Offramboð á leiðindum.

 

Það má margt um Jón Gnarr segja en ekki er hann leiðinlegur, og eins og öll alvöru gleðivín, þá batnar hann með aldrinum.

 

Jón Gnarr er líka með heiðarlegri stjórnmálamönnum, þegar hann bauð sig fram til borgarstjóra á sínum tíma, þá lofaði hann tvennu, að koma með ísbjörn í húsdýragarðinn, sem hann gerði ekki, og að gera ekki neitt sem borgarstjóri, sem hann sannarlega stóð við.

Enda ágætt, maðurinn hafði ekkert vit á rekstri borgar.

Eftir stendur samt að hann stóð við helming kosningaloforða sinna.

 

Fólk spyr sig eðlilega, á svona letingi, það er stjórnmálaletingi, sem grínisti er Jón hörkuduglegur, eitthvað erindi á Bessastaði??

Miðað við þetta viðtal, og frásögnina af þessum borgarafundi, þá kemur Jón Gnarr alveg til greina sem næsti forseti þjóðarinnar, hann er fullur auðmýktar gagnvart embættinu, og gerir sér fulla grein fyrir takmörkum þess.

Forsetinn er ekki gerandi í einu eða neinu, hans hlutverk er ekki að anda ofaní hálsmálið á þingheimi líkt og stjórnmálaprófessorinn ætlar að gera, en hann getur haft áhrif með framkomu sinni, málflutningi og hvernig hann kemur fram fyrir hönd þjóðarinnar.

 

Eina bullið sem ég hef heyrt Jón Gnarr segja, reyndar lesið því ég hef ekkert heyrt í honum, er þegar hann sagðist ekki sem æðsti fulltrúi þjóðarinnar ætla að taka í höndina á hverjum sem er, sérstaklega væri honum uppsigað við morðingja á forsetastól.

Skensinu líklegast beint að Ísrael, en raunveruleikinn er sá að líklegast í fleiri ríkjum en færri eru morðingjar á forsetastól, aðeins misáberandi.

Því í raunveruleikanum er valdapólitíkin alltaf grimmileg, andstaða við ríkjandi stjórnvöld er brotin á bak aftur án miskunnar, og þó fá forsetaembætti láti beinlínis drepa fólk í öðrum löndum líkt og forsetar Bandaríkjanna gera undir yfirskini stríðs við hryðjuverkaöfl, þá er lítil miskunn innanlands.

Svo drepa vopnasendingar, það er tilgangur þeirra.

 

Þannig að Jón Gnarr getur ekki einu sinni tekið í höndina á sjálfum sér ef hann heldur stíft við prinsipp sitt, ef hann telur að prinsipp sitt gildi aðeins um forseta Ísraels, þá er hann fífl.

Og er í fullum rétti til að vera það en um leið vanhæfur sem forseti þjóðarinnar.

 

Það þarf að gera meira en gott þykir sagði Vigdís forseti, eini forsetinn sem ég hef kosið, og fékk sér tebolla með forseta Kína, sem var nýbúinn að telja líkin á Torgi hins himneska friðar.  Og ég efa ekki í eina mínútu að það samtal hefur verið til góðs fyrir heimsfriðinn og manngæsku almennt í heiminum.

Fordæmið, valkosturinn skiptir jú máli í heimi sem er fullur af bendandi fingrum mis vanheilagra.

 

Þar getur Jón Gnarr haft áhrif, það er ef hann ákveður að vera ekki fífl, heldur Jón Gnarr.

Gleðigjafi, stríðsmaður gleðinnar gegn leiðindum, sérstaklega hinna forpokuðu vandlætara.

 

Ég las nefnilega mjög skemmtilegt viðtal við Jón Gnarr í Smartlandi af öllum löndum.

"Vorið. Eng­inn elsk­ar vorið jafn­mikið og ég. Þá vakn­ar lífið úr dvala og plönt­urn­ar mín­ar byrja að taka við sér. Ég elska plönt­urn­ar mín­ar eins mikið og börn­in mín".  Svona segja bara snillingar.

En ég varð hugsi þegar hann botnaði Minn forseti er; "Minn for­seti er heiðarleg­ur, hug­rakk­ur, góður ræðumaður en frá­bær hlust­andi. Húm­oristi sem kem­ur reglu­lega og skemmti­lega á óvart."

Ég var nefnilega svo innilega sammála Jóni að það hálfa og heila væri nóg.

 

Ég held að Jón Gnarr sé vanmetin forsetaframbjóðandi.

Hann á erindi á Bessastaði.

 

Það eina sem uppá vantar, og hann getur auðveldlega bætt úr með því að spyrja Fóstbróður sinn Sigurjón, stórsöngvara í Metalbandinu Ham; Heyrðu Sigurjón, hvernig var þetta aftur þarna á Eistnaflugi í Neskaupstað?

Og íhuga hans svar.

 

"Ha já, það var bannað að vera fáviti".

Sem er kjarni málsins.

Kveðja að austan.

Offramboð á leiðindum í nokkur ár

Vér markaðssinnar.

 

Erum bara hrifnir af markaðnum þegar við höfum stjórn á honum og græðum.

 

Ný tækni, nýjar lausnir, sem við höfum ekki stjórn á, eru fyrir okkur eins og þyrnirinn í fæti hlébarðans, eitthvað sem við viljum losna við.

Í þjóðgörðum og verndarsvæðum skjóta verðir hlébarðann í rassinn með deyfilyfi og fjarlægja þyrninn, en markaðssinnarnir grenja eftir inngripum.

Löggjafans ef lögin um markaðsyfirráð þeirra eru ekki nógu skýr, réttarkerfisins ef þeir telja lögin séu það.

 

Í þessu tilviki sem grenjað er yfir, og Mogginn af náð sinni þerrar tárin, er kvartað yfir að stór hluti almennings hefur flúið einokun og græðgi sjónvarpsstöðvanna yfir í frumstæða ókeypis streymisveitu sjóræningja og einokunin misst af drjúgum tekjum.

Sem auðvitað er sárt, um það skal ekki rifist, en nær væri að leita að skýringum í sínum eigin ranni en að siga bangsapabba markaðssinnanna, ríkisvaldinu á flóttafólkið.

Og spyrja þeirrar einföldu spurningar, af hverju er fólk, sem á unga aldri fattaði að fótbolti er lífið, og geðshræringar þess standa og falla með gengi liða þeirra, að flýja yfir í ömurleg gæði frá áskrift rétthafanna??

 

Þá muna menn kannski hin fornu sannindi, að græðgi er löstur, og það er ekki endalaust hægt að mjólka kúnna áður en hún verður blóðmjólkuð.

Og neytandinn flýr ef hann er ekki bundinn í bás einokunarinnar.

 

Þessi græðgi markaðssinnanna, sem hefur gegnsýrt vestræn samfélög frá því að þeir sameinuðust um þá markaðshugmynd að gera út hagbullið kennt við frjálshyggju með þau Reagan vestanhafs og Thatcher austanhafs í stafni, og mergsogið þau inn að beini, hefur skilið eftir sig sviðna jörð óreiðu og upplausnar.

Grunnhugmynd þeirra er eitthvað form af einokun (sameinast, sameinast í sífellt stærri einingar) og að gæði sé aðeins fyrir þá sem geta borgað, og drifkrafturinn er samnefnari hins lægsta; lægstu laun, lægstu gæði, lægstu tilboð.

Með þeim afleiðingum að æ fleiri hafa ekki efni á að taka þátt í samfélaginu.

 

Stærsti glæpurinn er, og um það þarf ekki að deila, að fótboltinn, þessi ástríðuíþrótt hinna vinnandi stétta, er orðinn að hátekjusporti líkt og póló, miðaverð á leiki er komið uppúr öllu valdi, og sjónvarpsútsendingar eru varðar með háum afnotagjöldum, sem eru með leitni til að hækka út í hið óendanlega því rétturinn er stöðugt boðinn út.

En það má líka benda á að vinnandi fólk víða í Evrópu hefur ekki lengur efni á að búa við hita og yl vegna tilbúinnar orkukreppu markaðarins, hreinn matur það er matur sem er ekki stútfullur af gervi og aukaefnum, er lúxusvara hinna betur borgandi, og húsnæðisbraskið hefur komið íbúðaverði í borgum á svið stjarnfræðinnar, það er þú þarft að hafa stjarnfræðilegar háar tekjur til að hafa efni á því.

Almennt á vinnandi fólk í erfiðleikum með að ná endum saman um brýnustu lífsnauðsynjar vegna þeirrar leitni að lækka laun en auka kostnað.

 

Í Evrópu kallast tæki markaðssinna Hið frjálsa flæði Evrópusambandsins, flæði sem tryggir markaðssinnum ódýrasta vinnuafl sem er í boði hverju sinni, og girðingar gegn samkeppni einstaklinga og fyrirtækja þeirra með því sem kallað er Regluverk Evrópusambandsins.

Stjórnmálin hafa fyrir löngu verið keypt, þar ganga jafnt vinstri sem hægri flokkar í takt Regluveldis Brussels, einn flokkur, eitt ríki, eitt einokunarfyrirtæki sem kallast Markaðurinn.

Óánægja fólks er hlutlausuð með fjárfestingum í því sem má kalla fávitastjórnmál (Pírata og Samfylkingu allra landa) og Góða fólkið á að sjá til þess að aðeins ein skoðun líðst, Rétthugsunin.

Úr smiðju frelsisunnenda Norður Kóreu (þar er eitt ríki, einn flokkur, ein hugsun) er sótt efni í löggjöf um Hatursumræðu, svo fólk leyfi sér ekki aðra hugsun en þá einu.

 

Á fleiru má tæpa eins og samstarfið við Skipulagða glæpastarfsemi flótta og mannsalsiðnaðarins sem hefur yfirfyllt álfuna af fólki með framandi menningu, fólki sem er haldið á jaðri samfélagsins með girðingum tungumálsins og húðlitar, og gegnir því eina hlutverki að halda niðri launum, að vinna skítverkin á þrælakaupi.

Baráttuna við loftslagsvána, sem er öll á forsendum markaðssinna, úthugsað tæki til að brjóta niður smærri og meðalstór fyrirtæki einstaklinganna, og hefur sannarlega aukið loftslagsvandann í stað þess að ná tökum heildarútblæstri mannkyns á gróðurhúslofttegundum.

Eða niðurbroti tungumálsins í þágu Rétthugsunarinnar eða Talbalismann gagnvart sögu og menningu, því fólk áður fyrr var víst ekki eins og við, stenst ekki kröfur Góða fólksins.

 

Fólk í fjötrum reynir að brjóta hlekki sína, sama hvers eðlis þeir eru.

Það flýr græðgi rétthafanna, það leitar að nýjum lausnum framhjá einokun stórfyrirtækjanna, og það reynir að kjósa frá sér óværuna, Einflokkinn.

Til skamms tíma gleyptu fávitastjórnmálin þá óánægju, en núna leita flóttaatkvæðin í það sem Góða fólkið kallar hægri popúlista.

Hægri sinnaða flokka sem vilja vernda þjóðir sínar og menningu, tryggja vinnandi fólki mannsæmandi kjör, brjóta á bak aftur einokun markaðssinna, og hefja stríð við samvinnu þerra við Skipulögð glæpasamtök flótta og mannsalsiðnaðarins.

 

Og markaðssinnarnir grenja.

Ýta á takka og Góða fólkið grenjar með.

Sjóræningjana skal setja í bönd og flýta skal lagasetningu Góða fólksins um Hatursorðræðu.

Auka skal skatta og álögur, loftslagsskatta, einokunarskatta, braskaraskatta, og reglu og eftirlitsverkið fær nýjar hæðir útþenslunnar.

 

Fjötrar skulu halda, samfélög skulu arðrænd, heljartök Markaðarins skulu halda.

Eða þannig.

 

Hvað veit ég, ég vil bara fá að horfa á fótboltann minn í friði.

Og græt ekkert þó laun ofdekraða knattspyrnudrengja lækki

Græt ekki heldur þó Góða fólkið gráti.

 

Það er hækkandi sól og núna kjósum við forseta.

Guðni stóð sig vel þó hann hafi átt sína fortíð sem hann reyndi að fela í aðdraganda kosningabaráttu sinnar.

Því þetta snýst svo mikið um núið og hæfnina til að sinna framtíðinni.

 

Við þurfum samt að hlúa að samfélagi okkar og verjast grenji markaðssinna, þeir eru ágætir í hófi greyin en skaðræði ef þeir einir ráða.

Þess vegna er svo mikilvægt að standa á sínu og trúa á eitthvað betra.

Gróandann og gróskuna og framtíð barna okkar.

 

Þá fer þetta allt vel.

Kveðja að austan.

 

 

Tugþúsundir með ólöglegt streymi

Auðvitað er María Sigrún vanhæf á Rúv.

 

Hún er ekki skattsvikari og kæmi því til dæmis aldrei til greina sem súperfréttamaður á stofnuninni, hvað þá að eiga möguleika að verða formaður BÍ.

Hún hefur ekki skipulagt eiturbyrlun til að afla gagna úr farsíma.

Hún hefur ekki hannað fréttir í þágu hagsmunaafla eða ákveðinna stjórnmálaflokka.

Og bítur svo höfuð af skömminni með því að fjalla um spillingu Góða fólksins.

 

Hún er aðeins hæfur fréttamaður.

Það er bara ekki spurt að því í dag.

 

Og því miður ekki bara hjá Rúv.

Kveðja að austan.

Ögmundur kemur Maríu Sigrúnu til varnar

Nauðvörn Baldurs.

 

Vekur upp stóru spurninguna, af hverju mælist hann með svona mikið fylgi??

Hann man ekki syndir sínar í ICEsave fjárkúgun breta, og hann getur ekki einu sinni varið eiginmann sinn svo sómi sé að.

 

Því hvað sem Felix hefur sagt, og er í fullum rétti til að segja, þá er ljóst að það er alltaf sómi af Felix á Bessastöðum.

Og hingað til hefur skap verið talið mannkostur en ekki veikleiki.

Skap er hægt að temja en skapleysi er löstur hjá forystufólki.

 

Baldur er ágætis fræðimaður,kurteis og kemur vel fyrir.

En stjórnmálamaður er hann ekki, það er augljóst eftir Spursmál Mbl.is.

 

Forseti??

Þar liggur allavega efi.

Kveðja að austan.

 

Felix mun tala öðruvísi á Bessastöðum

Bessastaðir eiga sér sína sögu.

 

Djóklaust.

Það var einhver landsfógeti þarna á 15. öld eða þeirri 16. sem sjónvarpið gerði alveg hrútleiðinlega mynd um, jafnvel á mælikvarða sænska sjónvarpsins, og var það þó fyrirmyndin.

Var ekki svo einhver sem endaði ofaní á í poka, bundið fyrir??  Eða var það biskup??

 

Í alvöru Baldur Þórhallsson, er innri skömm þín svo mikil að þegar þú af Evrópuhollustu á sínu tíma gekkst erinda breta í fjárkúgun þeirra á hendur íslenskum almenningi, föður mínum, tengdaföður mínum og öðrum af þeirra kynslóð sem máttu ekki vamm sitt vita í fjármálum, og kallaðir þá vanskilamenn og jafnvel þjófsnauta.  Reyndar sagðir þú það aldrei beint en það mátti lesa úr orðum þínum ef þýtt var mannamál.

Að þá hafir þú haft rök fyrir máli þínu.

Rök sem þú gast notað kærkomið tækifæri í Spursmálum Mbl.is til að útskýra.

 

Staðið við, sýnt forherðingu eins og Katrín Jakobsdóttir sem skaut sig í báðar fætur, hendur og nefið, þegar hún sagði Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingrím Joð hafa talað máli íslensku þjóðarinnar í því kúgunarferli öllu saman.

Eða sagt einfaldlega að eftir á hyggja hefði afstaða þín ekki verið rétt, þú iðraðist hennar, og bæðist hér með afsökunar.

Punktur, málið afgreitt.

 

En að segjast ekki muna, það er ræfilsdómur.

Og hingað til hafa Íslendingar ekki verið hrifnir af ræflum.

Eins fínn og málefnalegur náungi þú ert, og hefur undirbúið þig lengi fyrir þann draum ykkar beggja að gera Felix að flottustu forsetafrú jarðar, þá er óskiljanlegt að þú skulir flaska á svona grundvallaratriði.

 

Ég man ekki!!

 

Ég skla fúslega viðurkenna að ég hef fengið blackaout, varð svo mikið um í fyrsta skiptið að ég lét það ekki gerast í rúm 10 ár eftir það.

Seinna komu svo 2-3 önnur skipti sem ég hefði betur sleppt þeirri meinloku að ég væri ennþá tvítugur eða þar um bil.

 

Þó ber að hafa í huga að þó magn áfengisdrykkju hefði verið mikið á mælikvarða dauðlegra, þá hefði hvorki Legolas álfur eða venjulegur Rússi varla deplað auga, og haldið svo áfram með fulla meðvitund og fullt minni daginn eftir.

En kommon, ég var ekki að kjósa í mikilvægustu kosningum Íslandssögunnar, kosningar sem ákváðu hvort þjóðin yrði frjáls eða skuldaþræll til enda síns sjálfstæðis.

Datt bara aðeins hressilega í það.

 

Eins og geta má þá finnst mér þetta svo fyndið að ég er skellihlæjandi þegar ég skrifa þennan pistil.

Um forsetaframbjóðandann sem man ekki hvað hann kaus í ICEsave.

Jafnvel verstu alkólistar sem ég þekki myndu örugglega segja að þeir hafi kosið Nei, svona út frá þeim líkindareikningi að 98.5% þjóðarinnar sagði Nei við fjárkúgun breta og skuldaþrælkun barna sinna.

 

Hins vegar þekki ég engan með sótsvarta samvisku í þessu máli, eða engan yfir höfuð með sótsvarta samvisku.

Nema kannski einn eða tvo sem ráða ekki við raðframhjáhöld sín þrátt fyrir að elska konur sínar mjög heitt.

Svo þekki ég engan sem hefur fengið bráðaminnisleysi nema eftir fyllerí, hef reyndar lesið um mann, jafnvel kannski annan sem misstu minnið í aðdraganda heilablóðfalla.

 

Kannski er Baldur á gjörgæslu núna, hvað veit ég.

Kannski er ég að hæðast að sjúkling, bráðveikum.

 

Held samt ekki.

Veðja frekar á þessa þarna kolsvörtu.

Og ekki út af framhjáhaldi.

 

Æ-i.

Æ-i Baldur.

Kveðja að austan.

Baldur: Man ekki hvernig hann kaus í Icesave

Og hvað um það??

 

Ísraelsmenn eiga örugglega eftir að koma með sannanir eða mótrök á móti, geri þeir það ekki þá eru þeir í svipuðum gír og miðaldamennirnir sem hafa komið íbúum Gasa í þessar hryllingsaðstæður.

Það má aldrei gleyma að Netanyahu sækir vald sitt til miðaldaöfgamanna, sem eru á pari við Íslamista Hamas.

Fullyrðingar eða staðhæfingar án sannana, eru vinnubrögð miðaldamanna, áróðursmanna, ekki þeirra sem telja sig hafa réttinn sín meginn.

 

En það er samt alltaf aukaatriði málsins, það skiptir engu hvort Hamas eigi skjól í hjá Flóttamannaaðstoð Sameinuðu þjóðanna eiður ei.

Þú sveltir ekki saklaust fólk, fjöldann vegna meintra glæpa örfárra, eða að íbúarnir lúti stjórn miðaldaskríls, sem fórnar almenningi, sjálfur í öruggu skjóli erlendis, í þeim eina tilgangi að fyrirsjáanleg viðbrögð miðaldaskrílsins í Ísrael myndu drepa mann og annan.

 

Hvað sem hefur gerst á Gasa, hver sem skýringin er, hverjum er um að kenna, og bla bla bla, þá er alþjóðasamfélagið aldrei sá gerandi í átökunum að það svívirði mannúð með að skrúfa fyrir neyðaraðstoð.

Svo ég vitni í mann sem var einu sinni maður; Svona gerir maður ekki.

Nægar eru þjáningarnar samt.

 

Alþjóðasamfélagið hefur heykst á að knýja voðafólkið sem stýrir Hamas til að axla ábyrgð á Glæpum sínum gegn mannkyni (munum að Morgunblaðið kallar þá glæpi "kynferðisbrot"), að sleppa gíslum og gefa sig fram við Stríðsglæpadómstólinn í Haag.

Þar með eru það ekki Íslamistarnir í Hamas sem bera ábyrgð á þjáningum íbúa Gasa, mannfallinu, gjöreyðileggingunni, heldur aumingjarnir sem stýra Alþjóðasamfélaginu í dag.

Aumingjarnir í brúðuþráðum Glóbalsins.

Þó þeir þræðir skýri ekki sjúkleikann sem hefur grafið um sig á ritstjórn Morgunblaðsins, þá skýra þeir að megninu til það sem gerðist í Ísrael þann 7. október 2023, og eftirleikinn á Gasa.

 

En það er ekkert, EKKERT sem skýrir að skrúfað var fyrir neyðarhjálp til fórnarlamba hins vanheilaga bandalags miðaldaöfgamanna og glóbalsins, eða að í allan þennan tíma skuli ráðafólk Ísraels (hægri öfgastjórn Netanyahu er ekki ísraelska þjóðin) hafa komist upp með að beita hungri sem vopni.

Þetta veit allt heilbrigt fólk, en sjúkleikinn sem hefur grafið um sig á ritstjórn Morgunblaðsins gerir svona ófrétt af frétt.

Heilbrigt fólk veit að mataraðstoð handa sveltandi fólki er aldrei lögfræðideila, eða ágreiningur um keisarans skegg.

 

Þó við heykjumst á því að losa íbúa Gasastrandarinnar við Hamas, þá getum við allavega gefið þeim að borða.

Það lágmark, er lágmark mennsku okkar.

 

Ekki hægt að komast neðar.

Aðeins ofar.

Kveðja að austan.

 

 

 

Engar sannanir sem bendla UNRWA við árásina

Hvaða sjúkleiki stýrir Morgunblaðinu í dag??

 

Látum það vera þegar Evrópusambandið tók loksins afstöðu gegn nauðgunum, limlestingum og drápum Hamasliða á saklausu fólki í Ísrael.

 

Fyrir utan morðin og viðbjóðin þegar ungt fólk á friðartónleikum var skotið á færi, eða fjölskyldufólkið sem var myrt í bílum sínum, líka ungabörn, eða ungabörnin sem voru skorin í tætlur í rúmum sínum, að þá þarf mikinn kulda, jafnvel siðblindu, til að kalla þær refsiaðgerðir svo ég vitni beint í fyrirsögn Morgunblaðsins "Hryðjuverkasamtökum refsað fyrir kynferðisbrot" væru vegna kynferðisbrota.

Svona í ljósi þess til dæmis að þegar Albert Guðmundsson átti stórleik í síðasta landsleik, að þá gat Morgunblaðið ekki fjallað um það afrek án þess að hnýta við að hann hefði verið kærður til lögreglunnar vegna kynferðisbrots.

Án þess að ég þekki nokkuð til málavaxta, þá ræð ég yfir þeim málskilningi að gera greinarmun á nauðgun og kynferðisbroti, og í öllu því fári var aldrei talað um nauðgun, eða kynferðisglæpi þegar fjallað var um meint kynferðisbrot Alberts.

Hvað þá að hann hafi myrt unglingsstelpur, skorið þær í tætlur eða nauðgað þeim áður en hann myrti þær.

 

Allt heilbrigt fólk áttar sig á sjúkleikanum að nota sama orð yfir meinta glæpi vonarstjörnu íslenska karlalandsliðsins og þeirra voðaverka Hamas sem Evrópusambandið ákvað loksins að refsa fyrir.

Við erum ekki að tala um fjölmiðil í Norður Kóreu sem telur það glæp hjá unglingum að klæðast gallabuxum eða horfa á vestrænt sjónvarpsefni, eða siðgæðislögguna í Íran sem drepur ungar konur fyrir að nota ekki kúgunartækið slæður á réttan hátt, eða siðgæðislögguna í Saudi Arabíu sem pyntaði til dauðs unga konu fyrir þann glæp að aka bíl.

Hvað þá að við séum að tala um þá aumkunarverðu stofnun sem kennir sig við ríkið, við erum að tala um ritstjórn og ritstjórnarstefnu eina borgarlega fjölmiðilsins sem ennþá starfar á Íslandi.

 

Jafnvel Skoffín myndu skammast sín fyrir þessa fyrirsögn sem núverandi ritstjórn Morgunblaðsins býður lesendum sínum uppá, eldra fólki, borgarlegu íhaldsfólki.

Gleymum aldrei að Morgunblaðið á sér yfir hundrað ára sögu að þjóna þessum lesendahópi.

 

Skoffín hafa nefnilega æru þó smá sé.

Þau vita að sumt má ekki, og sumt er aldrei hægt að réttlæta.

 

Þau stýra samt ekki Morgunblaðinu í dag.

Skoffín myndu aldrei ganga erinda Hamas og þess lýðs sem fórnaði konum og börnum á Gasa fyrir áróðursstríð sem Global auðurinn fjármagnar í dag.

Þessi sami og fjármagnar stjórnmálamenn í Evrópu til að skattleggja álfuna aftur á hestöld, á meðan valkosturinn er þrælabúðir Glóbalsins í Asíu sem blása margföldum koltvísýringi út í andrúmsloftið miðað við hina drepnu framleiðslu í Evrópu.

 

Enda stýra skoffín ekki Morgunblaðinu í dag.

Þau eru aldrei svona sjúk.

 

Fólk sem kallar Glæpi gegn mannkyni kynferðisbrot, fólk sem talar um stríð Ísraelsmanna til að frelsa gísla Hamas sem hefndaraðgerð, að mannfall í stríði sé dráp á fólki, eða einhliða bardaga þar sem ísraelskir hermenn skjóta á hvora aðra, drepa hvora aðra, og sprengja í millitíðinni allt í loft uppá Gasa.

Svona á milli þess sem þeir drepa konur og börn.

Það birtir líka svona frétt.

 

Að strákurinn sem Góða fólkið fékk til Íslands til að svívirða íslenskt tónlistarfólk í þágu þess málstaðar að geta ekki fordæmt glæpi Hamas gegn palestínsku þjóðinni, að hann tæki núna þátt í einhverri keppni.

Eins og lesendum Morgunblaðsins komi það nokkuð við.

 

Fréttin var hugsanlega að homminn sem var ekki drepinn af Hamas á Gasa því hann leitaði skjóls hjá gyðingum í Jerúsalem, að hann gæti ennþá svívirt glæpi Hamas gegn sinni eigin þjóð með því að minnast aldrei á ástæðu stríðsins, það er voðaverka Hamas.

En að sjálfsögðu hvarflar það ekki að þeim sjúkleika sem upphefur voðaverkin á Gasa og stjórnar Morgunblaðinu í dag.

Áfram skal höggvið í þeim knérum sem gerir feitu strákana á Rúv gáfaða.

 

Það þarf mikla sorg í hjarta til að skrifa þennan pistil.

Blaðið sem ég las frá unga aldri því þrátt fyrir allt var það blaðið sem sagði satt og rétt frá, það er í fréttum, þó deila mætti mjög um ritstjórnina.

Alinn upp af Matthíasi og Styrmi þó ég muni óljóst eftir Eyjólfi Konráð.

Á þeirri vegferð hef ég lesið hrósyrði gamalla andstæðinga vinstra megin við miðju, að fréttamennska Moggans hélst sig við staðreyndir.

Eitt besta viðtal, af mörgum góðum, var viðtalið sem Morgunblaðið tók við sinn gamla andstæðing og fyrrum ritstjóra Þjóðviljans, Árna Bergmann.

 

Þetta er saga sem maður rífst ekki við.

Þetta er saga sem maður virðir.

 

Þeim mun sárara er að sjá að myglan, að rotnunin, að dauðinn og djöfullinn hafi yfirtekið ritstjórn blaðsins.

Að þjónkunin við Glóbalið sé þess eðlis að enginn sé botninn í því sem ætti að vera lægst, og ekki ætti vera hægt að fara lægra.

 

Já það var þetta með kynferðisbrotin.

Eða alla sem voru drepnir í hefndarárásum Ísraela.

 

Ég sem hafði lesið um stríð og átök, og hve margir féllu í þeim átökum, líka almennir borgarar.

Ég vissi ekki að á sandeyjunni Iwo Jima, sem myndin Flag of your fathers fjallaði um, að þar hefðu bandarískir hermenn drepið yfir 20.000 japanska hermenn, vá hvílík hefndarárás, Japanir felldu aðeins tæplega 3.500 bandaríkjamenn í árás sinni á Pearl Harbor, svo voru það allir Japanirnir sem voru drepnir á herskipum sínum í hefndarárás bandaríkjamanna við Midway, eða á eyjunni Okinawa, á Filippseyjum og víðar, hundruð þúsunda í þessum hefndarárásum vegna þessara 3.500 sem féllu í Pearl Harbor.

Svo var það eldárásin á Toykíó, sem drap yfir hundrað þúsund íbúa borgarinnar, að ekki sé minnst á kjarnorkuárásina á Nagasaki og Hirosima.

 

Og Bretarnir sem misstu hátt í 40 þúsund í loftárásum Þjóðverja á breskar borgir, í hefndarárásum sínum drápu þeir yfir hálfa milljón Þjóðverja í Frakklandi og Niðurlöndum, fyrir utan alla Þjóðverjana sem þeir drápu á þýskri grund.

Svo voru það öll morðin og drápin í loftárásunum í borgir Þýskalands, hundruð þúsunda á hundruð þúsunda ofan.

 

Svo voru það allar milljónirnar sem Rússarnir drápu í Austur Evrópu, Austur Prússlandi eða á þýsku landsvæði.

Hvað sagði aftur fréttastofa Hamas um drápin í Berlín, þúsundir voru drepin í borginni á hverjum degi, aðallega konur og börn, sjúkrabílar sprengdir í loft upp, í morðæði Rússa voru byggingar sprengdar í loft upp, Berlín rústir einar.

Líklegast vegna þess að alveg eins og á Gasa, þá skutu rússneskir hermenn á hvora aðra, börðust innbyrðis á Gasa, nei alveg rétt í Berlín, og borgin rústir einar, ótrúlegt hvað svona innrásarher getur barist innbyrðis.

 

Eða þannig, þannig er fréttamennska Rúv, bein árás á söguna og heilbrigða skynsemi fólks.

 

En Rúv hefur lengi þjónað hagsmunum, auðs og auðróna, og þeir hagsmunir ráða EKKi vel gefið fólk til vinnu.

Heldur fólk sem hefur einfaldlega ekki vitsmuni til að sjá fáránleikann við að lýsa mannfalli í stríði sem dráp annars aðilans, eða að rústirnar eftir bardaga séu einhliða sprengingar og skotárásir innrásarliðsins sem í þorsta sínum eftir bardögum, skjóti á sjálft sig með tilheyrandi mannfalli sinna eigin liðsmanna.

Síðan séu það aðeins konur og börn sem séu drepin, engir vígamenn eða hermenn sem berjist við innrásarliðið.

Að það féllu engir japanskir hermenn í stríðinu við Kyrrahaf, eða þýskir hermenn á vestur eða austurvígstöðvunum

Að stríðið við Japani eða Þjóðverja hafi verið beinar hefndarárásir Bandamanna vegna óvart árása Þjóðverja í upphafi Seinni heimsstyrjaldar, sem var ekki styrjöld heldur hefndarárás Bandamanna.

 

Og það hvarflar ekki að mér í eina mínútu að feitu strákarnir viti betur.

Vitið er aldrei meir en guð gaf.

 

En ritstjórn Morgunblaðsins veit betur.

Það er ekki heimska sem stýrir ritstjórn blaðsins, heldur sjúkleiki í sinni tærustu mynd.

Afsökunin er engin, og svikin eru algjör.

 

Við genginna ritstjóra, við genginna blaðamenn.

Við stofnendur og síðan eigendur blaðsins í gegnum tíðina.

Við borgarleg gildi, og borgarlegar lífsskoðanir.

 

Við lesendur blaðsins.

 

Hvað skýrir þennan sjúkleika??

Ég bara spyr.

 

Það er ekkert eðlilegt við hann.

Það er ekkert eðlilegt við að upphefja glæpi voðamanna.

Það er ekkert eðlilegt að upphefja voðamenn.

 

Sjúklegast er samt að kalla Glæpi gegn mannkyni; kynferðisbrot.

Orðin "eðlilegt" eða "óeðlilegt" ná ekki til að skýra þann sjúkleika.

 

En það sem íslenskt mál á ekki orð yfir, skýrir þann knér sem höggvinn er í með svona Ófrétt.

Það fyndna er að íhaldsmenn sjá aðeins flísina hjá Rúv en ekki bjálkann hjá sínum eigin og eina fjölmiðli.

Fatta ekki að kuldinn sem nístir þá inn að beini stafar af þeirra eigin klæðaleysi.

 

Á meðan grasserar það sem íslenskt mál á ekki orð yfir til að lýsa.

Á vakt Davíðs Oddsonar.

 

Fáheyrt er að orðstír hafi lagst lægra.

Jafnvel þó alheimurinn sé undir.

Kveðja að austan.

 

 

Bashar Murad tekur þátt í Falastinvision

Rjúkandi rústin.

 

Ástandinu á Íslandi, hvort sem það er í stjórnmálum, eða rekstri þjóðarbúsins, er best lýst með frétt sem var á Rúv fyrir nokkrum dögum síðan, og fjallaði um bágborið ástand vega í Dölunum og á sunnanverðum Vestfjörðum.

Slitlagið á stórum köflum var ónýtt, engin önnur orð hægt að nota um það, og hið hlálega í fréttinni, eða réttara sagt örvæningarópi starfsmanns Vegagerðarinnar fyrir vestan, var að það kostar nokkra milljarða að gera þá ökufæra á ný, en fjármálaráðuneytið ætlar í verkið nokkur hundruð milljónir.

Skýringarnar á ástandi veganna má rekja til aukinna þungaflutninga, aukins ferðamannastraums sem og frumstæðra vinnubragða vegagerðarinnar sem hefur ekki þróað þetta bráðabirgðaslitlag sitt í áratugi, nema þá til versnunar, í nafni misskilinna umhverfisverndunarsjónarmiða datt einhverjum snillingi vegagerðarinnar í hug að taka bikið úr og setja náttúrolíur í staðinn, með margfalt lélegri endingu.

 

Þessi litla dæmisaga segir allt um hvernig Íslandi hefur verið stjórnað í langan tíma.

Viðhaldi innviða er ekki sinnt eins og þarf að gera, viðhaldi fasteigna er ekki sinnt eins og þarf að gera, eða þar til allt er orðið ónýtt, þá duga ekki milljónirnar sem hefðu dugað, heldur þarf milljarðanna.

 

Og stjórnvöldum virðist vera fyrirmunað að sjá afleiðinga ákvarðanna sinna. Þau gáfu leyfið fyrir stórtæka uppbyggingu laxeldisins á suðurhluta Vestfjarða, og það var vitað að slíkt myndi stórauka álagið á vegakerfið, og það á vegi sem voru ekki byggðir fyrir svona mikla þungaflutninga.

Samt er ekki brugðist við í tíma, hvort sem það er að styrkja vegakerfið eða reyna finna leiðir til að minnka álagið á það

Það er aldrei brugðist við neinu eða tekist á við neitt fyrr en í óefni er komið.

 

Um margt er Ísland á sjálfsstýringu.

Ferðamannaiðnaðurinn hefur fengið að þenjast út án þess að nokkur stefna sé mörkuð í að mæta auknu álagi á innviði með uppbyggingu þeirra.

Það nægir að einhver útlendingurinn vilji byggja hér hóteli, þá er það byggt, starfsfólkið fengið erlendis frá, og svo skilja menn ekkert í hinum síviðvarandi húsnæðisskorti.

Eða þensluáhrifin sem landsmönnum er svo hegnt með sívaxtahækkunum einvaldsins í Seðlabankanum.

 

Flóttamanna og mansalsiðnaðurinn er svo annað dæmi um sjálfstýringu sem þjóðin er hætt að ráða við. 

Landamærin er opin eða því sem næst, yfir 20 milljarða saug þessi angi alþjóðlegra glæpastarfsemi í sig af opinberu fé á síðasta ári, fjármunir sem eru teknir frá lífsnauðsynlegri starfsemi innanlands.

Atvinnugóðmenni og opinber samtök hinna alþjóðlegu glæpasamtaka, stjórna hinni opinberu umræðu, alltaf má týna til eitthvað barn í vanda, venjulega fjölskyldu í neyð, síþrýstingur til að halda landamærunum opnum, eins og við rúmlega 300 þúsund manna þjóð geti tekið við öllum flóttamönnum heimsins.

Sjúklegast er samt að minnst af þessum fjármuni rennur til fólks sem er að flýja heimili sín vegna styrjaldarátaka eða  náttúruhamfara.

 

"Rjúkandi rúst" er ekki vísan í að við Íslendingar höfum það svo slæmt, landið okkar er gjöfult, þjóðin dugleg og vel menntuð, hér er gott að eiga heima og ala upp börn.

Stjórnmálin okkar ráða bara ekki við að stýra landinu, og það sem er viðráðanlegt er að verða illviðráðanlegt, og það sem var illviðráðanlegt er að verða óviðráðanlegt eins og vegirnir fyrir vestan, tími bótarinnar á hinar stagbættu buxur er liðinn.

 

Gjaldþrot stjórnmálanna á tímum loftslagsbreytinga og háleitra markmiða í loftsagsmálum, kristallast í þeirri staðreynd að hér í landi orkunnar hefur lítt eða ekkert verið virkjað á þessari öld.

Við eigum ekki til orku fyrir orkuskiptin, birtingarmynd hláleikans er sú staðreynd að þegar fiskistóriðjan okkar fór 40 ár aftur í tímann og fór að kynda með olíu, þá hvarf á einni nóttu ávinningurinn af rafbílavæðingu þjóðarinnar.

Jafnvel í dæmisögu H.C. Andersen var keisarinn ekki svona nakinn líkt og íslenskir stjórnmálamenn eru í dag, í því eina máli sem þeir virðast vera sammála um, að drífa hagkerfi okkar áfram á umhverfisvænni orku.

Og það er ekki bara að þeir geri ekkert í þessu, að tala kallast ekki að gera, þeir skilja ekkert í þessu.

 

Sem er kjarni málsins, þeir skilja ekki neitt, þess vegna gera þeir ekki neitt.

Nema tala, og upphlaupa í ræðupöllum Alþingis ef þeir eru í stjórnarandstöðu.

 

Það er því við hæfi að mál málanna undanfarna daga sé hvort Katrín Jakobsdóttir ætli að bjóða sig fram til embætti forseta Íslands.

Og núna, þegar hún loksins tilkynnir framboð sitt, þá er ljóst að hún skilur eftir sig sviðna jörð, flokkur hennar er rústin ein, ríkisstjórnin, kannski þegar í andaslitrum, er á eftir stjórnlaust flak, ef hún hangir í einhverja vikur, þá er það vegna ótta viðkomandi flokka við dóm kjósenda.

 

"Rústin ein" er kannski við hæfi sem eftirmæli Katrínar Jakobsdóttur.

Hún hóf jú feril sinn í stjórnmálum sem taglhnýtingur Steingríms Sigfússonar, þess mikla ógæfumanns í íslenskum stjórnmálum.

Hún tók varðstöðu með völdum Steingríms gegn hagsmunum og framtíð vinnandi fólks.

Gekk erinda hins sígráðuga svarta fjármagns í stað þess að höggva á krumlur þess.

 

En frá því, til þessa dags, hefur Katrín um margt reynst þjóðinni vel.

Hún kom saman starfshæfri ríkisstjórn þegar valkosturinn var upplausn leidd af Pírötum og Samfylkingunni.

Og hún hefur verið glæsilegur fulltrúi þjóðarinnar erlendis, fjölmenntuð, bráðskemmtileg, alþýðleg.

 

Þess vegna er þessi endir svo sorglegur.

Það lýsir ekki manndómi að flýja sökkvandi skip, einhver hefði tekið upp kökukeflið og þrammað til orrustu, tekið slaginn með fólkinu sem treysti henni, sem barðist fyrir hana, sem tók á sig alla ágjöfina hennar vegna.

Það er eins og feigð hafi komið yfir Katrínu, að hún hafi arkað inní dimman dal og ekki séð neina ljósglætu framundan, eða að baki sér.

 

Hvað um það, brotthvarf hennar markar kaflaskil í íslenskum stjórnmálum.

Blaðrið og vitleysan getur ekki versnað, en hvort eitthvað annað sé í boði veit tíminn einn.

 

En þá þarf þjóðin að óska þess.

Kveðja að austan.

Katrín býður sig fram til forseta

Hvað með alla hina??

 

Það er athyglisverð manngæska sem femínistar Morgunblaðsins sýna í þessari frétt.

Ágætisfólk, sem sannarlega þurfti að greiða mútur til að liðka fyrir brottflutning fólks frá Gasa,í gegnum gjörspillt landamæraeftirlit Egypta, það er ekki spurt einnar grundvallarspurningar.

Hvað með alla hina?

 

Allt fólkið sem var eftir á Gasa.

Heimilisfeður sem ekki yfirgáfu fjölskyldu sínar, til að leita að betri lífskjörum á Vesturlöndum.

Mæður þeirra, konur og börn.

Þeir sem öxluðu ábyrgð og sviku ekki sitt fólk.

 

Í súpunni sitja þeir, og fjölskyldur þeirra.

Þjakaðir undir ógnarstjórn miðaldahyskisins í Hamas, fórnarlömb hryðjuverkaárásar þessa hyskis á óbreytta borgara í Ísrael.

Öflugasta herveldisins í Mið-Austurlöndum, ríki sem næstum því sambærilegir miðaldaöfgamenn stjórna.

 

Femínistinn á Morgunblaðinu upphefur samt fólkið sem tók þátt í svikamyllunni, fólkið sem var fjarri hildarleiknum, en uppklappaði morðárásir Hamas á óbreytta borgara í Ísrael.

Eftir stendur spurningin, hvort er meiri viðbjóður, þó þeir sem telja sig í heilögu stríði við að drepa saklausa nágranna sína, eða femínistinn sem finnst það vera allt í góðu lagi.

Þeirri spurningu mun Lykla Pétur svara.

 

Eftir stendur samviskan, eða réttara sagt skortur á henni, sem hreykir sig af því að hafa hjálpað þeim sem flúðu, yfirgáfu konur sínar og börn, skildu þau eftir í ömurleik Gasa strandarinnar, en náðu að blekkja einn opinberan embættismann á Íslandi, mig minnir að sú blekkta hafi verið kennd við forstöðu Útlendingaeftirlitsins.

Já, mikil erum við þegar gúngur og auðnuleysingjar ráða örlögum fólks í skjóli meðvirkninnar, og enginn spyr sig um alla hina.

 

Sagan þekkir reyndar mörg dæmi um svona heilagt fólk.

Hún geymir þetta dæmi líka.

 

Á meðan deyja börnin á Gasa, ekki bara fórnarlömb miðaldaöfgamanna beggja vegna landamæranna, heldur ekki hvað síst vegna hins ofurgóða Góða fólksins sem í meðvirkni sinni fordæmir ekki það sem fordæma ber, tekur afstöðu, og upphefur voðaverk sem aldrei mega líðast.

Það er samt óþarfi að taka þetta aumingjapakk í guðatölu hér á Íslandi.

Það vill ekki vel.

 

Það er vandinn því miðaldamorðingjar Hamas treystu á meðvirkni þess.

Það traust skýrir harmleikinn á Gasa.

 

Hvers er þá sektin??

 

Kveðja að austan.

Allir dvalarleyfishafarnir komnir á næstu dögum