Hvers á þjóðin að gjalda??

 

Þegar fréttir berast um hertar aðgerðir um alla Evrópu, jafnvel stjórnlausan faraldur í sumum löndum eins og Belgíu og Tékklandi, að þá ræðir velferðarnefnd Alþingis sóttvarnir þjóðarinnar, hvort þær séu of strangar eða hvort það eigi að gefa veirunni veiðileyfi á þjóðina.

 

Í hvaða heimi lifir þetta fólk??

Og hvert er innræti þeirra sem berjast fyrir frelsi veirunnar til að drepa?

 

Í núverandi bylgju er það gleðitíðindi hve vel hefur tekist til að bjarga fjárveiku fólki, og sérstaklega hve vel hefur tekist til að grípa inní sjúkdómsferlið áður en fólk verður fárveikt.

Því á að fagna en ekki að nota sem rök fyrir að veiran sé hættulítil.

Þá og þegar læknar treysta sér til að ráða við faraldurinn svo hann ógni ekki lífi og limum, þá segja þeir frá því, þeir eru ekki þátttakendur í einhverju samsæri um að loka þjóðir í höftum sóttvarna.

 

Átti þingmenn ekki sig á þessari staðreynd, eiga þeir að segja af sér og skýra afsögn sína með botnlausri heimsku sem gerir þeim ókleyft að sitja á þingi.

Eins eiga þeir að víkja sem skilja ekki þessi orð Þórólfs; ""Ég bið alla um að hafa það í huga að fest­ast ekki í far­inu um hvað þess­ar nú­ver­andi aðgerðir valda mikl­um skaða," sagði hann. "Við þurf­um að miða við hvað ger­ist ef við lát­um þetta fara"".

Það er farsóttin sem er vandinn ekki viðbrögðin við henni.

 

Alþingi á ekki að vera í svona bulli.

Þess hlutverk er að ræða þau mistök stjórnvalda að hafa hleypt veirunni inn, og velta síðan vöngum hvort vilji sé til að útrýma veirunni með því að skera á smitleiðir hennar.

Slíkt er strangt 10 vikna ferli, en sóttvarnir sem koma og fara, þetta limbó ástand getur staðið yfir í marga mánuði í viðbót, fyrir utan þann tíma sem nú þegar hefur farið í samfélagshöft ýmiskonar.

 

Eins eiga menn að ræða mótvægisaðgerðir, hvernig byrðum er deilt, hlusta á áhyggjur starfsgreina sem hafa farið illa út faraldrinum, og hvað þarf að gera svo fólk og fyrirtæki lifi af.

Það er lélegur sigur þegar enginn er lifandi til að halda uppá hann.

 

Og innheimtuhringekjuna þarf að stöðva, hvað andskotans mannleysuháttur er að gera slíkt ekki.

Þegar gaus í Vestamannaeyjum þá stofnuðu menn Viðlagasjóð og sendu björgunarsveitir á staðinn, ekki her innheimtulögfræðinga sem hirtu það sem hraunið eyðilagði ekki.

 

Úlfúðin í samfélaginu, stuðningurinn við sóttvarnarnagg hægri öfgafólks er út af svona hlutum.

Og réttilega er fólk reitt.

 

Síðan eiga menn að ræða mannauðinn sem núna er verkefna og atvinnulaus.

Hví er hann ekki nýttur?, hví er ekki lagt á ný mið nýsköpunarinnar?, eða tekist á við samfélagsleg vandamál? sem óhjákvæmilega koma upp þegar svona margir missa vinnu eða eru lokaðir inni.

Við heyrum um sjálfsmorð, þunglyndi og kvíða, er ekki fólk þarna úti sem hafði vinnu við að gleðja fólk, létta því upp, skemmta því.

Af hverju leita menn ekki lausna??, það er ekki svo að allir séu uppteknir.

 

Nei, nei, mannvitsbrekkurnar á þingi hafa um annað að hugsa.

Að nöldra og naga, og eyða tíma sóttvarnarlæknis sem hefur um allt annað og mikilvægara að hugsa en svona nöldur og nag.

 

Þetta er ekki einleikið.

Kveðja að austan.

 

 

Þyrfti að leggja allt að 300 inn á gjörgæslu

Sigur!! segir skemillinn.

 

Og óhætt er að segja að hrollur fór um margann íhaldsmanninn sem hefur grátið nýja tíma í Hvítahúsinu.

 

Það er sagt að Trump ali á sundrungu en í raun er leitun að manni sem hefur náð að sameina eins marga, jafnt hefðbundna íhaldsmenn sem hefðbundna vinstrimenn, gegn sjálfum sér.

Utan Bandaríkjanna liggja stuðningsmenn repúblikana til áratuga á hnjánum og þylja; Kæri guð, kæri guð, ekki láta Trump vinna.

Innan Bandaríkjanna var hann einn í framboði, valið stóð á milli hans, og Ekki hans.

Og núna segist hann ætla að stela sigrinum líkt og Trölli sem stal jólunum, það er ef hann hefur ekki sigrað.

 

Augljós niðurstaða hlýtur að vera að lýsa Trump sigurvegara hér og nú.

Koma þannig í veg fyrir glundroða og upplausn í bandarísku samfélagi sem og heiminum öllum, því kvef í Bandaríkjunum er flensa í heiminum.

Sem og það viðurkennir þann raunveruleika að það var aðeins einn maður í framboði.

 

Líka besta niðurstaðan því það veit enginn hvort Biden lifir náttúrulegu lífi eða einhvers konar Frankenstein lífi.

Hinn slétti Biden í dag er mun líkari gínu í stórmarkaði en hrörlega gamalmenninu sem dregið var niður í kjallara fyrir nokkrum mánuðum síðan.

Hvað gerðist eftir það er ekki einu sinni efi, allavega kýrskírt þeim sem unna góðum B-mynda hrollvekjum.

Hrörnun tímans snýst aldrei við af náttúrulegum orsökum, jafnvel íslenskt þorskalýsi getur ekki unnið slíkt kraftaverk, það hægir á ellinni en snýr henni ekki við.

 

Þess vegna er ótrúlegt að það skuli finnast fólk sem telur eðlilegt að Biden verði næsti forseti Bandaríkjanna.

Hann var ekki í framboði og það er álitamál hvort hann er lifandi.

Burtséð frá skoðunum fólks á Trump, þá snýst þetta bara ekki um hann á nokkurn hátt

Nema jú hann var í framboði.

 

Spurningin snýst um þá aðför  að lýðræðinu sem framboð Joe Biden var.

Að það jákvæðasta sem hafi verið sagt um hann af hans eigin stuðningsmönnum hafi verið að hann muni ekki lifa lengi í Hvíta húsinu og að varaforsetaefni hans er hæf manneskja.

Sem er örugglega rétt en hængurinn er að hún var ekki í framboði.

 

Sjái menn ekki óeðlið við þetta þá er á því aðeins ein skýring.

Þeir eru ekki lýðræðissinnar, virða ekki lengur leikreglur lýðræðisins.

 

Svo tala menn um Trump.

Svo tala menn um Trump.

Í stað þess að líta í eigin barm.

 

Það var ekki Trump sem sendi lýðræðið á vergang.

Það eitt er víst.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

„Satt að segja unnum við þessar kosningar“

Þar lágu Danir í því!!

 

Og maður spyr sig, hvaða aumingjavaðall býr þar að baki.

Marokkósk stjórnvöld höfðu manndóm í sér til að gera það sem Danir áttu að gera, að láta íslamska öfgamanninn sæta ábyrgð.

 

Til er það fólk, kallast góða fólkið, sem finnst það fyndið að kennarar séu afhöfðaðir, og margt af því fólki fékk örugglega fullnægingu þegar fréttir bárust af afhöfðun konu á götu úti í Nice.  Og gerir örugglega ágreining við túlkun atburða; "Heim­ild­ar­menn fjöl­miðla eru nú ekki á einu máli um hvort önn­ur kvenn­anna hafi verið af­höfðuð eða hún skor­in á háls. Dag­blaðið Le Monde herm­ir að árás­armaður­inn hafi ráðist á hana inni í kirkj­unni, skorið hana á háls og reynt að af­höfða hana.".

Afhöfðun er meira svona kúl hjá góða fólkinu, dæmi um umburðarlyndi þess þegar það kemur Íslamistum til varnar.

 

Þetta eru einangruð tilvik segir það, múslímar eru friðsamt fólk, líkt og öfgamenn Íslamista komi hinum venjulega múslima eitthvað við, við megum svo ekki gleyma því að til eru hvítir kristnir öfgamenn, ha munið hann Breivik.

Réttur Íslamista, réttur trúaröfgamanna til að boða hatur og heift, til að ráðast af samfélögum okkar, til að ógna okkur, til að senda ungmenni til að drepa okkur, hann er heilagur, hann er staðfesting þess hvað við erum umburðarlynd og góð.

Þrælamarkaðurinn í Mósúl var líka kúl, nauðganir, afhöfðanir, að brenna fólk lifandi, að skera brjóst af trúleysingjum sem gripu til vopna gegn stríðsmönnum spámannsins (Tyrkjum þegar þeir lögðu undir sig landamærahéruð Kúrda með blessun og samþykki vestrænna ríkja), allt þetta er dæmi um fjölmenningu sem við þurfum að verja.

Með sannfæringu okkar og innri styrk.

 

Sem skýrir að Danir lágu í því.

Réttindi öfgamanna, morðingja, afhöfðara, þrælasala, nauðgara, brennara, eru jú æðst allra réttinda.

Þau mæla innri styrk okkar.

Staðfesta að við erum góða fólkið.

 

Mikil er skömm Moggans fyrir þessa frétt.

Kveðja að austan.

 

Bóksali framseldur í dauðann

Lýðræði inn memorium.

 

Lýðræðissamfélag, sem býður þjóð sinni upp á þann valkost að kjósa milli Trump og Biden, annars vegar lýðskrumara sem gerir út á sundrungu og slagorðavaðal og hins vegar mann sem gerir Brezhnev heitin líflegan, er ekki lengur virkt.

Eitthvað hefur farið úrskeiðis í samfélaginu sem gerir venjulegu fólki, hæfu fólki ókleyft að bjóða sig fram.

 

Kosningarnar í dag skipta samt máli, því hvað sem verður sagt um Trump, þá fór hann gegn alþjóðavæðingunni sem gerir út á samnefnara hins lægsta, þrælahald, náttúruníð, gegndarlausa sóun og mengun.

Og hann þorði að fara gegn auðnum sem lagði niður störf, borgar lítt eða ekkert til samfélagsins, geymir eigur sína í skattaskjólum.

Enda fjármagnar auðurinn andófið og róginn gegn honum.

 

Fyrir utan að vera í samkeppni við liðið lík um fjörleika, er Biden afsprengi þess stjórnmálakerfis sem stóð vaktina þegar Bandaríkin voru rænd, þegar störf voru lögð niður, heilu samfélögunum leyft að grotna.

Nema hann er verri en Busharnir voru nokkurn tímann, því hann býður sig fram fyrir flokk sem þóttist allan tímann vera á móti arðráninu.

Harmleikur vinstrisinnaðra flokka á Vesturlöndum í hnotskurn, þeir ekki aðeins gáfust upp fyrir alþjóðavæðingunni og frjálshyggjunni, heldur gerðu hana að trúarsetningu sinni.

 

Trump er vissulega lýðskrumari og ræðutaktík hans minnir um margt á manninn með yfirvaraskeggið, úthugsuð slagorð sem ætluð eru frumstæðustu hugsun mannsins, eitthvað sem æsir hann upp, breytir honum í taktlausan múg, sem reyndar gengur í takt á eftir leiðtoga sínum.

En hann þorði gegn á meðan hinir gengu í takt.

Og fyrirlitning hinna á þjóð sinni er þvílík að þeir geta ekki einu sinni valið frambærilegan frambjóðenda sem bæði er líklegur til að lifa af kjörtímabilið, og býður uppá valkost við Trump.

"Ekki Trump" er ekki stefna, heldur leið til að ná völdum valdanna vegna.

Í raun engu minna lýðskrum eða atlaga að lýðræðinu en framboð Trump er.

 

Þó er eitt sem skilur á milli.

Og það er bein þátttaka fjölmiðla vestan hafs til að ráða úrslitum kosninganna, falsfréttin um ætlaðan ásetning Trump um að ræna völdum eftir kosningar, er áður óþekkt lágkúra í bandarískum stjórnmálum.

Eitt er að bulla á kosningafundum eða ljúga í kosningaáróðri, annað er að hanna frétt sem ætluð er beint til að hafa áhrif á úrslit.

Slíkt er alltaf aðför að lýðræðinu.

Og þar er ekki við Trump að sakast.

 

Hvernig sem fer þá er ljóst að bandarísk auðstétt hefur lagt lýðræði landsfeðranna að velli.

Hún hefur arðrænt landið, skilið stóran hluta landsmanna eftir í sárri fátækt, rænt störfum, plægt þar jarðveg sem síðan sáð var í sundrung og úlfúð.

Hún hefur kynnt undir hatur og deilur milli ólíkra þjóðfélagshópa, milli ólíkra stjórnmálaskoðana, milli ólíkra lífsgilda.

Skítkastið og hatursorðræðan hefur síðan skapað þann hreinsunareld að aðeins steingeldir persónuleikar, með tefflon húð utan Colgate bros, talandi í frösum, síhugsandi um hagsmuni kostunaraðila, komast í gegnum hann og mynda stjórnmálastétt landsins.

Með undantekningum þó en þær undantekningar eiga ekki lengur möguleika á forsetaframboði.

 

Lýðræðið er fallið í Bandaríkjunum.

Borgarstríð blasir við í landinu ef Biden vinnur, of margir hata hann og allt það sem hann stendur fyrir, og þeir eru vopnaðir.

Ef Trump vinnur heldur núverandi óöld bara áfram, skotgrafir milli víglínanna eru dýpkaðar, ósættið þanið út.

 

Æ fleiri munu kalla á Tyranni það er hinn sterka leiðtoga.

Það er hann eða borgarstríð.

Eina spurningin er hvort viðkomandi muni endurreisa lýðræðið og skapa samfélagssátt, eða hann verði eins og Sesar forðum, alvaldur án keisaratitils.

 

Þeirri spurningu verður ekki svarað á morgun.

En henni verður svarað.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Verður það Biden eða Trump?

Bar­ist gegn hryðjuverkum af full­um þunga.

 

Innantóm yfirlýsing á meðan trúaröfgarnar sem næra árásirnar og ofbeldið fá skjól í húsum rétttrúnaðar góða fólksins.

Að skjaldborg sé sleginn utan um Islamista með því að benda á hinn friðsama fjölda múslima.

Sú leið var fullreynd þegar hatrið og ofbeldið í Þýskalandi fjórða áratugarins var alltaf afsakað með því að benda á hina friðsömu Gretchel sem sauð pylsur handa fjölskyldu sinni á sunnudögum eða hinn glaðværa Fritz sem þambaði bjór á milli verka.

 

Islamistinn sem drepur er eins og byssukúlan sem fellir, að skjóta hann eða dæma og láta svo staðar munið er líkt og fjarlægja byssukúluna úr líkinu, draga hana fyrir dóm og dæma fyrir morð.

Sleppa þar með manninum sem skaut, sleppa trúaröfgunum sem næra unga fólkið á hatursorðræðu miðaldatrúar.

 

Við höfum okkar gildi og þess vegna eru þjóðfélög okkar eins og þau eru, umburðarlynd og frjálslynd.

Þetta umburðarlyndi okkar þarf samt að eiga sér þau mörk að líða ekki framandi fólk sem sest uppá okkur og krefst þess að við verðum þau.

Miðaldafólk sem lifir í myrkri trúaröfga.

 

Við eigum ekki lengur að líða þetta miðaldafólk.

Við eigum að loka moskum þess, vísa predikurum þeirra úr landi, láta það sjálft velja hvort það veri og aðlagi sig, eða fari eitthvað þar sem það fellur inní hópinn.

Við eigum ekki að líða öfgamen sem trúarkúga fjölskyldur sína, neyða dætur sína til að ganga með slæður á barnsaldri, og umgangast konur sínar sem óæðri verur.

Við eigum ekki að líða pilta þessa fólks sem áreita og sýna kvenkyninu almennt fyrirlitningu.

Við eigum ekki að líða að dætur búi við ótta heiðursmorða eða ótta nauðungarhjónabanda, að þær séu lamdar eða barðar vegna þess að þeir vilja lifa eðlilegu lífi eins og jafnaldrar þeirra.

Og í stærra samhengi eigum við ekki að líða að miðaldamenn breyti heilu hverfunum í miðaldaþorp þar sem hatur og heift gagnvart nútímanum gegnsýrir allt mannlíf.

 

Þannig berjumst við gegn hryðjuverkum af fullum þunga.

Við ráðumst á rótina og rífum hana upp.

Annars er það borgarstríð innan ekki svo langs tíma.

 

Og áður en við förum að bölsóttast út í alla múslima skulum við muna að venjulegi músliminn er bandamaður okkar í þessum átökum.

Hann líður fyrir þetta öfgafólk alveg eins og við.

 

Látum góða fólkið ekki segja okkur annað.

Kveðja að austan.

Þrír látnir – fjöldi árásarmanna enn óljós

Án þess að skerða sem mest borg­ara­leg rétt­indi fólks.

 

Hefðu Bretar haft krakka til að stýra vörnum þjóðarinnar gegn heiftúðlegum loftárásum Þjóðverja, þá hefði maðurinn sem sagði, "ég má kveikja ljós", og braut þar með bannið um myrkvun borga og bæja, og varð þar með leiðarvísir loftárása Þjóðverja, kostaði líf og eignir samborgara hans, verið í góðum málum.

Krakkinn sem stýrði vörnunum hefði sagt, ég las það í Stjórnmálaskóla Ungra Sjálfstæðismanna að ríkisvaldið gæti ekki þvingað fólk til að sýna samstöðu á stríðstímum.

Og eftirleikurinn fyrir nasistana hefði verið mjög auðveldur.

 

En auðvitað  var þetta ekki svo, fólk sem virti ekki reglur, var fjarlægt, ef brot þess voru alvarleg, þá var það hengt, reynsla kynslóðanna í stöðugu stríði um að lifa af eða vera undirokaður, leyfði ekki annað.

Og aðeins í gjörspilltustu lénsríkjum voru krakkar látin stjórna, en ekki lengi, því slíkt var bein ávísun á ósigur, sem gat kostað fólk og þjóð frelsi, eignir og framtíð.

 

Velmegun nútímans virðist hafa þurrkað út þessa reynslu kynslóðanna, í mörgum löndum eins og Bretlandi fær 5 herdeild óvinarins, þessi sem var strax fjarlægð í upphaf seinna stríðs, að leika lausum hala.

Veiran, þetta ómerkilegasta lífsform sem við skilgreinum, á sér ákafa talsmenn sem berjast fyrir frelsi hennar til að sýkja og drepa, vinna beint gegn vörnum þjóða, með þeim árangri að hún fær að grafa um sig svo ekkert er eftir annað en lokun samfélaga eða dauði sem ekki hefur áður þekkst í nútímasamfélögum.

Síðan eru það börnin, sem finnst frelsi veirunnar vera eðlilegasti hlutur í heimi, þau lærðu allt um frelsi auðs og auðmanna til að ræna samfélög fólks, fyrir þau er frelsi veirunnar aðeins viðbót.

 

Nema að á Íslandi búum við stjórn barna sem ekki einu sinni skilja alvöru drepsóttar, það sannað Áslaug Arna þegar hún mótmælti því að skimun á landamærum í vor skyldi ná líka til fólks sem kom frá Bandaríkjunum.

Þar geisaði óheft drepsótt, hún sagði að þarna hefðum viðskiptahagsmuna að gæta, og því væri eðlilegt að USA væri undanþegið skimun líkt og örugg lönd eins og Þýskaland og Danmörk.

Og bætti því við að hún vonaðist til þess að allri skimun á landamærum yrði hætt fyrir júnílok.

 

Svo mælti æðsti yfirmaður almannavarna þjóðarinnar.

Barn sem sannaði að hún væri líka heimsk.

 

Og á dauðans alvöru tímum sitjum við uppi með hana.

Í boði Sjálfstæðisflokksins.

 

Og enginn gerir neitt.

Kveðja að austan.

Ætlar ekki að herða sóttvarnalög

Það er enginn annar valkostur.

 

Segir Boris Johnson í yfirlýsingu sinni fyrir breska þinginu þar sem hann leitar eftir stuðningi þess við fyrirhugað fjögurra vikna útgöngubann.

Hann sagðist hafa áskilið sér réttinn, og þá væntanlega sem leiðtogi þjóðarinnar, að "prófa alla mögulega valkosti" áður en hann skipaði fólki að halda sig heima.

 

Það má segja að Boris Johnson sé að skrá í orð bautastein þeirrar stefnu sem kennd hefur verið við meðalhóf, að grípa aldrei til harðari ráðstafana en staða augnabliksins krefst, og herða þá aðgerðir þegar hún versnar.

Aðferðafræði sem er dauðdæmd vegna eðli veldisvaxtar, því hún eltir smitið í stað þess að sjá líklega stöðu X langt fram í tímanum, og bregðast við þeirri stöðu í núinu.

Aðeins þannig er hægt að hindra útbreiðslu veirunnar á upphafsstigum og koma í veg fyrir stjórnlausan faraldur.

Eitthvað sem veirufræðingar vita en stjórnvöldum í vestrænum löndum hefur gengið misvel að skilja.

 

Eftir stendur samt að rífast ekki við raunveruleikann, og það má Boris Johnson eiga að þrátt fyrir hatramma andstöðu hægri öfgamanna í íhaldsflokknum, að þá gerir hann það sem þarf að gera, þegar ljóst er, að enginn annar valkostur er eftir.

Hann fær stuðning annarra flokka en mun heyja blóðugt stríð innan síns eigin flokks.

En sem leiðtogi þjóðar sinnar getur hann ekki dæmt tugþúsundir samlanda sinna til dauða.

Það er eitthvað sem er ekki aftur tekið en hinn gríðarlegi vandi sem óhjákvæmilega mun skapast af svona víðtækum lokunum er hins vegar verkefni sem mannsandinn þarf að kljást við og reyna finna viðunandi lausnir á.

Boris Johnson brást við sem siðuð manneskja.

 

Boris á sér margar bræður í þessari erfiðu ákvörðunartöku og andstæðingar hans sér margar systur.

Viðbrögð hans og röksemdir eru leiðarljós fyrir aðra hægrisinnaða stjórnmálamenn sem þurfa að kljást við Nag gegn sóttvörnum innanflokks.

Nag sem bæði veikir stöðu þeirra bæði inná við og útá við, það er innan flokksins sem og meðal þjóðar þeirra, sem og það óhjákvæmilega seinkar nauðsynlegum aðgerðum því þetta allt annað þarf að fullreyna áður en lagt er í innanflokksstríð.

Sitja síðan uppi með rýtingana í bakinu því hægri öfgarnar blása síðan upp afleiðingarnar, hina versnandi stöðu sem og alls tímans sem fór í limbóið þar sem of lítið var gert of seint.

Birtingarmynd þess á Íslandi er að fólkið sem tafði lokun landamæranna í sumar um nokkrar vikur, notar franska smitið sem barst til landsins korteri fyrir lokun landamæranna, sem dæmi um að hertar aðgerðir á landamærum skili engu.  Að ekki sé minnst á óeðlið þegar hópsmitið á Landakoti er tekið sem dæmi um að hertar sóttvarnir skili engu.

 

Boris hefur barist við stærri tröll og lagt þau að velli.

Núna reynir á hann í stríðinu við svartálfa síns eigin flokks, og það er mikið undir að honum takist vel til.

Ekki fyrir líf og limi þess fólks sem er í áhættuhópi, heldur líka að rök hans og viðbrögð, gætu orðið rök og viðbrögð annarra leiðtoga hægri flokka í Evrópu.

Þar á meðal á Íslandi.

 

Munum að sjaldan hafa eins fáir valdið eins mikið tjóni.

Þetta fólk gengur laust meðal annars innan ríkisstjórnar Íslands, og bruggar sín launráð að Svartálfa sið.

 

Kjarklaus Bjarni hefur liðið Nag þess.

En Boris, hann er margt, en kjarklaus er hann ekki.

 

Núna reynir á forystu hans.

Vonandi tekst honum vel til.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Fjöldi dauðsfalla gæti orðið tvöfalt meiri