Þú ert þjófur.

 

Það er eins og Þórhildur Sunna sem og aðrir Píratar gleymi að það stendur hvergi í einhverri bók að aðeins Píratar megi slíkt um aðra.

Píratar eru félagskapur misgefinna einstaklinga sem eiga biturð og heift sameiginlega.  Fram að þessu vega þeir hvorn annan með skítyrðum þar sem ekkert eitt illmælgi hefur forgang fram yfir annað.

 

Svo eru hæfastir of the fittnest í leirburði og skítkasti settir fremst á framboðslista Pírata, og fjölmiðlar auðsins sem gera út á tómhyggju og heimsku, sjá til þess að Píratar eru kosnir á þing.

Og þar kalla þeir aðra þingmenn þjófa þó þeir geti ekki á nokkurn hátt sannað mál sitt. En mættu hinsvegar vekja athygli á brotalöm á reglum Alþingis, og það er önnur saga.

 

Þingmaður sem kallaður var þjófur, var ósáttur við þá nafngift, og klagaði út í hinn stóra heim.

Að félagsskapur misgefinna einstaklinga sem eiga biturð og heift sameiginlega, megi ekki kalla annað fólk þjófa, án þess að geta sannað sitt mál. Í þessu samhengi er gott að muna að grunur um að náunginn sé þjófur ekki það sama og að hann sé þjófur, enda yrðu þá þjófarnir fleiri en við hin.

 

Stóri heimurinn sendi skeyti á móti.

Að konur ættu undir högg að sækja, og því yrði una misgáfulegri hegðun þeirra.

Þú sækir ekki að konu þegar nóg er af köllum sem liggja við höggi.

 

Hvað sú heimska og lítilsvirðing gagnvart hinu kyninu út í hinum stóra heimi kemur okkur hinum við er önnur saga.

Er ekki eiginlega öllum sama um neistana sem glóa milli Ásmundar og Þórhildar.

Þarf bara ekki að senda þau uppí sumarbústað eina helgi eða svo.

 

Sem og að takast á við regluverkið sem upphaflega skóp ástarhaturssamband þeirra.

Veit ekki.

 

En veit samt að ég er ekki Pírati.

Og þú sem lest ert ekki þjófur.

 

Það er bara svo.

Kveðja að austan.

Lagði til að Þórhildur yrði svipt réttindum

Ég er víst guð.

 

Sagði Kristinn Hrafnsson í opnu bréfi til Bubba reddingarforstjóra Samherja, og útskýrði af hverju hann hefði handvalið pósta til birtingar.

 

Í þessu samhengi er mikilvægt að hafa í huga að Kristinn Hrafnsson játaði að Wikileka lá á að birta hvellinn fyrir fyrirhugaðar kosningar í Namibíu, svo hægt væri að hafa áhrif á þær.

Eitthvað sem aðeins menn með mikilmennskubrjálæði gera, þeir sem telja sig umkomna að ráðskast með líf og örlög fólks í framandi löndum, þá sökum eigin yfirburða.

Í tilvika Kristins líklegast vegna þess að hann er hvítur, menntaður, og hefur í sig og á.

Fór þar í þekkt fótspor sem Afríka geymir ásamt steingerðum sporum hálfmennskra og mennskra áa okkar, þau fótspor að hvíti maðurinn taldi sig æðri.

Þá vegna kynþáttalítilsvirðingar, í dag líklegast vegna guða komplexa.

 

Svo fólk rugli ekki eitthvað í hausnum á sér, þá er ekkert sem segir að þeir sem skora núverandi stjórnarflokk á hólm, séu á nokkurn hátt óspilltari en þeir sem ráða í dag.

Um það eru mýmörg dæmi frá Afríku, en ekki mörg um hið gagnstæða.

Eiginlega engin ef útí það er farið.

 

Þannig að ef menn ætla sér að hafa áhrif á kosningar, og þjást ekki af guðakomplexum, þá er ljóst að ætlunin er að hygla einum á kostnað annars.

Enda hefur æ betur komið í ljós að Samherjamálið er hluti af gagnsókn Suðurafrísks stórfyrirtækis sem var sett útí kuldann af fyrrum skæruliðum sem voru ekki að berjast við nýlendu kúgun og arðrán hvítra nágranna sinna í Suður Afríku, til að fá þá bakdyramegin inní landið gegnum innlend gervifélög.

 

Kristinn Hrafnsson hefur hvorki náð að sverja af sér guðakomplexinn eða tengingu sína við þessa gagnsókn þessa fyrrum arðræningja namibísku þjóðarinnar.

Það er miður því Wikileki hefur margt þarft verkið unnið með uppljóstrunum sínum og birtingu gagna sem ekki voru ætluð almanna sjónum.

 

Wikilega var treyst vegna þess að hann var aðeins milliliður, milli gagna og almennings.

Hann handvaldi ekki, hann lét ekki stjórnast af öðru gildismati en að birta gögn, og þá var metið hvort gögnin væru þess eðlis að þau ættu erindi í dagsljósið.

Wikileki var ekki gerandi í þeirri merkingu að hann taldi sig umkominn að ráðskast með örlög þjóða, eða vera þátttakandi í pólitískri valdabaráttu.

 

Ef Wikileki er samkvæmur sjálfu sér, þá viðurkennir hann afglöp sín, og knýr Kristinn Hrafnsson til að segja af sér öllum trúnaðarstörfum, því trúverðugleikinn er fokinn ef hann kemst upp með þessi vinnubrögð sín.

Vissulega leiðinlegur endir á ferli annars ágæts hugsjónamanns. 

En guð er á himnum, en ekki meðal manna.

Rugli menn þessu saman þá verða þeir að víkja sem dvelja hér á jörðu.

 

Bubbi reddari er með kjarnann.

Kristinn hefur játað handvömm, að hann hafi handvalið, til að geta matreitt frétt, til að geta sniðið upplýsingar að fyrirfram saminni sögu.

Það þarf ekki að ræða málið frekar hvað Kristinn varðar, hagsmunir Wikileka og trúverðugleiki hljóta að vera í forgangi.

 

Eftir stendur trúverðugleiki Ruv og Stundarinnar.

Miðlar sem láta staðreyndir víkja ef þær draga úr höggþunga atlögu þeirra.

Ekki að niðurstaðan geti verið sú sama, en af hverju þolir hún þá ekki allar staðreyndir??

 

Af hverju er verið að ljúga því til að Samherji hafi tekið þátt í að arðræna namibísku þjóðina þegar samskiptin við Samherja eru til komin vegna þess að ráðamenn vildu losna við fyrrum arðræningja úr lögsögu sinni??

Af hverju er ekki hægt að segja satt í þessu máli, segja frá viðskiptahefðinni, þar sem þóknun til ráðamanna virðist vera hluti af viðskiptakostnaði.  Og að Samherji var með heimamenn í vinnu og gerði vel við þá á þeirra mælikvarða.  Það var engin landvinnsla þarna sem var rústuð, en heldur engin sem var byggð upp.

En hvers er þá sökin??  Heimamanna sem stjórna, eða fyrirtækinu sem kom í viðskipti við þá eftir þeim reglum sem þar giltu??

Var eitthvað óeðlilegt í gangi?? Eitthvað skemmt sem var fyrir, kvóti fenginn á lægra verði en aðrir höfðu borgað, var Samherji til dæmis að yfirbjóða mútur annarra??  Og er það trúlegt??, suður afríska fyrirtækið er milljarða fyrirtæki í dollurum, í samanburði við það er Samherji eins og léttibátur um borð í stórum úthafstogara.

 

Þetta er umfjöllunin sem ég átti von á eftir fyrsta Kveik þáttinn.

En hún kom ekki, aðeins bullið og upphrópanir.

Og réttmætum ábendingum Samherja aðeins svarað með skætingi.

Sem er aldrei hlutverk fréttamanna þó virðulegir stjórnmálamenn og rebellar verkalýðshreyfingarinnar finni hjá sér hvöt að stunda slíkan götustrákaleik.

 

Það er miður því þjóðin þarf svo virkilega á því að halda að hér sé hlutlaus aðili sem segi satt og rétt frá eftir sinni bestu sannfæringu, út frá fyrirliggjandi gögnum.

Í því felst að menn leiðrétta sig ef þeir fá ábendingar þar um.

Það er svo margt sem er dulið og þolir lítt dagsljósið.

 

Hagsmunasamtök heimilanna kalla á rannsóknarskýrslu af hverju þjóðin var svikin í hendurnar á hrægömmum eftir Hrun. 

Það má ekki upplýsa hverjir fengu íbúðir Íbúðalánssjóðs á silfurfati, og á hvaða kjörum.

Og mikið mega fjölmiðlar vera tengdir auðmönnum og hrægömmum, ef þeir spyrja ekki hinnar æpandi spurningar, af hverju lækkaði stöðugleikaframlag hrægammanna úr boðuðum 950 milljörðum í um 330-350 milljarða, sem er nokkurn veginn sú upphæð sem fannst ekki gjaldeyri fyrir að flytja úr landi.  Í kjölfar þeirrar spurningar má spyrja, af hverju voru þrotabú gömlu bankanna ekki látin borga skaðabætur til fórnarlamba Hrunsins, til fólksins sem var blekkt til að fjárfesta í einskis nýtum pappírum, eða skaðabætur til samfélagsins sem þeir léku svo grátt??

Þetta var gert í Bandaríkjunum, háborg fjármálakapítalistana, af hverju þá ekki hérna??

 

Því miður segi ég, því þetta er ekki gert.

Hvað sem veldur.

 

Kveikur kveikti loga.

En í þágu hvers??

Ekki sannleikans, það er orðið ljóst.

 

Hvort loginn er svo mýrarljós á eftir að koma í ljós.

Fyrri spor Rúv hræða í þeim efnum.

Kveðja að austan.,

„Kæri Kristinn“

Trump er ákærður.

 

Svo vitnað sé í einn af ákærendum hans; "fyr­ir að hafa mis­beitt valdi sínu með því að reyna að fá er­lenda rík­is­stjórn til þess að hafa áhrif á for­seta­kosn­ing­arn­ar í Banda­ríkj­un­um á næsta ári. Hins veg­ar er hann ákærður fyr­ir að hafa hafi hindrað full­trúa­deild­ina í að afla upp­lýs­inga um málið".

Og það eina sem maður hugsar, er maðurinn engill??, hefur honum virkilega ekkert orðið á í þessi þrjú ár sem hann hefur gegnt forsetaembættinu.

Eins sjálfhverfur og hvatvís hann annars er.

 

Hvernig getur gjörspilling fyrrverandi varaforseta Obama haft áhrif á komandi forsetakosningar??

Ef það væri tilgangurinn væri nær að láta manninn bjóða sig fram og spyrja hann, var stuðningur USA við valdarán þjóðernissinna í Kiev háð því að sonur þinn fékk feitt embætti fyrir það eitt að vera sonur þinn??  Fékkst þú borgað??, hver eru tengsl sonar þíns við austur evrópsku mafíuna?? og svo framvegis.

Nema að varaforsetinn fyrrverandi hefði aldrei verið í framboði fyrir demókrata, hans eigin flokksmenn hefðu löngu áður slátrað honum í forvali flokksins með þessum spurningum.

Hins vegar væri núverandi forseti ekki bara sjálfhverfur og hvatvís, heldur algjörlega óhæfur ef hann þegði þegar spillingaröfl í Úkraínu svæfðu rannsókn varðandi tengsl Hvíta hússins við austur evrópska spillingu.

 

Og hver hindraði hvað??, og hver var fyrstur til að birta afrit af samtalinu sem átti að réttlæta þessa fordæmalausu aðför að lýðræðinu sem á sér aðeins eitt eitrað fordæmi, sem er svipuð aðför repúblikana að Clinton vegna meintra kvennamála hans.

Þar var nefnilega hið eitraða fordæmi mallað í pólitískum gjörningapotti þar sem refskákarar hræðu skítamall sitt af miklum móð og úr varð farsi sem gengisfelldi bæði þá og bandarískt lýðræði.

Því það er gengisfelling að svona er liðið.

Bæði þá sem og nú.

 

Við Íslendingar breytum engu.

En við getum gefið verndarþjóð okkar ákveðið fordæmi með því að biðja þá sem stóðu að aðförinni að Geir Harde  að stíga fram, og tjá iðrun sína. 

Iðrun sem eiginlega allir, líka næstum því öll ráðuneyti ráðherra, hafa tjáð. Með þeirri undantekningu að Jóhanna Sigurðardóttir getur ekki tekið eitt mál út og sagt, afsakið, svona í ljósi þess að hún sveik allt.  

Og er það skiljanlegt.

 

Eitrað fordæmi er nefnilega eitur sem hægdrepur lýðræðið.

Með því að grafa undan því, með því að upphefja lágkúru og lýðskrum.

Slík fordæmi þarf að afeitra, og þó við smá séum, þá snýst afeitrun um þekkingu, ekki stærð.

 

Afsökun vegna Landsdóms er afsökun til heimsbyggðarinnar.

Lýsir iðrun og yfirbót í heimi sem hefur næstum gleymt fyrir hvað slík gildi standa.

Hreinsar okkur og gæti hreinsað aðra.

 

Því við erum öll eitt.

Hluti af heimsins harmi.

Og lýðræðið er sammannlegt, er okkar allra.

 

Að verja það er skylda okkar.

Jafnt hér sem og annars staðar.

 

Auðurinn sækir á.

Á Íslandi í gær, í Bandaríkjunum í dag.

 

Leppar hans og þjónar brýna kuta og stinga holt og bolt.

Nýta fjölmiðla sína og keypta álitsgjafa.

 

Fórnarlömbin eru ekki bara Geir Harde í gær eða Donald Trump í dag.

Fórnarlömbin eru við, við öll.

 

Höfum það í huga þegar við fáum fréttir af þessum skrípaleik.

Kveðja að austan.

„Eitrað fordæmi“

Hefnum í héraði.

 

Sem hallast á Alþingi, var sagt hér á árum áður um ráðríka sýslumenn sem þurftu að lúta lögum á Alþingi, sem var dómþing þjóðarinnar, einhvers konar Landsréttur þess tíma, en heima í héraði voru dómar hundsaðir, og þeir jafnvel ofsóttir sem kært höfðu embættisfærslur.

 

Eitthvað svipað á sér núna stað í Bandaríkjunum, pólitískir andstæðingar Donalds Trumps hafa aldrei sætt sig við að hafa tapað Hvíta húsinu, og núna tefla þeir refskák til að skaða endurkjör hans.

Dýpri tilgangur gæti kannski verið að draga athyglina frá þeirri gjörspillingu að demókrataflokkurinn og Obama forseti létu það óátalið að austurevrópska spillingin væri með bein tengsl við innsta valdakjarna þjóðarinnar.

 

Alvarleiki þessa máls snertir vestrænt lýðræði og lýðræðissinna því ef tapsárir eða valdagráðugir komast upp með að nauðga geirnöglum lýðræðisins eins og Landsdómur er hugsaður á Íslandi og þessi réttur til að ákæra forsetann sem fer með framkvæmdarvaldið í Bandaríkjunum, þá er lýðræðið í raun orðin innatóm skel, leiksoppur afla sem virða ekki leikreglur þess og stefna á Tyranni (einræði harðstjórans) eða fámennisstjórn þar sem valdamestu hagsmunahópar skipta völdunum á milli sín.

Því frá því að Bandaríkjamenn losuðu sig við alræði aristókratanna og afhentu lýðnum völdin, þá hefur landið bæði í senn verið ísbrjótur lýðræðisins sem og brimbrjótur þess þegar einræðisöfl hafa sótt að jafnt frá vinstri sem og hægri.

Bandaríkin eru ekkert fyrirmyndarríki, nema að því leitinu að þar stjórnar fólkið.  Það kýs leiðtoga sinn og það á lokaorðið í öllum ágreiningsmálum.

Falli lýðræðið í Bandaríkjunum, það er ef demókrötum tekst að ákæra Trump, eða stórskaða þannig að þessi ákæra sé skýring valdatöku þeirra í næstu forsetakosningum, þá er það eins og landmæri Rómarveldis hins forna eftir að herliðið varnarvirkjanna var kallað heim, heldur á meðan enginn fer í gegn.

 

Margir yppta öxlum og segja, who f. care, eða eru sammála þessari atlögu að lýðræðinu því þeim er illa við Trump, og það af mörgum ástæðum.

Þeir fyrri skilja ekki að lýðræðið er forsenda frelsis þeirra og sjálfstæðis, þeir seinni rugla saman Trump og lýðræðinu.

Það er ekkert að því að kjósa Trump burt, og jafnvel er það ekki atlaga að lýðræðinu þó einhver lemji hann í hausinn með tómri kókflösku svo hann forfallist, en bolabrögð og misnotkun á leikreglum lýðræðisins, eru aldrei réttlætanleg, sama hver á í hlut.

 

Trump er vægast sagt ekki allra, og hann er það sjálfhverfur að hann stuðar jafnt góðlátlegt borgarlegt íhald eins og götustrákar gera jafnan þegar þeim mæta með heimsætuna í virðuleg fjölskylduboð, sem og frjálslynt fólk vegna forpokaðra skoðana sinna og karlrembu, vinstri sinna vegna þess að þeir halda að hann sé hægri maður, en ekki hvað síst, frjálshyggjuna, globalisana sem aðhyllast alræði auðsins.

Eins og fólk sé ekki búið að fá nóg af þessum litlausa pappírsspjalda stjórnmálamanni sem rétthugsunin hefur ungað út úr sér síðustu 2 áratugina eða svo.

Og af hverju koma svona margir globalistunum til varnar??

 

Fyrir utan að auðurinn keypti upp hefðbundna vinstriflokka í byrjun þessarar aldar, og gerði þá að auðmjúku verkfæri sínu, þá er nokkuð augljós skýring óttinn við lofslagshamfarir, sem má segja um að við ain't see nothing yet, nema í Ástralíu sem er að verða óbyggilega sökum hlýnunar jarðar.

Ótti sem sniðugir áróðursmeistarar alþjóðafjármagnsins hafa náð að virkja gegn Donald Trump.

Líklegast vegna þess að einhver taldi honum í trú um að lofslag væri ekki að breytast af mannavöldum og því liggur hann við höggi, en undirliggjandi er að manninn þarf að fjarlægja því hann ógnar hinu frjálsa flæði úr vasa almennings í vasa hins alþjóðalegs fjármagns sem er samkrull glæpasamtaka, olíufursta og Örfárra auðfjölskyldna sem eiga næstum því allan heiminn.

 

Vegna þess að málið er svo alvarlegt, ekki hamfarahlýnunin þó hún sé ekki neitt grín í sjálfu sér, heldur aðförin að lýðræðinu, þá er nauðsynlegt að varpa aðeins ljósi á hinar meintu ávirðingar á hendur Trump, og spá í hvaða fótur er fyrir þeim.

Ókey, hann er allavega afneitunarsinni í orði en hvað er hann í raun, það er hvaða áhrif hefur hann haft á umræðuna, og hverjar eru afleiðingar stefnu hans??

 

Í það fyrsta, þá dregur það úr brennslu á jarðeldsneyti að stöðva tannhjól alþjóðavæðingarinnar sem byggist á að öll hráefni í heiminum eru flutt til Kína, þar sullað sama í þrælabúum þar sem orkan kemur frá mest mengandi orkuverum í heiminum, og flytja þau svo aftur til landa kaupgetunnar þar sem allt innlent er rjúkandi rúst því vinnandi maður lýtur alltaf í gras í samkeppni við þrælahald.

Innanlands er ekki bara gerð krafa um lágmarks kaup og kjör, sem og annan aðbúnað, heldur líka um mengunarvarnir sem og aðra umhverfisvernd.  Globalistarnir eru ekki bara að reyna koma launakostnaðinn við framleiðslu niður í núllið eða þar um bil (sbr framleiðslukostnaður á Nike skóm er innan við 5% af söluverði), þeir vilja líka losna við útgjöld sem snýr að mengun og umhverfi.

Trump ógnar þessu tannhjóli, og í raun hafa fáir ef engir lagt eins þungt lóð á vogarafl baráttunnar gegn mengun og útblæstri jarðeldsneyta og hann með stefnu sinni að gera Bandaríkin great again.  Og hann slær tón sem er nauðsynlegur ef mannkynið á að eiga sér minnstu von í stríðinu mikla um tilvist siðmenningarinnar, því hún er það fyrsta sem fellur ef stór hluti heims verður óbyggilegur sökum loftslagsbreytinga.

 

Þá bendir fólk á Parísarsamkomulagið, að Trump vilji ekki dansa með í þeim frjálshyggjudansi.

Eins og það sé einhver lausn á loftslagsvánni að koma Vesturlöndum á öld hesta og seglskipa, en leyfa þrælakistum globalistanna að menga áfram stjórnlaust. 

Eða að menn skuli ekki sjá í gegnum frjálshyggjuna sem gegnsýrir alla aðgerðir í dag, en hugmyndafræði hennar um að skattleggja meðaljónin svo hann hætti að ferðast um og hafi ekki efni á að kynda húsin sín, hefur ekkert með stærri gildin að gera.

En loftslagsskattar, bæði á fyrirtæki og orku, draga úr þróttinum að innleiða nýja tækni, eða afleggja eldri farartæki sem menga meir en þau sem nýrri eru.

 

Baráttan við vinnst á því að þróa nýja tækni, að innleiða nýja tækni, og gera fólki og fyrirtækjum kleyft að skipta út því sem eldra er.

Hún vinnst ekki á því að afleggja framleiðslu í þróaðri löndum og hún hefst ekki á því íþyngja almenningi og atvinnulífi með nýjum sköttum svo þrótturinn til breytinga verður eins og styrkurinn hjá alnæmissjúklingi til að taka þátt í maraþon.

Hvort sem Trump áttar sig á þessu eða ekki, þá er gagnrýni hans á Parísarsamkomulagið og annað sýndarsjóf hinnar yfirteknu (auðmenn og auðfyrirtæki) loftslagsbaráttu skref í rétt átt, því ekkert stríð vinnst með vopnum sem vinna gegn því.

 

Að lokum má nefna að Trump hefur verið gagnrýndur fyrir stóraukna innlenda jarðeldsneytisframleiðslu, og þá er algjörlega skautað framhjá að þessi orka er hvort sem er notuð, og skömminni skárra hlýtur að vera að framleiða hana innanlands en að flytja hana langar leiðir með tilheyrandi brennslu flutningstækja.

Sem og að það er gustukaverk að minnka ítök miðaldamannanna í Arabíu í heiminum, þá kannski verður einn daginn hægt að setja múr um Arabíuskagann, og stöðva þar með fjármögnun hryðjuverka og annarra óhæfu sem íslamistar ástunda um allan heim þessi misserin.

Hvernig sem á það er litið, þá dregur Trump úr alheimsútblæstri með því að gera Bandaríkin sjálfbær í framleiðslu á jarðeldsneyti.

 

Hvort sem það er óvart, eða viljandi, þá er Trump í dag að gera meira en allt góða fólkið sem er á mála hjá auðnum.

Enda leynir sér ekki hverjir standa að baki atlögunum að honum.

 

Hann ógnar globalinu.

Hann ógnar hinu ósnertanlegu alþjóðlegu fjármagni sem engin lög virðir og telur sig upphafið yfir öll landamæri í sjálftöku sinni og óendanlegri græðgi.

 

Hann er eins og hann er kallinn.

En hann er hluti af því lýðræðislegu kerfi sem kom honum til valda.

 

Að nýta annað en það kerfi til að fella hann, er óhæfa.

Er aðför.

 

Og öllum til minnkunar sem að því standa, eða styðja.

Kveðja að austan.

Samþykkt að ákæra Donald Trump

Nútímaþrælahald er nátengt alþjóðavæðingunni.

 

Það er leið auðsins að komast framhjá kjarasamningum og velferð Vesturlanda.

Hefur brotið niður samfélög, hefur skert kjör vinnandi fólks.

 

Gjaldþrot norrænu velferðarinnar var þegar það var upplýst að þrælar unnu að stórum hluta alla verkamannavinnu við byggingu þjóðmenningarhússins í Osló.

Byggingu sem átti að vera djásn Óslóar næstu áratugina.

Til upplýsingar til þeirra sem halda að svona hafi þetta alltaf verið, þá byggði frjálst verkafólk pýramídana miklu, og frjálst verkafólk, iðnaðar og handverksfólk byggði dómkirkjur miðalda sem ennþá eru stærstu kennileiti evrópskra borga.

 

Hvað skyldu hið frjálsa flæði Evrópusambandsins hafa útrýmt mörgum störfum sem borgað var eftir kauptöxtum og kaupmætti í Norður Evrópu, og fyllt upp með vinnuþrælum í staðinn?

Er hlutfallið orðið 60%,70% eða 80% í byggingariðnaði.

Sögðu ekki lögregluyfirvöld á Ítalíu að þau gætu ekki skipt sér af mannsali og vinnuþrælkun í þarlendri ávaxta og grænmetisrækt, því annars væri hún ekki samkeppnishæf.  Viðurkenndu reyndar að nauðgun og kynferðisleg misnotkun væri ekki innifalin í hinu frjálsa flæði misnotkunar og vinnuþrældóms.

Af hverju halda menn að það séu svona margir verkamenn sem kjósa gegn Evrópusambandinu í dag??

Eigum við að rifja upp ómennskuna í kringum Wow flugfélagið, þegar grískum flugfreyjum var haldið á tánum í Svíþjóð, tilbúnar að fara á meintum þjónustusamningi á Kastrup, en þá mátti borga þeim brota brot af umsömdum launum kjarasamninga.  Og ef ég man það rétt, þá grétu menn þegar þrælahaldarinn fór á hausinn.

 

Það er nefnilega meinið.

Menn gráta þegar þrælahaldarinn lifir ekki af sín eigin undirboð.

Menn gráta þegar ekki er lengur hægt að þrælka börn til dauðs í Kongó, því þá er ekki lengur hægt að bjóða rafmagnsbíla á viðráðanlegu verði.

Menn gráta þegar stjórnmálamenn eins og Trump segja að það sé ekkert eðlilegt við alþjóðavæðingu þar sem vinnuafl þræla er notað til að brjóta niður innlenda framleiðslu og iðnað.

 

Góða fólkið hágrætur í dag.

Meintir hægri populistar tala um velferð og atvinnuöryggi vinnandi stétta.

Vilja stöðva óheft flæði framleiðsluvara úr þrælabúðum globalistanna, og setja skorður við frjálsum innflutningi af vinnuþrælum.

Ógna gróðanum, ógna hinu frjálsa flæði auðs frá vinnandi fólki í vasa ofurríkra.

 

Og núna á að lögsækja þrælahaldara, fyrir að nýta sér þrælavinnuafl barna.

Sjálf tilvera alþjóðavæðingarinnar er undir.

Gróðinn sem og brauðið sem notað er til að þagga niður í fjöldanum.

 

Það er nefnilega örstutt bil frá námunum í Kongó í þrælaverksmiður HM eða annarra stórfyrirtækja sem fylla heiminn af ódýru rusli.

Rusli sem hefur drepið niður okkar eigin framleiðslu.

Það er eins og hægri populistarnir séu eins og vírus sem dreifir sér um heimsbyggðina.

Leggur til atlögu við skattaskjól, það er hið frjálsa flæði fjármagns, og leggur til atlögu við hið frjálsa flæði vöru og þjónustu frá þrælabúum til vestrænna landa.

Jafnvel rafmagnsbíllinn er undir.

 

Það eru erfiðir tímar framundan fyrir auðmenn.

Og grátur og ekkasog gætu farið illa með taugar og æðar góða fólksins, sem sælt og glatt lofsöng alþjóðavæðinguna og fúlsaði ekki við afurðum hennar.

Það er eins og heimurinn sé aftur að snúast til mennsku og mannúðar.

Trump í Bandaríkjunum og Boris í Bretlandi, báðir að efla það sem heima er.

Í Evrópu banka flokkar að dyrum valda sem  auk margs annars, leggja áherslu á að velmegun er heimafengin, en ekki innflutt úr verksmiðjum globalista.

 

Mannúð og mennska þrífst nefnilega ekki í þrælaþjóðfélögum.

Þrífst ekki í samfélögum sem hafa þurft að sjá eftir iðnaði sínum og framleiðslu útvistaða í þrælaverksmiðjur.

Þrífst ekki í samfélögum þar sem lögmálið um lægsta tilboð í skjóli hins frjálsa flæðis á vinnuafli, útrýmir heilbrigðum vinnumarkaði, og gerir vinnandi fólki ókleyft að lifa af afrakstri vinnu sinnar.

Þrífst ekki þar sem gæði eru seld á uppboðsmarkaði, samfélagsþjónusta markaðsvædd.

Hún er alltaf það fyrsta sem lætur undan, og hatrið og heiftin tekur yfir.

 

Sum ómenni eru ákærð í dag.

Vonandi önnur á morgun.

 

Bretar ætla að segja sig úr hinu frjálsa flæði.

Vonandi gerum við það líka innan ekki svo skamms tíma.

 

Það er full ástæða til að fagna svona fréttum.

Og það er full ástæða til að við sjálf sköpum okkur svona fréttir.

Við gætum til dæmis byrjað að ákæra heildsalana sem flytja inn vörur úr þrælaverksmiðjum.

Lokað búðum þeirra, skapað heilbrigðari markað.

 

En stærsta skrefið er að segja upp EES samningnum.

Þar er rótin, þar er meinið.

Þar er uppsprettan sem ógnar tilveru okkar sem þjóðar.

 

Bara það eitt gerir heiminn betri.

Og það gæti hjálpað öðrum að stíga það sama skref.

 

Segjum Nei við þrælahaldi.

Segjum Nei við alþjóðavæðingunni.

Segjum Nei við hinu frjálsa flæði.

 

Og gefum góða fólkinu frí á meðan það sygir hið liðna.

Syrgir alþjóðavæðinguna, syrgir þrælahaldið.

Hvernig sem á það er litið, er slíkt alltaf kærleiksverk.

 

Og hver vill ekki slíkt á jólunum.

Kveðja að austan.

Segja tæknifyrirtæki meðvituð um barnaþrælkun

Brandarakona tjáir sig.

 

Lofar það eina sem ekki hefur orðið græðgivæðingu hins frjálsa flæðis að bráð.

Eða hefur sloppið við niðurskurðarhníf frjálshyggjunnar sem telur hvern þann aur sem eytt er í samfélag og fólk, vera glataðan aur.

 

Eigum við að rifja upp hræsnarana sem voru grýttir eggjum þegar þeir mættu í minningarathafnir í New Orleans og tjáðu samúð sína vegna fórnarlamba fellibyljarins Katrínar.

Nýbúnir að leggjast gegn öllum fjárveitingum í endurnýjun stíflu- og flóðvarnargarða.

Samanber að glataður er aur sem eytt er í forvarnir eða uppbyggingu innviða.

 

En það er skortur á eggjum á Íslandi.

Það kunna þeir að meta sem ábyrgðina bera.

En aum er sú þjóð sem hlustar á mærð þeirra og hræsni.

 

Það eina sem vann kraftaverk, var fólkið.

Fólkið sem vann allt í sjálfboðavinnu.

Fólkið sem hafði ekki verið markaðsvætt.

Líkt og orkuauðlindin sem Katrín knúði í gegnum þingið.

 

Það fólk situr núna uppi með það að það hafi verið frábært.

Að óveðrið hafi verið svo slæmt.

 

En ég man eftir byl sem stóð yfir í þrjá daga, ekki hálfan sólarhring.

Þá unnu gegnar kynslóðir sjálfboðaliða kraftaverk.

Og hlut hrós fyrir.

 

Hjá fólki sem vildi vel.

Og lagði fjármuni í að bæta kerfið, að gera dreifikerfið öruggara.

 

Það trúði á betri heim.

En ekki markaðsvæðingu hans.

 

Þar er diffinn.

Það var heilt.

 

En Katrín ekki.,

Kveðja að austan.

 

 

 

Viðbragðsaðilar unnu „kraftaverk“

Kötturinn sem væflar kringum grautinn.

 

Þarf að átta sig á að lög ráða.

Að lögum þarf að lúta.

 

Ennþá er hluti Sjálfstæðisflokksins og ritstjóri Morgunblaðsins að reyna réttlæta lögbrot Sigríðar Andersen fyrrum dómsmálaráðherra þegar hún skipaði vildarvini og flokksvini í Landsrétt, og notað um leið tækifærið að hefna harma á pólitískum andstæðingi sínum.

Ásamt því að gera upp einhverjan kíting innan dómarastéttarinnar.

Ekkert annað gat skýrt þá sem hún handvaldi út, og þá sem hún handvaldi inn.

Uppgefnar forsendur hennar stóðust ekki skoðun, kurteisi að kalla þær rangar, og til að bíta höfuð að skömminni, þá vísaði hún í meintan kynjahalla sem hún sjálf hafði talað gegn þegar hún breytti lögunum 2017.

 

Dómsmálaráðherra braut nefnilega sín eigin lög.

Hefði hún talið það rangt að svokölluð hæfnisnefnd hefði það hlutverk að skila inn tillögum til ráðherra, eða að aðferðafræði hæfnisnefndar væri óljós, eða jafnvel röng að hennar mati, þá var það hennar að koma breytingum þar um í hin endurskoðuð lög.

Og enn og aftur, það var hún sem stóð að endurskoðun laganna.

 

Kettirnir sem mjálma nú um að grautinn sé heitur, að núna sé það upplýst að hæfnisnefnd hafi þróað áfram vinnubrögð sín, hvort sem það er fram á við eða skref aftur á bak, virðast ekki skilja að núverandi fyrirkomulag er vegna þess að það er kveðið á um það í lögum.

Og ef framkvæmdarvaldið er ósátt við lögin, þá breytir það lögunum fyrst, áður en það hagar sér á annan hátt.

Annað er andstætt lögum og reglu, kallast lögbrot, og það er dómsstóla að skera úr um það og kveða upp dóma sína.

Það er hvergi gert ráð fyrir því í réttarreglum að slíkt sé hlutverk ritstjóra Morgunblaðsins, barnadeildar Sjálfstæðisflokksins, eiginmanna flokksvina, eða biturra lögmanna út í bæ, sem grípa gæsina til að viðhalda deilum sínum við alla hina dómarana.

 

Það er ömurlegt að vera vitni af svona gengisfellingu bæði trúverðugleika Morgunblaðsins og þess vits sem stýrir pennum blaðsins.

Það er ömurlegt að upplifa íslensk stjórnvöld að draga lappirnar í svona máli í stað þess a gyrða sig i brók, og gera einu sinni það sem rétt er.

Að fara að lögum, og virða dóma.

 

Það má ekkert lengur sagði fyrrverandi ráðherra i föstum pistli sínum í Morgunblaðinu, og það er ótækt að dómur komi að utan.  Hvar er sjálfstæðið??

Þetta sagði líka þjófurinn sem var gripinn glóðvolgur með sjónvarpstæki í hendinni og brotin glugga að baki sér, nema hann kvartaði reyndar ekki yfir dóm að utan.

Og þeir sem kvarta yfir dómi að utan, geta hreinlega lagt til að landið segi sig frá Evrópuráðinu, segi bless við samfélag evrópskra lýðræðisríkja.

En á meðan það er ekki gert, þá virða menn þær skuldbindingar sem þeir hafa gengist undir.

 

Í þessu samhengi megum við ekki gleyma að sagan segir að alræðisöfl, hvort sem þau eru fasísk eða kommísk byrja oft atlögu sína að lýðræðinu með því að vega að sjálfstæði dómsstóla.

Þess sjást nú þegar teikn, bæði í USA og Evrópu.

Ekki að slíku hafi verið að dreifa hér, aðeins gamaldags vildarvina og flokksspilling.

En það skýrir dóminn að utan, sjálfstæði dómsstóla á að verja.

 

Einn daginn munum við þakka fyrir þennan dóm.

Það er ef við höldum sjálfstæði okkar og lýðræði.

Stjórnmálastétt okkar er þegar í stríði við hvorutveggja.

Það sást á afgreiðslu orkupakka 3 síðasta sumar.

 

Þá vorum við svo aum að við höfðum ekki kraft til að láta reyna á sjálfstæði dómsstóla með því að sækja þá til saka sem brutu bæði lög og stjórnarskrá.

Og ljóst er á svona fréttaflutningi að styrkur Morgunblaðsins er lítill annar en að tuða yfir heimi sem var, þegar ráðherrar riðu um héruð, og verk þeirra voru hafin yfir vafa.

Af er sá tími þegar blaðið stóð vörð um sjálfstæði þjóðarinnar, eða þar á undan, barðist gegn erlendum yfirráðum og ritstjórar blaðsins eggjuðum menn til dáða.

Reykjavíkurbréfið er að verða lítið annað en einkamálgagn Donalds Trumps og Borisar Johnsson, þægileg leið þegar ekkert er að segja um sitt eigið samfélag, eða það sem kannski verra er, að ekkert má segja um sitt eigið samfélag.

 

Mjá, mjá.

Mjá, mjá.

 

Grauturinn er heitur.

Kveðja að austan.

Horfið frá reiknileið í dómaravali

Sumir koma ofanaf fjöllum.

 

Allar spurningar Miðflokksmanna eru góðar og gildar.

Vantar kannski eina, til Guðna forseta hvort hann hefði einhverja glóru hvað markaðsvæðing orkukerfisins þýddi þegar hann skrifaði undir orkupakka 3?? 

Guðni var nefnilega að leika góða, svakalega hissa gæjann í kvöldfréttum sjónvarps í gær, sem hann kannski mætti ef hann hefði ekki notað tækifærið og hæðst að landvarnarfólki þegar hann skrifaði undir markaðsvæðingu orkukerfisins, og það stjórnarskráarbrot að afhenda ESB yfirráð orkunnar, svo öruggt væri að allar sértækar aðgerðir í þágu landsbyggðarinnar yrðu dæmdar ólögleg markaðsinngrip.

 

En ég spyr Miðflokksmenn á móti.

Í hvað landi hafið þið dvalið síðustu 17 árin eða svo, eða frá því ESB reglugerðin var innleidd í íslensk lög, sem hvað á um skiptingu Landsvirkjunar uppí gróðafyrirtækið Landsvirkjun, sem vissi ekkert hvað það ætti að gera við peninga sína, og hið bláfátæka fyrirtæki Landsnet, sem situr uppi með allan kostnaðinn af dreifkerfinu.

Og hvernig gat það farið framhjá ykkur að hið bláfátæka fyrirtæki gerði ekki neitt, sem er einmitt einkenni þeirra sem eiga ekki bót fyrir boruna á sér.

 

Og hvernig fór markaðsvæðing fjarskiptakerfisins framhjá ykkur??

Engin skylda, engin ábyrgð, önnur en sú að græða og græða og græða.

Sama hvað orðið græða er skrifað oft, hvergi birtist orðið ábyrgð, sú ábyrgð að halda landinu öllu í sambandi.

 

Eða voruð þið ekki fæddir þegar frjálshyggja síðustu tveggja, þriggja áratuga ákvað að skera niður alla opinbera þjónustu á landsbyggðinni??

Þannig að víða er hún álíka auðn og var á þjóðveldisöld þegar aðeins var einn opinber embættismaður á landinu, lögsögumaður.  Og hann fékk ekki laun.

 

Hví ekki að axla ábyrgðina og segja fyrstir flokka.

Við skömmumst okkur.

Og við biðjumst afsökunar.

 

Biðjumst afsökunar á Vigdísi Hauksdóttur og öllum öðrum niðurskurðarhnífum sem hafa tengst Miðflokknum, jafnt hjá honum eða þegar við vorum í Framsóknarflokknum.

Við biðjumst afsökunar á rænuleysi okkar og hjárænuleysi.

Að við skulum hafa talað um dægurmál á þingi á meðan innviðir landsins voru látnir grotna niður.

Hvort sem ábyrgðin var bein vegna niðurskurðarhnífanna, eða óbein vegna markaðsvæðingu frjálshyggjunnar.

 

Og fyrst Miðflokkurinn væri byrjaður, þá gæti hann í leiðinni beðist afsökunar á þeirri aðför að lífskjörum og afkomu sjávarbyggða sem Gunnar Bragi Sveinsson stóð fyrir á sínum tíma með heimsku sinni að setja viðskiptabann á Rússa.

Einna þjóða sem tók mark á sýndarleiknum.

 

Aðeins þá, aðeins þá, verða spurningar Miðflokksins trúverðugar.

Jafnvel svo trúverðugar að flokkurinn eignast á einhvern hátt þann trúverðugleika, að honum væri trúandi til að sýna aðra breytni í ríkisstjórn en þeir flokkar sem þar sitja.

Jafnvel tekið upp á þeim Undrum, margfalt undarlegri en Fróðárundrum, að standa við kosningaloforð.

Og það jafnvel fleiri en eitt.

 

Orð kosta nefnilega ekkert.

En trúverðugleiki er dýr.

 

Og það þarf að vinna fyrir honum.

Kveðja að austan.

Óska eftir svörum og gagnrýna RÚV

Saklaus dregur ekki í efa.

 

Hann lýsir yfir sakleysi sínu.

Og ef hann er undir hjá dómstól almennings og hann á undir að sá dómsstóll dæmi rétt, þá sannar hann sakleysi sitt.

Eitthvað sem Samherji hefur heykst á.

 

Björgólfur er skynsamur maður og veit þetta.

Því annað er svo foráttuvitlaust.

Hann hefur lýst því yfir að varlega verði stigið til jarðar, og ekki snúist til varnar fyrr en öll kurl eru komin til grafar.

Sem er svona svipað eins og málfarið í setningunni hér að ofan, heiðarleg tilraun til að svæfa fólk.

 

Það má vera að það sé taktískt gagnvart norsku fjölmiðlum að draga í efa, og gefa í skyn að ekkert óeðlilegt hafi átt sér stað í Namibíuviðskiptunum.

En það er alls ekki taktíkst gagnvart íslenskum almenningi.

Hann hefur séð gögn, á móti fær hann orð og fullyrðingar.

Og jú, það hefur tekist að sýna fram á að sannleiksatriði eru aukaatriði hjá Helga krossfestara, tilgangurinn sé að krossfesta, en það breytir samt ekki staðreyndum málsins hvernig sá hugsar sem sýnir þær.

 

Áróðursstríð Samherja er það illa rekið að það bendir óneitanlega til þess að þar sé fátt til varnar.

Þú segir til dæmis ekki að sóknaraðilar þínir hafi handvalið tölvupóst án þess birta þó væri ekki nema einn sem gæti hugsanlega varpað öðru ljósi á málið og skotið þar með stoðum undir fullyrðingar þínar.

Jafnvel orðið örvænting nær ekki að lýsa svona vörn.

 

Um margt er staða Samherja farin að minna á stöðu stráksins sem var ásakaður um að hafa gert honum Lúkasi meint, og fyrir utan hús hans var kominn múgur með nagla og spýtur.

Ekkert gat bjargað honum nema eitt.

Það að Lúkas skyldi á síðustu stundu koma skoppandi að múgnum, geltandi, dillandi rófunni.

Þá var nöglunum og spýtunum skilað í Byko, og DV fann sér nýtt fórnarlamb.

 

Það er spurning hvort þetta sé varnartaktík Samherja.

Að þegar múgæsingin sé í hámarki, að koma þá með gögn sem varpa öðru ljósi á málið og gætu stutt þá fullyrðingu að æðstu stjórnendur hafi verið í góðri trú.

Og þá sé vonast eftir að múgurinn lyppist niður og skammist sín.

 

Veit ekki.

Ég held samt að það sé enginn Lúkas í þessu máli.

 

Það kemur samt í ljós.

Kveðja að austan.

Dregur mútugreiðslur í efa

Hvers eigum við sem þjóð að gjalda??

 

Að vitið í ráðherrastól, og þá er barnavæðing Sjálfstæðisflokksins ekki afsökun, sé ekki meira en það að fyrstu viðbrögð innanríkisráðherra sé að segja; "Grundvallaratriðið að það sé varaafl!!".

Þessi orð eru sögð á því herrans ári 2019, en ekki uppúr miðri síðustu öld, þegar bláfátæk þjóð réðst í það stórvirki að koma upp díselrafstöðum víða um land sem varaafl.

Varaafl sem bjargaði því sem bjargað varð í rafmagnsleysinu sem fylgdi í kjölfar ósköp venjulegs vetraróveðurs, þó þau vissulega hafa verið sjaldgæfari á þessari öld eftir að það fór að hlýna í heiminum.

 

Af hverju hvarf þessi grundvallarþekking og hugsun úr úr orðaforða ráðamanna okkar, af hverju þurfti þetta óveður til að þeir uppgötvuðu þessi sannindi??

Eigum við kannski von á því að næsti krakki komi í viðtal og segi, "óveður sýndi okkur fram á hvað rafmagn er mikilvægt í nútíma þjóðfélagi", eða jafnvel að það sé tekið viðtal við ráðherra við kertaljós, og hann dásemi þá uppfinningu sem kallast eldur, að það hafi verið merkur maður, eða mannapi sem lærði að temja hann?

 

Viti borið fólk, fullorðið fólk, fólk með ábyrgð, spyr einnar grundvallarspurningar; af hverju var ekki varafl víðar??

Síðan spyr hann sig, hvað er að kerfi okkar síðustu 2 áratugi að ekkert, og þá segi ég ekkert, hefur verið gert til að tryggja raforkuöryggi á landsbyggðinni heldur það sem fyrir var látið drabbast.

Og hann axlar ábyrgð, viðurkennir að sökin sé hans, og allra þeirra flokka sem hafa komið að landsstjórninni síðustu 2 áratugi, sem og þeirra flokka sem ekki hafa komist í ríkisstjórn, en hafa enga tillögu lagt fram á Alþingi um tafarlausar aðgerðir og úrbætur.

 

Allt annað er að leika skoffín.

Allt annað er háð og spott gagnvart fórnarlömbunum.

Okkur, fólkinu í hinum dreifðu byggðum landsins.

 

Vissulega má kenna regluverki Evrópusambandsins um þegar það krafðist að Landsvirkjun væri skipt upp, og tekjulaust brandarafyrirtæki sem kallað er Landsnet var klofið út úr Landsvirkjun, og látið bera ábyrgð á dreifikerfinu og uppbyggingu þess.

En það voru stjórnmálamenn sem samþykktu regluverkið, og það eru stjórnmálamenn sem síðan hafa  ekki sagt orð um aðgerðarleysi Landsnets á sama tíma sem allt þjóðfélagið er algjörlega orði háð tölvutækni og rafmagni, og fer því sem næst á hestaöld þegar rafmagnið fer.

Það er vegna þess í hjarta sínu eru þeir sammála hugmyndafræði Evrópusambandsins að íbúar hinna dreifðu byggða eigi sjálfir að standa undir kostnaðinum af uppbyggingu dreifkerfisins, en ekki njóta hagnaðarins af orkusölunni til stórnotenda.  Þó verður raforkan sem seld er, ekki til í höfuðborginni, heldur í hinum dreifðu byggðum, í landinu okkar sem við búum öll í.

 

Og þessi hugmyndafræði mannvonskunnar, þessi frjálshyggja um markaðinn og þeir einir eigi að njóta orkunnar sem borga best fyrir hana, var geirnegld með samþykkt orkupakka 3 með stuðningi allra flokka nema Miðflokks og Flokki fólksins.

Markaðsvæðing þýðir að enginn ber ábyrgð á sínum minni bróður eða hinum dreifðu byggðum, markmið regluverksins er einn sameiginlegur evrópskur orkumarkaður, og orkan fer þangað þar sem best er boðið.

Þess vegna rjúka kamínur núna út í orkuríkum löndum eins og Noregi og Svíþjóð, hinn venjulegi maður hefur ekki lengur efni á að kynda húsin sín af neinu viti þegar kuldaköst ganga yfir löndin.

Vissulega eru hinar dreifðu byggðir ennþá tengdar, en það er ekki markaðnum að þakka, heldur búa menn að tengingum sem var komið á þegar kerfið var rekið á samfélagslegum forsendum, þar sem aðgangur að orku var talinn grundvallarréttur.

 

Sú hugsun var innbyggð í kerfið alla síðustu öld, eða frá því í árdaga rafvæðingarinnar. 

Elliðaá var virkjuð og hitaveita lögð í Reykjavík til þess að allir hefðu aðgang að rafmagni og hita, jafnt kaupmaðurinn sem og þvottakonan, svo ég vitni nokkurn veginn orðrétt í Jón Þorláksson, fyrsta formann Sjálfstæðisflokksins.

Það var þverpólitísk sátt um hið samfélagslega hlutverk orkukerfisins, og það sem við eigum í dag, er þeirri hugsun áa okkar að þakka. 

Þeim datt ekki í hug að markaðsvæða orkuauðlindir þjóðarinnar, þó einhverjir hefðu getað orðið moldríkir á að selja okkur hinum orkuna. 

Til þess er orkan of mikilvæg samfélaginu, og hún átti að vera á viðráðanlegu verði svo hún væri allra, og hún átti flæða um landið, jafnt til sjávar og sveita, í þéttbýli sem og dreifbýli.

 

Varaaflið er þeim að þakka.

Dreifikerfið er þeim að þakka.

 

Ekki stjórnmálamönnum dagsins í dag.

Þeirra eina verk, hefur verið að eyðileggja samfélagssáttina.

Og innleiða regluverk sem kveður á markaðsvæðingu orkuauðlindarinnar, þar sem regluverkið frábiður öll ríkisafskipti, frábiður hina samfélagslegu sátt að orkan sé þjóðarinnar.

Að orkan sé allra.

 

Látum samt þennan illvilja vera.

Horfum jafnvel framhjá  að ráðherrar okkar og ríkisstjórn tóku "hagsmuni braskara og fjárglæframanna fram yfir hagsmuni þjóðarinnar ".

En svona hræsni, nýbúin að innleiða regluverk Evrópusambandsins, og svona fávisku, eins og þetta fólki hafi búið á tunglinu alla sína ævi, og viti ekkert, nákvæmlega ekkert um hvernig lífið gengur fyrir sig á landsbyggðinni, eða hvernig hinn stanslausi niðurskurður hefur leikið innviði þar, þar eru mörk sem á ekki að hleypa þessu ógæfufólki yfir.

Það er ekki veðrið sem í raun skyldi eftir slóð eyðileggingarinnar, það er það sjálft, verk þess og flokka þeirra í núna hátt í 2 áratugi.

Það er ekki flóðinu að kenna þegar flóðgarði sem er ekki haldið við, brestur.

 

Öll hin jákvæðu orð ráðherrana í dag eru örugglega vel meint.

Og vitið er örugglega ekki meira en guð gaf, og þekkingin eftir því.

En þetta eru bara ekki neinir vitleysingar, þeim er bara nákvæmlega sama.

Og það má jafnvel fá atkvæði út á hina fölsku samúð.

 

Mér er minnisstætt að eftir að snjóflóðin féllu fyrir vestan, þá hvað þáverandi forsætisráðherra það vera harmleik sem ekki mætti endurtaka sig.

Og hann lofaði að þorpin yrðu endurreist, og hann lofaði að fjármagn yrði sett í sérstakan sjóð sem sæi um uppbyggingu snjóflóðamannvirkja.

Hann stóð svo við orð sín, þá vissi maður að samúð hans og harmur var ekta.

Mannvirkin hafa þegar bjargað, og ekki hvað síst, veita mörgum byggð vörn sem áður var ekki til staðar, þar á meðal í minni heimabyggð.

 

Hann grét ekki krókódílatárum, hann vottaði ekki falska samúð, eða tjáði yfirgengilega vanþekkingu og heimsku.

Hann tjáði harm sinn og þjóðarinnar, og sagði síðan hvað þyrfti að gera, og að það yrði gert.

Hann var ekki með blóðugar axlir, nýbúinn að skera niður kerfið sem átti að vernda innviði, sem átti að tryggja öryggi til frambúðar.

Það var einfaldlega engin vörn til, engin opinber sjóður sem fékk öruggt fjármagn til að kosta varnarmannvirki, það var ekkert sem hægt var að skemma með því að markaðsvæða í þágu alþjóðlegra fjárfesta og braskara.

 

Þann dag var ég stoltur af ríkisstjórn minni og stjórnvöldum.

Ég finn ekki fyrir því stolti i dag.

Og því miður þá skammast ég mín ekki einu sinni fyrir þetta fólk.

 

Það er ekki þess virði.

Kveðja að austan.

„Grundvallaratriði að það sé varaafl“