Er engin lægð í spuna almannatengla??

 

Guðlaugur Þór Þórðarson er stjórnmálamaður sem hefur svikið sín helgustu vé.

Í því samhengi skiptir það ekki máli að Katrín Jakobsdóttir toppar þau svik, en hún er jú reynd í þeim bransa.

 

Og munurinn á fylgi Katrínar og Guðlaugs er sá að kommúnistar eru vanir svikum, þeir kjósa frekar sterka leiðtoga eins og Stalín en hugsjónir um jafnrétti, frelsi og bræðralag.  Eru glaðari eftir  því sem svikin eru meiri eða Gúlagið stærra.

Sjálfstæðismenn eru hins vegar íhaldssamir og seinþreyttir til vandræða, en þegar  þeir reiðast, þá fengi Guðlaugur ekki einu sinni trúnað í hundahreinsunarnefnd Reykjavíkur.

Hann er búinn að vera sem stjórnmálamaður, og þetta veit greyið.

 

Þá er hringt í almannatengil, og hann hringir í Fréttablaðið.

Sá sem á Fréttablaðið, hann á Guðlaug, og hann á mikið undir, það er jú gróði í orkunni.

 

Og skúbbið er að einhver eyði orðum á Guðlaug, sannarlega manninn sem nýtur einskis trúnaðar í dag, og miðað við hámarkslífslíkur mannsins sem tegundar, á ekki fræðilegan möguleika að njóta hans aftur í lifandi lífi.

Meikar minni sens en sú gjörð að samþykkja regluverk um tengingar milli landa, og þykjast síðan ekki kannast við það regluverk.

Meikar eiginlega engan sens.

 

En fréttin vekur hins vegar upp grunsemdir um hvað er að gerast á Mogganum.

Af hverju breyttist hann ákkúrat núna í Tvitter miðil þar sem sýndin er næstum allt, innihald næstum ekkert.

Og dyggir lesendur þurfa alltí einu að leita til annarra miðla til að fá fréttir um þessa aðför fjármagns að þjóðinni, kennda við orkupakka 3.

Svo dúkkar svona ófrétt upp!!

 

Óþarfi að eyða frekari orðum á skúbb Fréttablaðsins, full ástæða hins vegar að syrgja Mbl.is.

Það hélt  haus í ICEsave, núna lítur þessi síðasti sjálfstæði miðill í gras fyrir ægivaldi peninganna.

 

Já, það er gróði í orkunni.

Og Snorrabúð ekki einu sinni stekkur.

Kveðja að austan.

Utanríkisráðherra hefur fengið líflátshótanir

"Flestir sérfræðingar eru sammála um"

 

Er gamall afturgenginn frasi sem dundi á þjóðinni í aðdraganda ICEsave þjóðaratkvæðisins þegar bæði hagsmunaaðilar og stjórnvöld reyndu að sannfæra þjóðina um að fjárkúgun breta væri skuldbinding þjóðarinnar samkvæmt EES samningnum.

Aðeins tveir fræðimenn voru andvígir þeirri skoðun, prófessorarnir Stefán Már Stefánsson og Sigurður Líndal.

Sem var fréttin, að það skyldi yfir höfuð einhver þora gegn hagsmunum og stjórnvaldi.

 

Það er svo í fræðasamfélaginu (lesist Háskóli Íslands) að ætli menn að eiga fyrir endurnýjun á bílnum, eða fjárfesta í sumarbústað í Skorradalnum, þá duga föst laun ekki, og höndin sem fæðir aukatekjurnar, ríkisvaldið, ætlast til að menn þjóni, en vinni ekki gegn markmiðum ráðherra sem pantar til dæmis lagaálit. Þess vegna gat Jóhanna Sigurðardóttir vitnað í fræðimenn máli sínu til stuðnings. Meir að segja spurning hvort Jóhanna hafi ekki bara verið í góðri trú í öllum sínum gjörðum.

Færibandaverksmiðjur eins og Háskólinn í Reykjavík eru háðar sínum kostunaraðilum, og fara ekki gegn þeim. Fyrir utan að það er líklegt að þeir deili sömu hugmyndafræði og eigendurnir, það sé bara forsenda frama á færibandinu, hærri laun, virðulegri titill, meint fræðimennska er þannig séð ekki aðalatriðið.

 

Þegar fara saman hagsmunir kostunaraðila og stjórnvalda, þá er það í raun eina fréttnæmt að ekki séu allir sérfræðingar sammála, að til séu einstaklingar sem þori að segja satt og rétt frá, eftir sinni bestu þekkingu og sannfæringu. Það er þeir þjóni fræðunum, en ekki hönd sem fæðir þá.

Og þetta er alls ekki bundið við lögfræðina, til dæmis þegar læknavísindunum var orðið algjörlega ljós tengslin milli reykinga og lungnakrabbameins, þá voru til bæði læknar og vísindamenn, sérstaklega í Bandaríkjunum sem sögðu þessi tengsl algjörlega ósönnuð, og færðu rök fyrir sínu máli. Þeir hurfu hins vegar eins og döggin með morgunsólinni þegar réttarhöld yfir tóbaksframleiðendum leiddi í ljós kostun á afstöðu þeirra.

 

Í umræðunni um orkupakkann hefur í raun aðeins einn fræðimaður eða sérfræðingur í Evrópurétti tjáð sig og það er prófessor Stefán Már Stefánsson. Hann segir sjálfur að umsögn sem hann vann með Friðriki Árna Hirst lögmanni, sé neikvæð í þeirri merkingunni að hann telur marktækan vafa á að innleiðing reglugerðarinnar standist stjórnarskrána og á fundi utanríkismálanefndar sem og í blaðaviðtölum hefur hann ítrekað að ef stjórnvöld vilji fá undanþágur frá ákvæðum um tengingar yfir landamæri, þá þurfi að semja um slíkt fyrirfram í sameiginlegu EES nefndinni.

Einhliða fyrirvarar, þó séu sett í lög, haldi ekki gagnvart Evrópurétti.

Stefán er með öðrum orðum að gera sama hlut og hann gerði í ICEsave deilunni, að segja satt og rétt frá eftir bestu vitund.

 

Framhjá þessum orðum er ekki hægt að fara, það hefur enginn óháður sérfræðingur talað gegn þessum orðum með rökum, og það gera stjórnvöld sér grein fyrir því þau kjósa að láta sem svo í málflutningi sínum að allir fræðimenn séu sammála.

Tilvitnunin í fyrirsögn er nefnilega ekki í ráðherra eða formann utanríkismálanefndar, hún er í fréttastofu Ruv sem aldrei þessu vant hefur síðustu daga reynt að segja satt og rétt frá umræðunni, eða eins vel og hlutdrægt fólk getur gert.

 

En hvað alla hina meintu sérfræðinga með allskonar fína titla úr Háskólanum úr Reykjavík, þeir segja annað, af hverju er orð þeirra ekki gild? Hvað mælir gegn því að þeir séu sammála hinum hlutlausa fræðimanni ef þeir telja að þetta sé hið rétta í málinu. Getur ekki verið að staðreyndir eða hið rétta í málinu falli saman við hagsmuni kostunaraðila þeirra??

Og það er auðvitað þannig að þó þú vinnir fyrir hagsmuni þá þarftu ekki að ljúga.

Segjum til dæmis sem svo að á Íslandi væri ástandið á orkumarkaði gagnstætt því sem það er í dag. Ríkiseinokunin væri óskilvirk, hún væri matarbúr stjórnmálamann og bæði þjónusta og raforkuverð væri með því versta sem gerðist í Evrópu. Í raun væri eina ráðið til úrbóta að innleiða regluverk Evrópusambandsins og tengja landið hinum sameiginlega raforkumarkaði, en stjórnmálastéttin væri á móti því hún óttaðist bæði að missa stjórnina og bitlingana. Rök hennar væru þá að reglugerðin væri um fátt annað en neytendavernd og þar væru íslensk lög fremri. Meginákvæði reglugerðarinnar um crossborder tengingar og ACER giltu ekki því landið væri ekki tengt.

Þá myndu hagsmunirnir sem sjá tækifærin í markaðsvæðingu orkuauðlindanna sem og sölu á raforku um sæstreng, vinna gegn stjórnvöldum í þessu máli og gegn þægum lögfræðiálitum ráðuneytanna myndu þau tefla hinum meintu sérfræðingum HR sem myndu fullyrða að regluverk um crossborder þýddi regluverk um crossborder og yfirþjóðlegt vald ACER væri nauðsynlegt til að losna við skaðleg ítök stjórnmálamanna og fá þannig skikkan á raforkumarkaðinn.

Með öðrum orðum, þeir myndu þjóna sömu hagsmunum, með staðreyndum. Og væru þar með samhljóða hinum hlutlausa fræðimanni.

 

Þannig er bara hinn harði raunveruleiki kostunarinnar, þú segir það sem þér er borgað fyrir, í þágu þeirra hagsmuna hafa þig á launaskrá.

Sem og veikleiki háskólasamfélagsins eru lág laun svo að kennarar og fræðimenn þurfa að leita sér aukatekna til að hafa í sig og á. Fjárhagslegt sjálfstæði er nefnilega ein forsenda hlutleysis, að menn eigi ekki annan húsbónda en fræðin sem og sannfæringu sína.

 

Þess vegna eiga menn að hlusta á fræðimann sem talar gegn hagsmunum, slíkir menn eru í dag sjaldgæfari en geirfuglinn sem má þó alltaf finna uppstoppaðan á safni.

Ekki segja eins og Þórdís Kolbrún iðnaðarráðherra sagði við þingumræðu í gær, að slíkir menn ástundi lögfræðilega loftfimleika.

Slíkt er bæði barnalegt og afhjúpar málefnalega fátækt.

 

Sem þjóð eigum við að þakka fyrir að eiga ennþá slíkan fræðimann.

Sem þjóð eigum við að þakka fyrir að ennþá rísi upp fólk með þekkingu og tali gegn hagsmunum, telji það halla á umræðuna.

Hvort sem það eru lögfræðingar, prófessorar, eða jú dómarar.

 

Vald peninga geta keypt fjölmiðla eins og Fréttablaðið eða Stundina.

Það getur keypt almannatengla til að afvegleiða umræðuna, það getur keypt skoðanir.

Að ekki sé minnst á stjórnmálamenn, jafnvel heilu flokkana eins og Pírata.

 

En það á ekki að geta keypt okkur.

Við erum ekki til sölu.

 

Og við látum ekki selja landið okkar.

Kveðja að austan.

 

 

Umræðum um þriðja orkupakkann lokið