Hlustið á okkur í guðanna bænum.

 

Gæti verið yfirskrift þeirrar undirskriftarsöfnunar sem Kári Jónsson stendur fyrir innan Sjálfstæðisflokksins þar sem þess er kraf­ist að fram fari at­kvæðagreiðsla inn­an flokks­ins fyr­ir samþykkt eða synj­un þriðja orkupakka Evr­ópu­sam­bands­ins, sem rík­is­stjórn Íslands vill inn­leiða.

Og af hverju vill hann að sé hlustað??

Jú svo vitnað sé í hans eigin orð; "„Að Sjálf­stæðis­flokk­ur­inn sé kom­inn inn í ein­hverja veg­ferð sem hann hef­ur aldrei verið á áður – að standa ekki í lapp­irn­ar þegar full­veldi þjóðar­inn­ar er ann­ars veg­ar. [...] Ég bara get ekki þolað að Sjálf­stæðis­flokk­ur­inn sé kom­inn á þenn­an stað, það bara geng­ur eng­an veg­inn,“".

 

Stór orð um lítið mál sem snýst um neytendavernd að sögn Þórdísar Kolbrúnar iðnaðarráðherra.  Sem er ekki satt nema að hluta. 

Á vef Alþingis má sjá hvaða tilskipanir varðandi raforkumarkað er verið að innleiða.

1.Reglugerð Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 713/2009 frá 13. júlí 2009 um að koma á fót Samstarfsstofnun eftirlitsaðila á orkumarkaði.

2.Reglugerð Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 714/2009 frá 13. júlí 2009 um skilyrði fyrir aðgangi að neti fyrir raforkuviðskipti yfir landamæri og um niðurfellingu á reglugerð (EB) nr. 1228/2003.

4.Reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (ESB) nr. 543/2013 frá 14. júní 2013 um af-hendingu og birtingu gagna á raforkumörkuðum og um breytingu á I. viðauka við reglugerð Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 714/2009.

 

Hin meinta neytendavernd er viðbót frá 2013 en sjálft regluverk orkupakkans er frá 2009 og fjallar augljóslega um stofnun ACER og tengingar yfir landamæri.

 

Stjórnvöld halda því sem sagt fram að viðbótin sé aðalatriði, en meginefni tilskipunarinnar sem verið er að innleiða, eigi ekki við Ísland þar sem landið er ekki tengt hinum innri raforkumarkaði ESB.

Fullyrðing sem slík er röng því regluverkið miðast ekki bara við þegar komnar tengingar, heldur er líka hugsað til að auðvelda nýjar tengingar, enda ekki annað hægt ef tilgangur reglugerðarinnar er að tryggja hindrunarlaus raforkuviðskipti yfir landamæri með því markmiði að koma á einum sameiginlegum raforkumarkaði á evrópska efnahagssvæðinu.

Og þegar stjórnvöld gátu ekki lengur staðið á staðleysunni, þá var á síðustu stundu tilkynnt að meðfram samþykkt orkupakkans yrði sett lög sem banna lagningu sæstrengs til Íslands nema að undangenginni samþykkt Alþingis.

 

Fyrir utan að það má setja stórt spurningarmerki við gáfnafar og skýrleika fólks sem ætlar sér fyrir hönd þjóðar sinnar að innleiða skuldbindandi regluverk og setja síðan sérlög sem eiga hindra virkni viðkomandi regluverks, þá er ljóst að regluverk sem er hugsað til að koma í veg fyrir slíkar hindranir, líður þær ekki.  Enda allt regluverkið tilgangslaust ef það dugar að innleiða það en engin skylda sé að fara eftir því. 

Stjórnvöld halda samt fram þeim firrum og vísa í þau rök að orkupakkinn skyldi ekki íslensk stjórnvöld að tengjast hinum sameiginlega raforkumarkaði með því að leggja sæstreng.  Sem er rökleysa, regluverkið miðast við að markaðsöfl, ekki einstök stjórnvöld, sjái um slíkar tengingar, telji þau slíka tengingu hagkvæmar, þá má ekki hindra markaðinn í að leggja slíkar tengingar.

 

Einkafyrirtæki sem sjá hagnað í að leggja sæstreng til Íslands hafa því lögmætar ástæður til að ætla að leyfi fengist fyrir slíkri framkvæmd, enda ljóst að ekkert fyrirtæki leggur milljarða í undirbúning á slíku verkefni, ef það er háð pólitískum geðþótta á hverjum tíma hvort leyfi fáist.  Nú þegar er vitað að breskt einkafyrirtæki er langt komið með að undirbúa og fjármagna lagningu sæstrengs til Íslands, aðeins er beðið eftir samþykkt regluverksins þar um. 

Ef Alþingi neitar slíkri beiðni, með þeim rökum að það vilji ekki regluverkið sem það er nýbúið að samþykkja, taki gildi, þá er allavega ljóst sú ákvörðun mun verða íslenskum skattgreiðendum mjög kostnaðarsöm vegna væntanlegra skaðabóta ásamt því að slíkt hlýtur í kjölfarið vekja upp spurningar hvort Íslandi sé áfram stætt að vera í EES, ef það telur sig geta handvalið þá löggjöf sem það kýs að fara eftir.

Eiginlega er útilokað að þingið fari í slíka vegferð þó öðru sé haldið fram.

 

En það er enginn sæstrengur, um það þarf ekki að deila.

Það breytir því samt ekki að ACER mun samt hafa ákveðið boðvald yfir Orkustofnun, enda gerir regluverkið ráð fyrir að hinn svokallaði Landsreglari, sem í okkar tilviki verður Orkustofnun, hafi algjört sjálfstæði gagnvart innlendum stjórnvöldum, þau sjái um að tryggja honum fjármuni af fjárlögum, en hafi að öðru leiti ekkert boðvald yfir honum.  Hans leiðsögn komi hins vegar frá ACER, þó ESA verði að forminu áhrifalaus milliliður.

Og yfirþjóðlegt valdboð ACER, óháð millilandatengingum, er svo skerpt í orkupakka 4. Í greinargóðri samtekt Arndísar Ásdísar Kolbeinsdóttur á innihaldi orkupakka Evrópusambandsins, sem hún setti inná síðuna Orkuna okkar, má lesa þessi orð;

"Í orkupakka 4, sem ESB hefur þegar gefið út en er væntanlega ekki kominn inn á borð sameiginlegu EES nefndarinnar virðist stefnt markvisst og ákveðið að tengingu allra ríkja innan svæðisins og mikil áhersla á mikilvægi miðstýringar í orkumálum innan ESB, þ.e. umtalsvert aukin völd ACER og ”óháðra” eftirlitsaðila undir “stjórn” ACER. Einn orkumarkaður með miðstýrðu valdi og eftirliti. Athyglisvert er að í kynningarriti ESB um orkupakka 4 er sýndur sæstrengur milli Skotlands og Íslands.".

 

Þetta ásamt markaðsvæðingu orkuauðlinda þjóðarinnar er stóra ástæða þess að hinn óbreytti sjálfstæðismaður sættir sig ekki við stefnu flokksforystunnar.

Sumir kjósa að yfirgefa flokkinn, aðrir reyna að bjarga því sem hægt er að bjarga, eins og þessi undirskriftasöfnun er dæmi um.

Hvort flokksforystan láti segjast er önnur saga, ljóst er allavega þetta mál er flokknum mjög erfitt.

 

 

Eins er ljóst að í dag er flokkurinn án formanns, hugur Bjarna Benediktssonar er greinilega komin á önnur mið, aldraður frændi hans á eftirlaunum er sá eini sem virkilega reynir að halda uppi vörnum fyrir regluverkið, sem og að sannfæra eldri kjósendur flokksins um að ótti þeirra af afsal fullveldis sé ástæðulaus.

Kannski Björn taki bara að sér formennskuna í haust og láti þar með gamla draum sinn rætast.

Unga fólkið nær allavega engu sambandi við eldri kjósendur flokksins, gerir í raun fátt annað en að hæða þá og lítilsvirða.

 

Það hlustar ekki.

Það fer gegn samþykktum landsfundar.

En treystir það sér gegn Kára ef hann nær nægum fjölda undirskrifta??

Er firringin slík að því fær ekkert haggað??

 

Kemur í ljós.

En þögnin mun ekki lægja öldurnar.

Blekkingar munu ekki fá grasrótina til að styðja flokksforystuna.

 

Aðeins heiðarlegt samtal mun það gera.

Sem verður alltaf með þeirri niðurstöðu að flokksmenn vilja hafna regluverkinu.

Því kjósendur Sjálfstæðisflokksins eru ekki kjósendur Viðreisnar.

 

Þar er hnúturinn, þar er meinið.

Forystan er i vitlausum flokki.

Kveðja að austan.

 

 

 

Forystan einangruð í afstöðunni