Uppgrip hjá vinnumönnum breta.

 

Eftir ládeyðu hins dæmda málstaðar, þar sem hornsteinninn sjálfur, dómstóll EES, dæmdi ICEsave kröfu þeirra ólöglega, að hún væri með þar með bein fjárkúgun, þá heyrðist ekki lengi í þessum launuðum vinnumönnum breta.

Sem sögunörd, þá má alveg benda á samsvörun þess sem gerðist á árum áður, þegar bretavinna var sú sem gaf mest af sér, en hokur til sjávar og sveita varð í gras að lúta.

Svo kom Kaninn, svo kom hið efnahagslega sjálfstæði, svo kom innlend velferð og velmegun,og svo kom Hrunið.

Og þá varð uppgripið hið síðara hjá vinnumönnum breta.

 

Saga sem við þekkjum öll, ósigur þeirra, það er bretavinnumanna, tryggði framtíð þjóðarinnar, það er ef við viðurkennum þá skilgreiningu að þjóð sé fólkið sem býr í landinu, en ekki aðeins velferð og viðgangur hinna Örfáu auðmanna. 

Auðurinn tapaði, en í raun var það vegna þess að handbendi hans, sem kenndu sig við bretavini í ICEsave deilunni, höfðu ekki erindi sem erfiði. 

Þjóðin var ekki svag fyrir skuldaþrældómi

 

Greyin!!

Hvað er ömurlega í þessu lífi en að vera lúser??

Höfum við ekki öll mótast af bandarískri filmmenningu þar sem sá sem ekki vann var ekki til??

Og slæmt er það að þjóna svo illa að salt í grautinn þurfi að koma frá vinnu, ekki föðurlandssvikum.

 

Já, aumingja þeir.

 

En þeir lifðu, sveltir, en lífið er seigt, og það lögmál gildir líka um þá sem svíkja.

Svo kom Hannes, og sagði sögur af því sem gerðist þegar bresk stjórnvöld reyndu að skuldaþrælka okkur hin, okkur sem voru ekki hluti af elítu hinna ofsaríku auðmanna eða þjóna hennar.

Sögur sem gætu verið sannar, eða gætu það ekki.

Þeir sem vita betur geta þar um dæmt.

 

Nema að hinir gleymdu, þeir sem sviku, þeir sem unnu fyrir auðinn og studdu aðför hans að tilveru okkar, okkar sem eru þjóðin, þeir sáu bita, jafnvel kjötbita, og trúðu að sveltið væri að baki, það svelti sem stafar að því að náunginn, að borgarinn hendir ekki fæðu í þá sem vilja henni illt.

Og rammakveinið skekur þann hluta Netheima þar sem fólkið sem þykist vera á móti, deilir skoðunum sínum af hverju það er á móti. Og að var eins og það hefði beðið eftir skýrslu Hannesar, þvílík var gleðin.

 

Og þegar ekkert er barist, þegar menn lúta fyrirfram í gras í uppgjöf gegn framrás alræðis hinna Örfáu, kennd við frelsi Auðsins, þá er Hannes, og lífsbjörg hans, eldsneyti í bál sem enginn sá. 

Allra síst auðurinn sem ógnar velferð og framtíð barna okkar.

Bál sem vinnumenn breta kynda.

 

Hvað getur maður sagt um þá??, nema kannski að benda á þá staðreynd að ákafi þeirra eftir umbun, afhjúpar þeirra raunverulega eðli??

Og hvað er eftir af Sósíalistahreyfingu Íslands, þeirri sem kom góðri konu að í borgarstjórn, og fékk rödd í Eflingu??

Gunnar Smári er málaliði auðsins, feitur sem slíkur, og núna fær hann borgað fyrir að eyðileggja ógnina frá vinstri.

Afhjúpaði sig samt sem vinnumann breta í þessari færslu sinni;

 

„Merkilegt hvað þessir hlunkar í Sjálfstæðisflokknum vilja mikið að annað fólk biðji þá afsökunar. Hvað með að Hannes og hlunkarnir bæðu sjálfir afsökunar á nýfrjálshyggjunni, einkavæðingu bankanna, tilfærslu á kvótanum til örfárra, lækkun og afnámi á sköttum á hin ríku, slælegu skatteftirliti með tilheyrandi stórþjófnaði hinna efnameiri, aukinni skattheimtu á láglaunafólk og lífeyrisþega, eyðileggingu félagslega húsnæðiskerfisins, húsnæðiskreppunni, Hruninu, niðurbroti velferðar- og heilbrigðiskerfisins svo stór hópur hinna fátækustu neitar sér um læknisþjónustu, ótímabærum dauða fólks vegna þessa og þeirri tilgangslausu þjáningu, fátækt og niðurlægingu sem nýfrjálshyggjan hefur þröngvað á hin verst settu. En líklega mun enginn kalla eftir afsökun frá Hannesi, fólk hefur ekki tekið mark á honum á þessari öld. Afsökun frá honum er álíka mikils virði og skýrslan sem hann var að skila. Einskis. Hún hefur neikvætt gildi, kostnaðinn við að farga henni.“

 

Allt rétt, en ekkert íslenskt við þessa lýsingu.

Lúserinn er hið vestræna samfélag, en hví er hið algilda heimfært á lókal aðstæður á Íslandi??, hver glæpur hins íslenska borgaraflokks??

Fyrir utan að hafa ekki haft þrek til að koma þjóðinni í ESB??

 

Jú!!, málaliðinn er ekki heimskur, sökin er ekki fjárkúgarana, ekki hinna Örfáu sem við kenndum við Útrásaravíkinga, sökin er þeirra sem spiluðu með.

Og þeirra er Sökin, vissulega, en þeir voru ekki gerendur málsins.

 

Kerfið féll hjá okkur eins og öðrum, en fall þess var ekki skýring hinnar bresku fjárkúgunar, hennar er að leita í aðstæðum hins breska fjármálakerfis haustið 2009.

En vinnumenn breta sjá sér hag í að skrifa söguna uppá nýtt.

Sveltið knýr þá áfram, hvort sem það er aur í vasann, eða þráinn eftir atkvæðum sem gera þá gildandi á ný.

 

Gott og vel, eigi skal lítið gert úr þeim sem björgina þrá.

En þegar málaliði auðsins, vissulega tungumjúkur, knýr áfram hið meinta andóf þess hluta verkalýðshreyfingarinnar sem ræðst gegn sjálftökunni og misskiptingunni, hvert er þá inntak þeirrar baráttu??

Og svarið er einfalt.

Ekkert.

 

Auðurinn veit sínu viti.

Og handbendar hans eru ekki aðeins keyptir, hinir viljugu sem vilja koma höggi á Sjálfstæðislokkinn, eru margfalt fleiri, þeir eru eins og asninn sem þurfti gulrót, en í þeirra tilviki þá þurfti aðeins að benda, viljinn til að gera þjóðinni illt var sterkari en hvötinn til að verna lífið sem þeir ólu.

Þrælar auðs og auðmanna.

 

Hjá þeim er Hannes guðsgjöf.

Hjá þeim er Málaliðinn sá sem stríðinu stjórnar.

 

Enda þarf auðurinn ekkert að óttast.

Hann stjórnar jú stríðinu.

 

En hví spilum við með??

Kveðja að austan.

 

 

Kenna öðrum um hrunið