Mun Morgunblaðið biðjast velvirðingar á frétt sinni??

 

Viðtalið við norska prófessorinn sem gerði lítið úr alvarleik kórónaveirunnar minnir einna helst á nauðvörn tóbaksiðnaðarins þegar tengsl milli reykinga og lungnakrabbameins voru sönnuð, að þá voru keyptar sjónvarpsstöðvar fengnar til að fá í viðtöl aldraða vísindamenn, lækna og aðra sem titils síns vegna voru taldir hafa vit á málum, og þeir fullyrtu að þessi tengsl væru með öllu ósönnuð, og í raun algjörar kellingarbækur.

Svo kveiktu þeir í pípu sinni, og síðan leið yfir skjáinn myndir af öldruðum mönnum með pípu (gömul mýta að tengja pípur við gáfur og þekkingu) og þetta voru sagðar pabbar eða afar, sem reyktu frá barnæsku og urðu manna og kellinga elstir.

Áróður sem margir keyptu, og styttu þar með líf sitt að meðaltali fyrir vikið.

 

Svona frétt eins og Mbl.is birti á áberandi stað, flýgur um netheima, og margir trúgjarnir gína við henni.

Og nota hana sem réttlætingu þess að taka sameiginlegar aðgerðir þjóðarinnar ekki alvarlega. Sem bitnar ekki bara á þeim, heldur líka okkur hinum.

Með tilheyrandi uppskeru fyrir manninn með ljáinn.

 

Það er engin iðrun eða bót að birta seinna aðra frétt þar sem staðleysurnar eru leiðréttar, því slíkar fréttir fara ekki á flug.

Þess vegna gerir enginn alvörufjölmiðill það sem Mbl.is gerði í morgun. 

Ekki þegar dauðans alvara er undir.

Andstæð sjónarmið og umræða er réttlætanleg, en menn birta þetta í fréttskýringum þar sem rökin kallast á.

 

Mogginn er krosstré sem almenningur á að geta reitt sig á um alvörufréttaflutning.

Trúverðugleiki hans er undir ef ritstjórar blaðsins gera sér ekki grein fyrir alvörunni.

Mistök geta alltaf átt sér stað, en mistök eru þá leiðrétt.

Og beðist velvirðingar á þeim.

 

Annars eru þau viljaverk.

Kveðja að austan.

Mikilvægt að gera ekki lítið úr hlutunum