt að segja ekki neitt um það hvað á að gera eða það eru eng­ar raun­hæf­ar lausn­ir til að setja fram".

Það að segja allt sem flokkarnir telja að kjósendur vilja heyra, því þetta gildir ekki bara um kosningabaráttu Viðreisnar, segir ekkert hvernig flokkarnir munu standa sig í ríkisstjórn, en þó er líklegra en hitt að þeir sem hafa eitthvað "plan" (ha ha, varð að nota þennan frasa) muni koma einhverju í verk.

Annars er það bara hinn blákaldi raunveruleiki fjárskortsins og hvernig flestöll fjárútlát ríkissjóðs eru bundin í lög og kjarasamninga.

 

Það er samt margt hægt að gera ef menn átta sig á örsök og afleiðingum eins og þessi fyrrum kjósandi Viðreisnar, Guðmund­ur Ragn­ars­son, fyrr­um formaður VM, fé­lags vél­stjóra og málmtækni­manna, bendir réttilega á þegar hann segir: ".. að áfram­hald­andi stuðning­ur við þétt­ing­ar­stefnu á höfuðborg­ar­svæðinu muni ein­göngu viðhalda verðbólgu og hærri vöxt­um. "Stjórn­mála­flokk­ur sem ætl­ar ekki að viður­kenna þau efna­hags­mis­tök sem búið að gera þar, er ekki að fara að leysa nein vanda­mál"."

Þarna eru þrír flokkar sekir, Viðreisn, Samfylkingin og Framsókn, og ef þeir geta ekki viðurkennt efnahagsmistök sín sem felst í þessari þéttingarstefnu lóðabraskara, hvað viðurkenna þá??

 

Til dæmis að stefna þeirra um Opin landamæri í þágu mannsals og flóttamannaiðnaðarins er ávísun á síþrýsting á íbúðamarkaðinn því einhvers staðar þarf þetta fólk sem leitar að betra lífi, að búa. 

Sem og þetta sístreymi fólks til landsins viðheldur biðlistum velferðarkerfisins, hvort sem það er biðin eftir leikskólaplássi, að komast að hjá heilsugæslunni eða hinum átakanlega skorti á úrræði handa ungmönnum í vanda, úrræðaleysi biðlistanna sem kostar tugi mannslífa á hverju ári.

Eða eins og einhver góður maður sagði að þá þykir íslenskum stjórnmálamönnum vænna um fólk sem kemur að, helst nógu langt úr Fjarskaistan, en sitt eigið fólk. Það má éta það sem úti frýs, deyja drottni sínum eða kveljast undir hávaxtastefnu húsnæðiskortsins.

 

Stjórnmálaflokkar sem búa til vanda eru ekki líklegir til að leysa sama vanda, þó þeir lofi öllu fögru.

Eða er líklegt að brennuvargur komi í veg fyrir íkveikjur með því að kaupa eldspýtustokk í næstu sjoppu??

Það er eins og hagsmunir og gróði liggi í vitleysunni og það sé enginn vilji til að takast á  við eitt eða neitt, nema þó með þeirri undantekningu að eldra fólk hefur þaggað niður í stelpuskottunum í Sjálfstæðisflokknum og stuðningi þeirra við Opin landamæri.

Og fjölmiðlar okkar virðast lúta stjórn þessara hagsmunaafla.

 

Allavega taka þeir þátt í vitleysunni fyrir kosningar, láta eins og þeir trúi öllu sem lofað er, kannski með Spursmál sem undantekningu.

Þeir spyrja um loforð, ekki efndir, eða hvernig menn hugsa sér að takast á við afleiðingar þeirra eigin stefnumála.

Það er þegar þeirra eigin stefna er vandinn.

 

Stórt dæmi um lönguvitleysuna sem þrífst athugasemdarlaust er ákvæði laga um fjölskyldusameiningu fólks, sem hefur hlotið hér á landi það sem kerfið okkar kallar "alþjóðlega vernd" og bæði erlendar glæpaklíkur sem og hryðjuverkasamtökin Hamas hafa notað til að koma liðsmönnum sínum inn fyrir varnir þjóðarinnar.

Einn angi þeirrar glæpastarfsemi er það sem kennt er við fylgdarlaus börn á flótta, á svo miklum flótta að þau koma hlaupandi lengst úr Fjarskaistan, til dæmis frá Sómalíu eða Palestínu, ekki beint nágrannalönd okkar og yfir mörg landamæri að fara áður en hingað er komið.

Lögreglustjórinn á Suðurnesjum benti nýlega í blaðaviðtali réttilega á misnotkun glæpasamtaka á þessari glufu í vörnum þjóðarinnar, hvernig atvinnugóðmenni, sem hafa góðar tekjur og framfærslu á að vera atvinnugóðmenni, tala um börn á flótta í þessu samhengi og rétt þeirra samkvæmt lögum að fá að sameinast fjölskyldum sínum.

Einhverjum hefði þá reyndar talið að í þeirri fjölskyldusameiningu fælist að flugmiðinn heim yrði þá borgaður fyrir þessi ungmenni, en Nei, það er fjölskyldan sem fær borgaða flugmiða og landvernd hér á landi, kannski hátt í þúsund manns á þessu ári sem gæti fengið slíka landvernd, án þess meira að segja að vera í Landvernd líkt og ásatrúarfólk sækist eftir.

 

Ég ætla að gefa lögreglustjóranum orðið; ""Telja má nokkuð víst að út­lend­inga­lög hér á landi séu mis­notuð ekki með ósvipuðum hætti og menn mis­nota önn­ur kerfi vel­ferðarrík­is­ins"  Hann seg­ir að hafa beri í huga að flest­ir þess­ara drengja komi hingað frá öðru Evr­ópu­ríki eða öruggu ríki og komi þar af leiðandi ekki inn í landið um ytri landa­mær­in á Keflavíkurflugvelli. "Gera má ráð fyr­ir að ferðalag þeirra sé skipu­lagt af öðrum og þá í þeim til­gangi að aðrir fjöl­skyldumeðlim­ir komi í kjöl­farið til lands­ins á grund­velli fjöl­skyldusam­ein­ing­ar"."

Og spyrja síðan, af hverju er þessi grafalvarleiki ekki ræddur í kosningabaráttunni??

Síðan hreinlega spyrja; Hvert var fjárstreymið í vasa þess stjórnmálafólks sem samþykkti þessa sjálfvirku glufu fyrir glæpa og hryðjuverkasamtök að flytja sitt fólk til landsins, eða mannsalsiðnaðinn að eiga hér fólk sem er skuldbundið honum í bókstaflegri merkingu??

 

Nei, Nei, auðvita spyrja menn ekki svona og auðvita ræða menn ekki augljósar staðreyndir.

Hvað þá að menn spyrji hinu meintu atvinnugóðmenni um hver ávinningur þeirra er af Opnum landamærum, svona í ljósi þess að á annað hundruð milljónir eru á vergangi í heiminum, og fjölgar um milljónir á hverju ári.

Á allt þetta fólk að koma til Íslands??, og hver er þá þinn hluti af gróðakökunni??

 

Vitleysan aðeins viðgengst, forheimskan forherðist.

Eins og enginn sé morgundagur, eins og engin séu skuldaskilin.

 

En eins og þeir vita sem hafa lifað daginn í dag, þá kemur morgundagur.

Og eins og þeir vita sem hafa tekið smálán, þá kemur að skuldaskilum.

Óumflýjanlegt, sama hvað froðu stjórnmálamenn okkar bjóða okkur uppá.

 

Svo spyrja má; Af hverju trúum við??

Af hverju er sami sirkusinn á 4 ára fresti eða svo??

Það er jú við sem erum fórnarlömbin, það erum við sem blæðum af sjálfstýringu stefnuleysisins.

 

Spyr sá sem ekki veit.

En þakkar guði fyrir að verða laus við auglýsingaflóðið að morgni sunnudags.

Og er ekki einn um þær þakkir.

 

Það þarf samt að kjósa.

Það er skylda manns.

Finna það góða sem þó býr í flestum stjórnmálamönnum okkar.

 

Þeir vilja vel allavega.

Flestir.

Kveðja að austan.

 

Dregur saman með helstu flokkum en deilur harðna