Úrkynjun úrkynjaðra.

 

Kristallast í þessari frétt.

Samt er hún ekki glimps frá Sódómu og Gomoru.

 

Að vilja fá allt, án þess að leggja á móti, er sjónarmið út af fyrir sig.

Og kannski er það full harkaleg viðbrögð að breyta fólki sem svona hugsar í saltstólpa.

 

Nær væri að senda dímona sem ala á þessari hugsun sjálfselskra karla beint til baka til húsbónda síns í neðra.

Þá myndi kannski fækka því aumkunarverðu fólki sem játar að það hafi kosið hörmungar yfir samfélög okkar með þeim rökum að það sagðist kjósa með buddunni.

 

Yfirleitt hefur svona úrkynjun samt tengst skattaráðgjöf siðblindingja sem vilja sjúga til sín fjármagn úr samfélögum okkar, án þess að greiða krónu, eða þá mjög fáar, til baka.

Samt greiða blindingjarnir til baka, ekki reyndar til samfélagsins, heldur til stjórnmálamannanna sem gera þessa skattaráðgjöf mögulega.

Munum að þegar allt orðgjálfrið sem sagt er til að láta kjósa sig, er dregið úr ræðum og ritum Bjarna Ben yngri, þá stendur aðeins eitt eftir, og það var sú knýjandi nauðsyn að fjármálamenn gætu flutt óhindrað auð úr landi, en skilið skuldir eftir á innlendum kennitölum.  Kallast frjálst flæði fjármagns.

Sá eldri talaði hins vegar um miðja síðustu öld um nauðsyn að tryggja undirstöður atvinnuveganna, um nauðsyn þess að byggja hafnir og vegi, að öflugt atvinnulíf væri forsenda velferðar og velmegunar fjöldans.

Á milli er ginnungargap.

 

En auðmönnum er vorkunn, gullþorsti tærir upp sálu þeirra.

Hins vegar hef ég aldrei lesið frétt sem vísar svona sterkt í úrkynjun hins venjulega manns.

Og þá gamalmenna sem vilja skilja börnin sín eftir á köldum klaka.

 

Munum að í kjarna hefur líf okkar aðeins einn tilgang, og það er að ala af okkur líf, og sjá til þess að komist á legg.

Þess vegna verndum við afkvæmi okkar, en étum þau ekki.

 

En sú úrkynjun sem þarna er lýst, er varla skömminni skárri.

Aumkunarverði getur mannleg hugsun varla orðið.

 

Og það er eins og fólk varla sjái það eða skilji.

Kveðja að austan.

Njóta skattleysis í Portúgal