Það er vilji til að skoða hlutina.

 

Segir Sigmundur Davíð og endurrómar þar meintan sáttavilja formanna stjórnarandstöðuflokkanna um að koma til móts við ríkisstjórnina varðandi skaðræðisfrumvarpið sem ætlað er að ganga af smærri útgerðum dauðum og gera þær sjávarbyggðir sem lifa af, algjörlega háða örfáum stórútgerðum.

Sá mæti maður Björn Bjarnason segir í pistli dagsins að "að enginn flokkur á alþingi er andvígur því að veiðigjaldið hækki", aðeins sé deilt um "leiðina að markmiðinu".

Sem sagt hina meinta varnarbarátta stjórnarandstöðunnar til að verja sjávarbyggðirnar er aðeins sýndin ein, engin önnur alvara að baki en að koma höggi á ríkisstjórnina sem hefur sett alheimsmet í klaufa og flumbrugangi og er því berskjölduð gagnvart málþófi, sama hvert málþófið er.

 

Ég spurði fyrir nokkrum dögum í pistli hvort eitthvað leikrit væri í gangi niðri á þingi, það væri alltaf ljóst að sjávarbyggðirnar myndu styðja andóf Fyrirtækja í sjávarútvegi og því ekki pólitískt klókt að fara gegn þeirri andstöðu.

Nær væri að leggja fram ýtrustu kröfur, og eftir miklar leiksýningar, þar sem líklegast hápunkti lágkúrunnar var náð í dag þegar Kristrún sem er á fullu við að reyna selja landið til Brussel, sagðist myndi verja Lýðveldið Ísland, svona eins og hún hefði áhyggjur um að hún væri að selja skemmda vöru ef vafi léki á að hún gæti ekki misþyrmt sjálfstæðum atvinnuvegum landsbyggðarinnar í krafti þingmeirihluta ríkisstjórnar sinnar.

Svo gerðu ráðherrar Flokk fólksins sig að fífli enn einu sinni, Inga er greinilega skárri full en timbruð.

 

Niðurstaða leikritsins átti svo að vera einhver meint málamiðlun, ríkisstjórnin slakaði á ýtrustu kröfum sínum um barbarisma ofurskattsins, stjórnarandstaðan samþykkti þess í stað hægfara dauða sjávarbyggðanna í stað þess skjóta sem felst í skaðræðisfrumvarpi Hönnu Katrínu atvinnuvegaráðherra.

Og sjávarbyggðirnar yrðu svo eins og froskurinn sem brosandi lét hægsjóða sig til dauðs í stað þess að deyja skrækjandi í potti fullum af sjóðandi vatni.

Ömurlegri geta svikin ekki orðið, veiðigjöldin eru jú trúarbrögð hjá frjálshyggjufólkinu sem hefir lagt undir sig Samfylkinguna, það skýrir ofsann sem hver Íslamisti gæti orðið stoltur af.

En þá afsökun hafa formenn stjórnarandstöðuflokkanna ekki.

 

Af hverju er þeir þá að svíkja??

Að bregðast??

Hvað gengur þeim til??

 

Ríkisstjórnin kom sér sjálfviljug í þessa snöru.

Af hverju að skera hana úr henni með því að svíkja hin helgu vé, fólkið sem treysti á vörn stjórnarandstöðunnar gegn þessari meinlegu atlögu Góða fólksins á atvinnu þess og tilveru??

 

Þetta er svo aumt.

Þetta er svo ómerkilegt.

Afhjúpar það fúafen sem íslensk stjórnmál eru orðin.

 

Vissulega þarf svo ekki að vera.

Hugsanlega eru refir, þar sem sjálfur rebbi gamli, Sigurður Ingi, að plata óreynda forystukonur ríkisstjórnarinnar, ýja að málamiðlun sem aldrei er meining að standa við.

Kannski ekki eins mikil ýlda, en ákaflega dapurt engu að síður.

 

Skattar á einstaka atvinnugreinar umfram almenna skatta, eru óhæfa, alltaf aðför að viðkomandi atvinnugrein.

Hvað þá að skattarnir eru ofurskattar hugsaðir til að ganga að því dauðu sem þó lifði af upphaflega kvótasetninguna.

 

Fólk, alvöru fólk segir einfaldlega Nei við svona skaða, leggur ekki nafn sitt við það sem aldrei er hægt að verja eða réttlæta.

Ríkisstjórnin getur vissulega þvingað þetta í gegn, og hvað með það, það er þá bara ríkisstjórnin.

Óhæfan er hennar, smánin er hennar.

 

En verður allra ef menn semja.

Semja um það sem er ekki hægt að semja um.

 

Sumt er ekki flókið.

Kveðja að austan.

„Það er vilji til þess að skoða hlutina“

Þegar selja skal þjóð.

 

Þá eru fáir stjórnmálamenn betur til þess fallnir en Þorgerður Katrín.

Sköruleg sem aldrei fyrr.

 

Fyrst eyðileggjum við eina atvinnuveginn sem er ekki háður erlendu fjármagni, svo látum við lýðskrum taka yfir lýðræðið.

Alræði meirihlutans yfir minnihlutanum.

 

Svo segja menn að reynslan úr Hruninu hafi enga þýðingu!

Þorgerður veit samt betur.

Kveðja að austan.

Útilokar ekki beitingu kjarnorkuákvæðisins

Drottning öfugmælanna.

 

Kristrún Frostadóttir var ágæt þegar hún var í sínum plönum, þegar hún var bara formaður sem átti sitt plan, um næstum allt sem var hægt að finna milli himins og jarðar.

 

Sem forsætisráðherra hefur hún reynst afleit, hún leiðir ekki enda er hún yfirleitt alltaf fjarverandi, að bjarga einhverju á fjarlægum slóðum, eða tala við einhverja langt langt í burtu, aðallega samt í Brussel.

Heima fyrir lætur hún leika á reiðanum, í þau fáu skipti sem næst í hana þá talar hún einhverja óskiljanlegu, sundurlausa frasa líkt og hún væri á hvatningarnámskeiði hjá honum Dalla Carnage.

 

Hennar lágpunktur fram að þessu er þegar hún tilkynnti að almannavaldið væri hætt að styrkja Grindvíkinga sérstaklega, svona daginn áður en náttúruhamförnum þar líkur, hún sagðist vera með plan sem hét sóknaráætlun Suðurnesja, þar væru gagnlega skýrslur skrifaðar.

Samt lét hún eins og hún væri að gera eitthvað stórkostlegt; styðja, styrkja, hjálpa eða hvað sem stjórnvöld gera þegar náttúruhamfarir herja á fólk og samfélög.

 

En það sem er lágt, má alltaf lækka, og núna ætlar hún að verja lýðveldið Ísland.

Með því að haga sér eins og einræðisherra.

Enda fáir aðrir sem vega að heilu samfélögunum með lygum og rangfærslum eins og skaðafrumvarp Atvinnuvegaráðherra um veiðigjöld er.

Það er eins og hún haldi í barnaskap sínum að fyrst hún hafi meirihluta þingmanna að baki sér, þá megi hún gera hvað sem er.

 

Gott og vel, hennar er valið.

Lýðskrumið mun örugglega afla henni fylgis forheimskunnar, í samfélögum sem eru í siðferðislegri upplausn er alltaf auðvelt að fylkja liði til að ræna og rupla aðra.

En að kenna slíkt við lýðræði, að í lýðræði megi meirihluti gera hvað sem er gagnvart minnihluta, er öfugmæli af svæsnustu gerð.

 

Kristrún Frostadóttir ógnar lýðveldinu Ísland.

Svo einfalt er það.

Kveðja að austan.

„Við munum verja lýðveldið Ísland“

Fullur ráðherra endurtekur Dansinn frá Hruna.

 

Ég er einn af þeim sem kaus Flokk fólksins á ákveðnum tímapunkti, fyrir mig skipti það ekki öllu máli að meintur flokkur væri skúffa í eldhúsi Ingu Sæland, heldur að Inga andæfði auðnum sem var langt kominn með að breyta lýðræði í auðræði.

Reyndar ekki síðast því einn af Vörðum lýðræðis okkar og sjálfstæðis bauð fram, og að sjálfsögðu kaus ég Arnar Þór Jónsson.

 

Spekin að baki okkar Hriflungum er ekki flókin, auður og auðmenn eiga ekki að eiga lýðræðið, hvað þá að selja sjálfstæði þjóðarinnar til Brussel, svo þeir fái gengi braskarakróna sinna, brasks sem fá verðmæti voru að baki  önnur en innbyrðis viðskipti þeirra, á krónu á móti krónu.

Andspyrna götunnar náði að hindra þann gjörning, þegar Bjarni Ben og Sjálfstæðisflokkurinn náði að sýna sitt rétta andlit í ICESave 2, þá vissulega voru fyrstu skoðanakannanir 66% með auði og auðmönnum, gegn þjóðinni, svo höfðum við þetta bara.

 

Svo liðu mörg ár og víglínur breyttust, Sjálfstæðisflokkurinn, Framsókn og VinstriGrænir gegndu lykilatriði í að fórna sjálfstæði þjóðarinnar varðandi nýtingu orku hennar, stríð sem var kennt við Orkupakka eitthvað, man ekki alveg hvað þessi skoffín landsölu leppa auðsins heita.

Þá stóð Inga, og flokkurinn, sem hún stofnaði og geymdi í eldhússkúffu sinni, lappirnar, Inga stóð með fólki gegn auði, þjóð sinni gegn þeim sem vildu selja hana.

Og já, þegar ekkert betra var í boði, þá kaus ég hana, flokk hennar og lista hér fyrir austan.

Svo skemmdi það ekki fyrir að frjósemisafl Stuðmanna komst á þing, Jakop Frímann Magnússon.

 

Já, já ég veit það, þetta er játning sveitamanns sem trúði fagurgala fólks sem þóttist vera á móti.

Og ég skal vissulega játa að ég var einn af þeim sem taldi Ragnar Ingólfsson heiðarlegan baráttumann fyrir  fólk, fyrir alþýðu, fyrir okkur öll sem auðurinn hefur markvisst ákveðið að breyta úr fólki í kostnað, með vísan í Hayek og Friedman.

 

Og guð minn góður, allir pistlarnir sem ég að vanmætti skrifaði, vanmætti þar sem alvarleg vanheilsa setti strik í sandinn, um aðförina að Ásthildi Lóu.

Manneskju sem ég bar mikla virðingu fyrir, baráttu hennar í þágu Heimilanna, baráttu hennar gegn Hrunverjum, yfirtöku þeirra yfir stjórnsýlunni í gegnum ógæfufólkið, Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingrím Sigfússon, svo var Ásthildur Lóa engu betri.

 

Sjaldan hef ég eytt eins mikilli orku í að verja það sem seinna brást.

Sem var enn einn leppurinn fyrir auð og auðmenn.

Hún eins og Ragnar höfðu víst aldrei fengið tækifæri til að selja sig, og þegar það gafst, þá var það gripið.

Fólk og þjóð til sölu.

 

Eftir stendur samt smánin, og hún snýr að mér, að full Inga hafi tekið meintan eggjandi dans til að trufla þá þingmenn sem standa vörð um tilveru fólks á landsbyggðinni.

Hvílíkt skoffín er hún blessunin.

Að ganga svona erinda auðs og auðmanna, gegn Fólkinu sem kaus hana og flokk hennar.

Blindfull og vitlaus.

 

Hvað á maður að segja, hvernig hefur allt manns vit og skynsemi brugðist manni, og maður hélt að þetta fólk hefði æru, sem og þrátt fyrir alla sína galla, væri einlægt að berjast fyrir tilveru okkar, þjóðarinnar, Fólksins, sem byggir þetta land.

Veit ekki, sjálfsagt er það ellin, vitsmunaleg hrörnun sem fylgir vanheilsu þess sem sækir að líffærinu sem ber víst ábyrgð á hugsun og dómgreind.

Engin afsökun samt, ég trúði og treysti þessu fólki til að andæfa, og sú trú og traust er eldri en ellin sem sækir að.

Sem og að ellin er kannski afsökun þess sem fattar að hann er ekki alveg eins skarpur og hann var áður.

 

Er þetta afsökun Ingu.

Ég bara spyr.

 

Alla pistla þarf að enda.

Kveðja að austan. 

Ráðherra steig eggjandi dansspor í þingsal

Frumvarp lyga og rangfærslna.

 

Skaðafrumvarpið kennt við  veiðigjöld sló Íslandsmet í umræðu á Alþingi í gær.

Sýnir að þrátt fyrir allt er einhver manndómur í stjórnarandstöðunni, uppgjöfin er auðvelda leiðin, viðurkenning á að þrátt fyrir allt er stjórnarandstaðan í minnihluta.

En þegar atvinna fólks og tilvera byggða er undir, þá eru það aðeins aumingjarnir sem gefast upp, manndómurinn stendur vörnina á meðan stætt er.

 

Í þessari frétt er enn ein lygin og rangfærslan leiðrétt: "Nýj­ar töl­ur frá Deloitte sýna að þessi gjöld verði til þess að 75-90% af rekstr­araf­komu sjáv­ar­út­vegs­fyr­ir­tækj­anna fari í op­in­ber gjöld, þrátt fyr­ir hækk­un á frí­tekju­marki. "Þrátt fyr­ir hækk­un­ina á frí­tekju­marki og allt það sem stjórn­ar­liðarn­ir hafa verið að tala um, þá bara gríp­ur frum­varpið ekki litlu og meðal­stóru fyr­ir­tæk­in"." svo vitnað sé í Jens Garðar þingmanninn okkar í Fjarðabyggð.

Þetta haldreipi varnar skaðvaldanna, að þeir hafi komið til móts við minni og meðalstórar útgerðir er lygin ein eins og allt annað í þessu skaðafrumvarpi.

 

Stjórnarandstaðan er svo ekki í minnihluta í sjávarbyggðum landsins, 26 sjávarsveitarfélög af 26 sendu inn umsögn þar sem varað var við skaðanum sem skaðafrumvarpinu er ætlað að skaða.

Fyrirséða samþjöppun í útgerð og vinnslu með tilheyrandi tekjutapi og síðan byggðaröskun, og í framhaldinu byggðahrun hjá þeim sveitarfélögum sem byggja tilveru sína á smærri útgerðum og vinnslu.

26 af 26 er algjör meirihluti og munum að í stjórnum þessara sveitarfélaga er fólk úr öllum flokkum, þar á meðal þeim flokkum sem núna mynda meirihlutann á Alþingi.

 

Enginn af þeim hefur risið upp og lýst yfir stuðningi við skaðann, þrátt fyrir gulrótina að blóðpeningana eigi að hluta nota í nærsamfélagið.

Það er einfaldlega enginn svona heimskur að leggja trúnað á slíkt orðagjálfur.

Enginn er tilbúinn að svíkja náungann í sinni byggð þó í boði séu 9 koparpeningar.

 

Það segir allt sem segja þarf um rökþrot stjórnarliða, fyrir utan að hengja sig með kjafti blóðsugunnar á rangfærslur og lygar líkt og þeirri sem þessi frétt afhjúpar, að þá sagði einn stjórnarliðinn að þessi 26 af 26 sjávarsveitarfélögum landsbyggðarinnar væri ekki meirihluti, sveitarfélögin væru sko rúmlega 60, og hana nú.

Sem reyndar vekur upp spurningar af hverju til dæmis Múlaþing hafi ekki ályktað til stuðnings sjávarbyggðum, firðirnir sækja jú verslun og þjónustu uppá Hérað og Austurland sem slíkt er ein heild, verðmætasköpunin niðri á fjörðum en kjarni verslunar og þjónustu uppá Héraði.

En það er önnur saga, ámátlegt er rökþrotið að benda á að ekki er ályktað þar sem engra beinna hagsmuna er að gæta.

 

Hetjur ríða um héruð þessa dagana, það er á Alþingi, verjandi sinn minni bróður sem sætir aðkasti götustráka úr borginni.

Frestun á hinu óumflýjanlega er alltaf frestun, eins og hinn dauðadæmdi veit, sérhver dagur á lífi vekur von um annan dag á lífi.

Ríkisstjórnin mun sjálfsagt hafa sigur, Skaðinn mun svo taka til að skaða mannlíf og byggðir.

 

Nema!!

Nema!!

Kraftaverkin gerist þar sem þeirra er síst von.

 

Því þar sem er líf, þar er von.

Sérstaklega þegar vonin byggist á trú.

 

Á meðan er það vörnin til síðasta manns.

Kveðja að austan.

Grípur ekki smærri fyrirtæki

Andóf sker ekki á fána.

 

Það mótmælir þeim.

Og það er sorglegt að til sé fólk sem er verri á sinni en Góða fólkið í Reykjavík.

 

Góða fólkið flaggar fána Palestínu og styður þar með voðaverk Hamas, markmið samtakanna um útrýmingu 9 milljónamanna þjóð gyðinga, og upphefur þar með þjóðarmorð Hamas á sínu eigin fólki.

Tilgangur voðaverkanna 7. október 2023 ásamt gíslatökunni á lifendum sem dánum, var jú að kalla stríð yfir íbúa Gasa.

Á sama tíma sætir Úkraína skefjalausum árásum einræðisstjórnar Pútíns í Rússlandi.

 

Aðeins úrkynjað fólk, fólk sem hefur þjóðarmorð í flimtingum, flaggar hlið við hlið fánum þjóðarmorðingja, og svo fána þjóðar sem berst fyrir sjálfstæði sínu.

Og það andóf að skera niður fána Úkraínu er samsinnum við þá úrkynjun.

Andóf sem leggur að jöfnu einræðisherra sem ráðast á aðrar þjóðar og þjóðarmorðingja sem fórna sinni eigin þjóð í því göfuga markmiði Góða fólksins að útrýma annarri þjóð.

 

Svona er ruglandi umræðunnar.

Svona getur fólk verið ruglað.

Og hefur það sér ekki til afsökunar að vera hluti af forheimsku Góða fólksins.

 

Eða það skilji að maður sker ekki niður fána.

Maður mótmælir þeim.

 

Annars er maður ekki betri en þau hin.

Kveðja að austan.

Skorið á böndin á fánum Úkraínu og Palestínu

Öfgar ala af sér öfga.

 

Og það er staðreynd að í ríkisstjórn Ísraels eru öfgamenn sem eru lítt skárri en þeir sem leiða Hamas hreyfinguna.

Og það eru þessir öfgamenn sem halda fólki sínu beggja vegna víglínunnar í gíslingu.

Haturs og heiftar.

Það sem á milli skilur er grimmd voðaverka Hamas þann 7. október 2023.

 

Það var unun að hlusta á reiðilestur Trump yfir Nethanyahu þegar sá síðarnefndi ákvað að slátra vopnahléinu, sem Trump kom á í átökum Ísraela og Írans, með þeirri tylliástæðu að Ísraelar væru að hefna fyrir meint brot Írana.

Í fyrsta sinn í áratugi var talað mannamál í beinni útsendingu, eftir að Trump hafði hundskammað Nethanyahu benti hann honum kurteislega á að Ísrael væri ekkert annað en munnurinn án stuðnings Bandaríkjanna.

 

Það sem nákvæmlega varnarmálaráðherra Ísrael er.

Hann er ekkert annað en munnurinn.

Og þann munn þarf að kefla.

 

Og af öllum ólíklegustu mönnum í heimi, þá virðist Donald Trump gera sér grein fyrir því, og hann virðist ætla að gera það, koma vitinu fyrir ríkisstjórn Ísraels.

Það þarf að semja um frið.

Það þarf að leysa gíslana úr haldi.

Svo blasa bara staðreyndirnar við.

 

Voðaverk Hamas hafa vissulega náð tilgangi samtakanna um stuðning hinna forheimsku, þess fólks sem Hamasliðar fyrirlíta af öllu sínu hjarta og sál.

Góða fólkið styður ólýsanleg voðaverk og þjóðarmorð.

Bæði þær hörmungar sem Hamas kallaði yfir íbúa Gasa, sem og ætlun samtakanna um að útrýma gyðingum í Ísrael.

Góða fólkið syngur meir að segja söngva um þennan tilgang Íslamista um að útrýma Ísraelríki, og er stolt af, flaggar meira að segja fána þjóðarmorðingjanna.

 

Hamas hefur samt tapað því sem raunverulega skipti máli.

Tilveru Gasa strandarinnar ásamt völdum sínum þar.

Þó heimskt fólk trúi að Hamas njóti stuðning eftir allar þær hörmungar sem þeir hafa leitt yfir íbúa Gasa, þá veit raunveruleikinn annað.

 

Hvað verður eftir frið Donald Trump má guð vita.

Líklegast eru innbyrðis hjaðningavíg á Gasa, og Ísraelar munu halda sig fjarri.

Öfgagyðingarnir sem sjálfir nenna ekki að berjast af meintum trúarástæðum, munu ekki komast upp með að fórna lífi ísraelska hermanna í rústum Gasa.

Þeir njóta ekki stuðnings þjóðar sinnar, og þeir njóta ekki stuðning Donald Trumps.

Það er faktur og því svona fréttir dálítið út úr kú.

 

En óeðlið í nútímafjölmiðlun er að svona öfgar fá alltaf fyrirsagnirnar.

Á meðan er ekki talað við venjulegt fólk sem þráir aðeins friðinn til að ala upp börn sín.

Öfgafólkið og hinir forheimsku meðal Góða fólksins eiga sviðsljós fjölmiðlanna.

 

Það er líka faktur.

Alveg eins og aðeins tíminn einn hvernig ástandið verður á Gasa eftir nokkra mánuði.

Þar veltur í raun allt á Donald Trump og vilja hans til að tukta vitleysingana til.

 

Það deyja alltof margir ungir menn í tilgangslausum stríðum segir Donald Trump, og talar fyrir friði.

Friði á Gasa og friði í Úkraníu.

 

Það mættu fleiri hlusta á Trump.

Og færri á öfgafólkið.

 

Þá yrði heimurinn friðvænlegri.

Kveðja að austan.

Vill læsa Palestínumenn inni í rústum Rafah

Skaðvaldar sem kunna það eitt að skaða.

 

Tala um lýðræði gegn málþófi, sjálfir hluti áralangs málþófs þegar þeir sjálfir voru í stjórnarandstöðu.

 

Aukaatriði málsins samt, því stóra spurningin er; Hver eru mörk lýðræðisins??

 

Geta flokkar lagt fram frumvarp eyðingu byggða, fullt af rangfærslum og lygum, og þegar blessun byggðanna er þó virkur minnihluti, sem andæfir skaðvöldunum, á þann hátt að skaðvaldarnir sem eru í meirihluta, hafi neyðst til að leiðrétta sumar rangfærslur sínar, sem og að bakka með helstu lygar sínar.

Að skaði þeirra, að atlaga þeirra að sjávarbyggðum landsins sé eitthvað betri því þeir hafi neyðst til að taka  "til­lit til ábend­inga og áhyggja (fulltrúa sjávarbyggðanna). "Þar komu gest­ir, það var brugðist við at­huga­semd­um með breyt­ing­ar­til­lög­um. Þar var komið til móts við áhyggj­ur sveit­ar­fé­lag­anna með hækk­un frí­tekju­marka."" svo vitnað sé í þingflokksformann Samfylkingarinnar.

 

Ef svo væri, af hverju geta skaðvaldarnir þá ekki einangrað minnihlutann með því að vísa í að einhver, að EINHVER hagsmunaaðili, hvort sem hann tilheyri atvinnulífi, sveitarstjórnum eða verkalýðshreyfingunni, hafi sagt að núna sé frumvarpið um eyðingu sjávarbyggða ekki lengur sá sami skaðvaldur og það var fyrir áður en stjórnarandstaðan hóf sitt málþóf.

Sem nákvæmlega enginn, ENGINN hefur gert, jafnvel þó stjórnarflokkarnir eigi fulltrúa í sveitastjórnum sjávarbyggðanna, eða þekkt stuðningsfólk innan verkalýðshreyfingarinnar.

 

Hvað þetta varðar er ríkisstjórnin eyland, það finnast ekki þau skoffín á landsbyggðinni sem styðja þessa aðför að tilveru hennar.

Aðeins þingmenn stjórnarflokkanna sem fólk kaus í góðri trú til góðra verka, og eru í dag einangruð án opinbers baklands.

 

Sú staðreynd er samt aðeins minna svarið við spurningunni; Hvar eru mörk lýðræðisins.

 

Segjum að atvinnumálaráðherra hefði ekki logið við kynningu frumvarpsins, og að frumvarp hennar væri ekki fullt af rangfærslum, hálfsannleik og blekkingum.

Og að minnihlutinn gæfist upp á málþófi sínu, léti landsbyggðina mæta örlögum sínum, ofurskattlagningu sem myndi ef hún beindist að höfuðborgarsvæðinu, valda ólgu sem að lokum myndi leiða til uppreisnar ef hún væri ekki dregin til baka.

 

Getur meirihlutinn gjörsamlega svívirt minnihlutann, sérstaklega ef hann er ekki svo stór hluti af heildinni, valdið honum skaða og tjóni??

Eyðilagt tilverugrundvöll hans??

 

Svo ég umorði spurningar mínar.

Er lýðræði annað orð yfir ógnarstjórn.

Má allt ef aðeins meirihluti er fyrir óhæfunni??

 

Svarið er augljóslega Nei, það er ef það er lýðræði.

En á Íslandi í dag er svarið Já.

 

Segir allt sem segja þarf um Götuna sem við höfum ekki gengið til góðs.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Stjórnarandstaðan „hleypi lýðræðinu ekki í gegn“

Í Astralíu varðar eiturbyrlun við lög.

 

Hér á Íslandi verðlaunum við meinta eiturbyrlara með ýmiskonar forfrömun, þeir fá blaðamannaverðlaun fyrir framsækin vinnubrögð, þeir fá upphefð innan þingflokka, til dæmis að verða framkvæmdastjórar þeirra og svo framvegis.

Og ef einhver vesæll óbreyttur lögreglumaður vogar sér að fara eftir landslögum og rannsakar eiturbyrlun sem sannarlega var skipulögð í einhverju skúmaskoti á Efstaleiti, þá er þaggað niður í honum með sannarlegri guðublessun Ríkislögreglustjóra.

 

Bíddu nú við, segir einhver hugsanlega sem lengi hefur dvalist uppá fjöllum og þekkir ekki mikið til á Íslandi í dag.

Þetta er ekki sambærilegt, þarna drap manneskja sannarlega þrjár manneskjur og næstum því drap þann fjórða líka, sem að vísu lifði aðeins vegna þess að læknar björguðu lífi viðkomandi eftir að hann var þungt haldinn á gjörgæslu í nokkra daga.

Og það var þessi manneskja sem skipulagði verknaðinn en ekki einhverjir fjölmiðlamenn sem rottuðu sig saman í Efstaleitinu.

 

Því er til að svara.

Áður en þessir þrír einstaklingar var þeim byrlað eitur, alveg eins og þeim fjórða, sama eitrið, það var þeirra ólán að þau komust ekki nógu snemma undir læknishendur, líkt og sá fjórði, hann hefði líka dáið af sama eitrinu og varð hinum þremur að bana, ef læknar hefðu ekki bjargað lífi hans.

Samborgari okkar sem hinir íslensku eiturbyrlarar byrluðu ólyfjan, hefði líka dáið ef lánið hefði ekki vakað yfir honum, hann náði á síðustu mínútum meðvitundar sinnar að vekja athygli nágranna sinna og þeir komu honum undir læknishendur, þar barðist hann í marga daga fyrir lífinu sínu á gjörgæslu, en hafði lífssigur að lokum.

Alveg eins og með þann fjórða sem lifði af, þar var eiturbyrlarinn ákærður fyrir að hafa "reynt að bana" honum svo ég vitni í texta fréttarinnar.

Því í Ástralíu varða morðtilræði við lög, þau þurfa ekki að takast til að réttað sé yfir geranda eða gerendum.

Á Íslandi er hins vegar verðlaunað með forfrömun og jafnvel æðstu metorðum.

 

Varðandi skipulagningu eiturbyrlunarinnar þá væri viðkomandi eiturbyrlari jafn sekur þó hann hefði fengið andlega veika vinnukonu til að setja eitursveppina í veislusteikina, það þekkist ekki í siðuðum löndum að kaldrifjaðir morðingjar geti falið sig að baki andlegu veiku fólki, það er ekki uppskriftin að fullkomnu morði.

Þetta er svona líkt og að láta dróna sprengja þann, sem þú ætlar að myrða, í loft upp, og Ríkislögreglustjóri myndi krefjast þess að lögregla á vettvangi myndi aðeins rannsaka þátt drónans í morðtilræðinu og síðan yrðu leifar hans dregnar fyrir dóm.

 

Í siðuðum löndum er það ekki heldur uppskriftin af fullkomnu morði að fleiri en einn komi að skipulagningu morðtilræðis og þegar upp um þá kemst líkt og hina íslensku fjölmiðlamenn, að þá sé bara hægt að vísa á hvorn annan, eða þegja, og í kjölfarið séu mál niður falla með rökum þess í neðra, "ekki er hægt að sanna hver gerði hvað".

Rök þess í neðra eru aðeins tekin gild í samfélagi þar almenn lög og regla gilda ekki, heldur tekur réttarkerfið mið að þjóðfélagsstöðu og öðrum forréttindum áður en ákært er.

Og að öllu jöfnu er aðeins samlokuþjófar og skúringarkonur á skrifstofum hvítflibbaglæpamanna ákærðir.

 

Að meintir eiturbyrlarar í blaðamannastétt skuli komast upp með glæpi sína er smán íslensks réttarkerfis.

Smán samfélags sem þegir í stað þess að rísa upp og mótmæla.

Það er eins og fólk átti sig ekki á að það veit enginn hver er næstur á höggstokk þessa siðblindingja.

 

Eða erum við svona óttaslegin, buguð af óttastjórnun Góða fólksins, sem nýtir sér ríkisfjölmiðilinn auk nokkurra leppa auðmanna, til að ráðast að andstæðingum sínum, jafnt raunverulegum sem ímynduðum, og vega þá opinberlega með slúðri og rógi.

Gott og vel, þessi hatrama mafía á samt ekki að komast upp með að reyna að vega fólk í bókstaflegri merkingu.

Þar eigum við setja línu í sandinn og láta siðblindingjana ekki komast yfir hana.

Fylgjum fordæmi Ástrala og ákærum.

 

Það er svo dómstóla að dæma.

Kveðja að austan.

 

 

 

Banaði þremur úr tengdafjölskyldunni með sveppum

Sýknun Páls á að hafa afleiðingar.

 

Páll Vilhjálmsson hefur tvívegis verið sýknaður af Landsrétti í meiðyrðamálum, eftir að héraðsdómur dæmdi hann sekan.

Og sekan fyrir hvað???, að tjá sig á opinberum vettvangi um mál sem varðaði eiturbyrlun á samborgara okkar, skipulagða af ákveðinni elítu blaðamanna þar sem allir vefir köngulóarinnar lágu uppí Efstaleiti, þar sem ríkisfjölmiðill okkar hefur aðsetur.

 

Eðli málsins var Páll mjög harðorður út í þessa blaðamannaklíku sem taldi sig hafna yfir lög bæði manna og guðs, þú skalt ekki mann deyða.

Hvað þá að reyna að drepa hann til að stela síma hans svo hægt væri að afrita gögn úr honum í þeim tilgangi að semja falsfréttir um Samherja og starfsmenn þess. 

 

Sjá menn ekki hvað það er sjúkt að láta sér detta í hug þennan glæp í svona ómerkilegum tilgangi, hvað þá þann andlega sjúkleika að framkvæma glæpinn??

 

Samt var ekkert gert, ekkert sagt fyrr en Páll Vilhjálmsson tók þetta mál uppá sína arma og krafðist réttlætis, sem og að viðkomandi blaðamenn, hinir raunverulegu eiturbyrlarar þó þeir hafi notað sjúka manneskju sem verkfæri sitt, yrðu látnir sæta ábyrgð.

Sæta ábyrgð í stað þess að fá að halda áfram að spúa eitri yfir samfélag okkar.

 

Héraðsdómur sá það allavega ekki en það gerði Landsréttur hins vegar.

Og héraðsdómur hefur lært af hrakförum sínum, að það sé dæmt eftir lögum í Landsrétt en ekki eftir stefnum og straumum á umræðuvettvangi Góða fólksins.

 

Héraðsdómur sýknaði Pál í dag af ákæru um hatursorðræðu, enda vandséð hvernig rökfastur málefnalegur maður getur verið sekur um slíkt þó hann fjalli um umdeild mál á mannamáli.

Skoðanir, að tjá þær, er ekki hatursorðræða, að því gefnu að það sé ekki að hvetja til ofbeldis og morða líkt og borgarstjórn Reykjavíkur er að gera með því að flagga palestínska fánanum til sýna samhygð sína með voðaverkum Hamas og þeim hörmungum sem samtökin hafa kallað yfir íbúa Gasa strandarinnar.

Ekkert slíkt hefur Páll gerst sekur um, hann hefur aðeins tjáð meiningu sín á skýran og rökfastan hátt, reyndar svo að undan sveið, en slíkt er ekki hatursorðræða heldur stílfærni.

 

Og þá er það ríkissaksóknari, af öllum vanhæfum embættismönnum þjóðarinnar, sem ákærir Pál, ræðst þar með gegn einum af hornsteinum lýðræðisins, tjáningarfrelsinu.

Vegna hvers???

Vegna þess að hún er lesbísk, vanhæf, eða vegna þess að hún hatast út í frjálsa orðræðu, að hún ali með sér þann blautlega draum að vera ríkissaksóknari í Íran eða Norður Kóreu, eða kannski saksóknari Hamas á Gasa-ströndinni.

 

Skiptir ekki máli.

Hvort sem þessi atlaga ríkissaksóknara að lýðræðinu stafi af persónulegum tengslum við þau samtök sem kærðu Pál fyrir hatursorðræðu, almennri heimsku eða vanhæfni, eða hvað annað sem skýrir þessa opinbera ákæru á hendur honum, þá er ljóst að þarna lagði ríkissaksóknari allt undir.

Og tapaði, ef hún áfrýjar til Landsréttar, þá mun hún skíttapa.

Því enginn dómsstóll þjóðarinnar mun lýsa því opinberlega yfir að lýðræðið sé dautt á Íslandi, að landið sé komið í flokk með alræðis og ógnarstjórnarríkjum þar sem það varðar við lög að tjá skoðanir sem eru ekki þóknanlegar alræðis eða ógnarstjórninni.

 

Munum svo í þessu samhengi að ríkissaksóknari lagði blessun sína yfir að klíka blaðamanna reyndi að myrða einn af samborgurum okkar, atburðarrás sem lögreglan á Norðurlandi eystra kortlagði en þorði svo ekki þegar á reyndi að hætta sér í slag við hina illvígu blaðamannaklíku og pólitískt bakland hennar, klíku sem virðist telja sig ríki í ríkinu, fyrir ofan lög og rétt, fyrir ofan þá skyldu blaðamanna að segja satt og rétt frá eftir sinni bestu vitund.

Ríkissaksóknara bar allan tímann þá skyldu til að láta reyna á þau lagatæknilegu atriði sem lögreglustjórinn á Norðurlandi eystra notaði sem afsökun fyrir kjarkleysi sínu, hvort siðspillingin væri orðin slík í samfélaginu að það væri allt í góðu að sýna borgurum þess banatilræði.

 

Nei það gerði hún ekki en homma og lesbíusamtökin ´78 virðast geta notað embætti hennar sem pöntunarvél til að ákæra mann og annan sem beygja sig ekki undir ógnarstjórn samtakanna í opinberi umræðu.

Þar sem hæst ber sú fáráð að það er hægt að ákæra sem hatursorðræðu að benda á þá staðreynd að kyn spendýra eru tvö, og þau geta aldrei annað en verið tvö, því það er forsenda þess getnaðar sem verður að nýju lífi.

 

Vanhæfni, hugmyndafræðileg kredda, skiptir ekki máli, ríkissaksóknara ber að segja af sér embætti, strax á morgun, ekki nema þá að hún treysti sér til að fara með málið lengra, og þegar hún tapar því fyrir Landsrétti, á hún ekki einu sinni að fá tækifæri til að segja af sér.

Heldur á að reka hana með skömm.

Það er ekki hægt að líða svona árás á lýðræðið í þágu einhverra samtaka út í bæ.

Sem þola ekki umræðu um mjög umdeild störf sín.

 

Að líða morðtilræði blaðamanna sem telja sig ríki í ríkinu.

Að líða árás á réttinn til að tjá skoðanir sínar.

Er það sama og að lýsa yfir að íslenska þjóðin býr hvorki yfir réttarfari lýðræðisþjóða eða málfrelsinu sem er forsenda þess sama lýðræðis.

 

Og ég spyr.

Hver vill lýsa slíku yfir??

 

Já hver.

Kveðja að austan.

Páll sýknaður vegna ummæla um Samtökin 78