Ennþá voga stjórnmálemenn sér að kalla ólöglega fjárkúgun breta "milliríkjadeilu".

Formaður fjárlaganefndar segist alltaf hafa talið að aðstoð Alþjóðagjaldeyrisjóðsins eigi að vera óháð ICEsave-málinu. 

Núna er ljóst að Norðmenn hafa klippt á þá tengingu þrátt fyrir beiðni Jóhönnu Sigurðardóttur til Jens Stoltenberger um að viðhalda þessari tengingu (kæri Jens). 

Þá skyldi maður ætla að nú ríkti fögnuður í herbúðum stjórnarliða, jafnvel nýr flötur á málinu þar sem þumalskrúfa breta er að gliðna.  En bera þessi orð merki um mikla fögn:

"... segir afstöðu Norðmanna þó eina og sér ekki breyta eðli málsins. Um erfiða milliríkjadeilu sé að ræða sem brýnt sé að ljúka sem fyrst."

Hérna er formaður fjárlaganefndar Alþingis, maður i vinnu hjá íslensku þjóðinni skyldi maður ætla, að segja að samt hafi ekkert breyst.  Það verði að láta undan kröfum breta og Hollendinga,  það verði að leysa það sem hann kallar erfiða milliríkjadeilu.

Núna hafa meira að segja breskir lagasérfræðingar fullyrt að krafa breta sé með öllu ólögleg og hér sé um kúgun að ræða, og alþjóðalög banna kúgun.

Samt kallar formaður fjárlaganefndar,  sem maður skyldi ætla að vinni fyrir Íslendinga, þessa ólöglegu kúgun "milliríkjadeilu".   Vissulega gátu menn borið fyrir sig fáfræði á meðan menn höfðu ekki fyrir því að kynna sér þau lög og reglur sem um málið giltu, og trúðu öllum bretalygum eins og um orð guðs væri að ræða.  En eftir synjun Ólafs, þá bárust fregnir af utan að Evrópskir lagaspekingar væru sama sinnis og prófessorarnir Stefán Már Stefánsson og Sigurðar Líndals, og nú ættum öllum að vera ljóst, allavega þeim sem sinna íslenskum hagsmunum, að um kúgun og lögbrot sé að ræða.  Og þegar kúgun og lögbrot er fylgt eftir með hótunum, þá er það kallað???

Allavega ekki milliríkjadeila.

Þar sem ég hef gaman að vitna í sjálfan mig þá langar mig að endurprenta orð mín úr Kjarna pistlunum:

"2. Blekkingum.  Árni kallar einhliða árásir og fjárkúganir breta og Hollendinga "milliríkjadeilu".  Það var sem sagt milliríkjadeilur sem áttu sér stað á árunum 1939-1945, ekki einhliða árásir Þjóðverja og bandamanna þeirra.  Aðeins einlægur bretavinur skrumskælir eðli deilna okkar við breta og Hollendinga.  Í gildi er löglegur milliríkjasamningur, EES samningurinn og í honum eru skýr ákvæði hvað á að gera ef rökstuddur grunur leikur á að einstök aðildarríki EFTA fari ekki eftir ákvæðum hans.  Hollendingar og bretar kusu að hundsa þennan milliríkjasamning og hófu einhliða árásir á hendur íslensku þjóðinni og slíkt getur því aldrei talist til milliríkjadeilna, það þarf tvo til deilna en aðeins einn til árása." 

Það þarf tvo til deilna en aðeins einn til árása.  Pólverjar lentu ekki í milliríkjadeilu við Þjóðverja og síðan Rússa árið 1939.  Þeir urðu fyrir árás þessara ríkja.  Slóvenar lentu ekki í milliríkjadeilu við Serba þegar þeir hrundu innrás serbneska skriðdreka, og þeim bar gæfu til að verjast.

Þegar ríki kjósa að leysa ágreiningsefni sín einhliða með kúgun og hótunum og hundsa allar reglur alþjóðlegra samskipta, þá kallast það aldrei "milliríkjadeila". 

Nema hjá þeim sem styðja hinar ólöglegu aðgerðir.

Þetta er einn Kjarni ICEsave deilunnar.  Það er ekki vilji til hjá núverandi stjórnvöldum að verja hagsmuni íslensku þjóðarinnar.  Þess vegna er deilan óleyst.

Máttur íslenska ríkisins er ekki notaður til að verjast árásarþjóðunum, hann er notaður til að brjóta á bak aftur innlenda mótstöðu gegn Nauðunginni.  Slíkt er háttur Leppstjórna, það er annar kjarni ICEsave deilunnar.  Íslenskt fólk fer ekki með stjórn landsins, Leppar breta ráða þar öllu.

Og þeir kalla baráttu íslensku þjóðarinnar við  kúgara sína "milliríkjadeilu". 

Og auðsveipir blaðamenn hafa þessi orð eftir athugasemdalaust, eins og þeir lifi á tímum þegar vélbyssum var beint að baki blaðamanna í hernumdum löndum.

En vélbyssur þarf ekki til þegar hugurinn er hernuminn og blaðamenn krjúpa skjálfandi fyrir spunakokkur Samfylkingarinnar.   Svo maður grípi til frasans, þá eru blaðmenn í "hlekkjum hugarfarsins".

Og kalla fjárkúgun breta "milliríkjadeilu".

En þetta er fjárkúgun.

Kveðja að austan.

 

 

Norska skrefinu fagnað

Athugasemdir

[Elís Már Kjartansson, 6.2.2010 kl. 21:40]

Já oft má gefa illum gjörðum gott orð og það er það sem samfylkingin æltar að verða þekkt fyrir. Sárt er það samt að fólk heldur að það þurfi ekki að sýna mótmæli í gerðum og það nægji að væla á netinu þegar við ættum að vera fyrir utan heima hjá ráðamönnum með mótmæli. En ég veit ekki hvert þjóðerni okkar ráðamanna er í dag þeir hljóta að vera af breskum aðalsættum, sem íslendingar í dulargervi þvílíkan hneysklan hafa þeir valdið. Þessi fornu orð úr Hávamálum eiga svo sannarlega um það sem er í gangi í dag. Og það er ljóst að bankamennirnir ættu að lesa þetta aðeins yfir og hugsa svo sinn gang.

Deyr fé.

Deyja frændur.

Deyr sjálfur ið sama.

En orðstýr deyr aldregi

hveim er sér góðan getur.

[Ómar Geirsson, 7.2.2010 kl. 21:45]

Blessaður Elías.

Og íhuga síðan hvað gerist ef réttlætinu er nauðgað.

Bræður munu berjast,

og að bönum verðast.

Að láta sér detta það í hug að það sé ekkert hægt að gera fyrir fólk, en auðmenn og bretar fá alla sína drauma uppfyllta, og kóróna síðan æruleysi sitt með því að gefa nýju bankana amerískum illmennum og hræætum (vogunarsjóðum), það er eitthvað sem mun láta sýn höfunda Hávamála rætast.

Og það er skelfileg tilhugsun.

Kveðja að austan.