Tyrkland er einræðisríki.

 

Hugmyndafræðilega af sömu rótum og miðaldaríki Persaflóans, og samtökin sem tóku boðskapinn of bókstaflega, og við könnumst við sem ISIS.

Það er ekki svo langt síðan að tyrknesk stjórnvöld lokuðu fjölmiðlum og lögsóttu blaðamenn sem afhjúpuðu tengsl þeirra við ISIS, hvernig vopn og liðsauki flæddi óhindrað frá Tyrklandi, og til baka kom olía og annað sem fjármagnaði hryllingsherferð samtakanna í Sýrlandi og Írak.

Þá horfði Nató í hina áttina, sem í raun segir allt um leyndarþræði hagsmunanna, og þegar Erdogan og miðaldaklíkan í kringum hann datt í hug að setja á svið valdarán, þá var sú sviðsetning nýtt til að útrýma öllum pólitískum andstæðingum, á ekki síður skilvirkari hátt en hjá Stalín 1936-1938.

Og hryðjuverkastimplinum dælt í allar áttir.

 

Vissulega hafa voðaleg hryðjuverk verið frami í Tyrklandi, en þar sem spor alræðisstjórna hræða, þá er það í vægast sagt grunsamlegt, að fólk sem er fært um að skipuleggja flóknar árásir á almenning, að það skilji eftir öll skilríki í aðsetrum sínum, ásamt nafni og kennitölum allra sem áttu að vera viðriðin hið meinta hryðjuverk.

Ennþá grunsamlegra, þegar andlegir bræður tyrknesku miðaldamannanna, sem hefðu aldrei náð að leggja undir sig svona stór landsvæði í Sýrlandi og Írak án stuðnings tyrkneskra stjórnvalda, byrja allt í einu að ráðast á höndina sem fæddi þá og veitti þeim skjól.

Það er vitað að þegar tyrkneski herinn fór fyrst yfir landamæri Sýrlands undir yfirskininu að berjast við ISIS liða, að þá var sprengjunum beint að Kúrdum sem herjuðu á ISIS.

Sagan þekkir mörg svona dæmi um yfirskin en trúgirnin virðist ekki þekkja til þeirra.

Það er af sem áður var að þeir þóttu skrýtnir sem átu allt orðrétt upp eftir áróðri Göbbels.

 

Það er því miður að þessum hryðjuverkastimpli hefur verið klínt á alla sem tengjast andspyrnu Kúrdíska minnihlutans, líka þeirra sem hafa algjörlega starfað á löglegan hátt inna laga og reglna tyrkneska lýðveldisins.

Sem og þeirra sem andhæfa einræðinu, og andhæfa þeim beina vilja að færa klukkuna aftur á bak um 100 ár, að breyta lýðveldinu aftur í trúarveldi.

Allir settir undir sama hatt, og líkt og Stalín afgreiddi alla mögulega og ómögulegu andstöðu við sig sem gyðingalegt samsæri í þágu Þjóðverja. 

Hin algjöra mótsögn, sem hugsandi fólk sá í gegnum, og hugsandi fólk á líka á sjá í gegnum þá mótsögn að miðaldamenn séu í baráttu við miðaldamenn.  Og allir sem tengjast lýðræðinu eða nútímanum á nokkurn hátt, séu í bandalagi við þessa meintu miðalda andstæðinga miðaldamannsins Erdogans.

 

Og hugsandi fólk á að spyrja sig, af hverju líður Nató framferði tyrknesku einræðisstjórnarinnar, af hverju líður það sviðsett valdarán, og í kjölfarið ofsóknir á hendur tugum þúsunda meintra stjórnarandstæðinga, þar sem fólk er svipt atvinnu, mjög margir fangelsaðir, og alltof margir pyntaðir.

Ofsóknir sem þjóna þeim eina tilgangi að ganga af tyrkneska lýðræðinu dauðu.

 

Það er sem betur fer einn vestrænn stjórnmálamaður sem hamlar gegn einræðistilburðum Erdogans.

Og hann er sem betur fer kanslari Þýskalands.

 

Annars væri uppgjöfin algjör.

Kveðja að austan.

Merkel: Tyrkir misnoti ekki alþjóðastofnanir

Vinir og vandamenn Donalds Trump.

 

Eru ekkert sérstakir vinir.

Í raun hefur sala á blóðugum rýtingum og löngum hnífum stóraukist eftir að Trump komst til valda.

Og núna ætlar einn vinurinn að stofna sjónvarpsstöð, að sögn með því eina skilgreinda hlutverki að tala illa um aðra vini forsetans.

 

Ef marka má þessa frétt sakar hann þá um valdarán, að hafa bolað burt sér og öðrum raunverulegum stuðningsmönnum forsetans úr flokki repúblikana og eftir séu það sem hann kallar demókrata, en í fréttinni kallaðir hófsamari.

Og þá þarf að ausa aur, skíta út, allt að hætti þeirrar iðju sem nýfrjálshyggjan hefur ástundað af miklum krafti á Bandaríkjunum, allt frá því að hún braust til valda undir lok níunda áratugar síðustu aldar.

 

Þá var því spáð að ef lýðræði umbæri stjórnmálamenn sem ástunduðu vísvitandi blekkingar, aurburð, hálfsannleik ef ekki beinar lygar, kostaða af ríflegum fjárframlögum auðmanna og fyrirtækja þeirra, að þá myndi það upplifa sinn svanasöng.

Núna tæpum 40 árum seinna, hefur sá spádómur ræst.

Bandarísk stjórnmál eru farsi, forsetinn er trúður, og umhverfis hann er vargahjörð sem glefsar endalaust í andstæðinga sem meinta samherja.

 

Og herinn heldur uppi aganum.

Passar að fíflin fái engin raunveruleg völd.

 

En hvað gerist svo?

Hvað segir sagan um það?

Kveðja að austan.

Valdameiri utan Hvíta hússins?