Ekkert mál gert að stórmáli.

 

Katrín Jakobsdóttir er ágætis stjórnmálamaður og og sækir styrk til nútíma þar sem sýndin ógnar raunveruleikanum, þar sem umbúðir eru taldar mikilvægari en innihaldið.

Hún gegndi mjög mikilvægu hlutverki í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir, ríkisstjórn sem hafði þann einbeitta vilja að endurreisa allt eftir hrun á forsendum þess kerfis sem hrundi, að ekki sé minnst á að hrægömmum var boðið að veisluborði alsnægtanna þar sem veisluföngin voru heimili landsins, hennar hlutverk var að styrkja umbúðirnar, eða sýndina, að styrkja þá ímynd að stefnan væri úr ranni félagshyggju og velferðar.

Og hún gerði það með að brosa.

 

Í dag er Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra, mikilvægara embætti í alla staði, en samt hefur hlutverk hennar í kjarna ekkert breyst.

Hún á að brosa.

Skiptir ekki máli hve stefnan er fjarri upprunalega hugsjónum VinstriGrænna, það er áður en flokkurinn gerðist valdaflokkur, hvort sem það er stóraukin umsvif bandaríska hersins á Miðnesheið, markaðsvæðing orkunnar í skjóli orkupakka 3, síbrotin loforð við aldraða og öryrkja, aðspurð þá brosir Katrín, og hvað hana og fréttamenn varðar, málið dautt.

 

Það er ljóst að heimsókn Pence á sér einn tilgang, og það er tékk hvort einhverjar hindranir séu á vegi endurkomu bandaríska hersins gerist þess þörf.

Það mál ræðir hann við Guðlaug utanríkisráðherra, og líklegast yfirmann hans, Bjarna fjármálaráðherra.

Hann á ekkert erindi við Katrínu, nema ef dagskrá hans sé ekki svo aðþrengd að hann hafi tíma fyrir slökun og chatt.

Jafnvel eitt bros ef út í það er farið.

 

Þannig er þetta bara og ef menn vilja gera þetta að einhverju máli, þá ættu menn að sjá þann flöt að fjarvera Katrínar staðfestir aðeins eitt.

Að hennar nærveru er ekki óskað.

Að það er ekki tími fyrir hana.

Blasir eitthvað svo við að jafnvel sýndin á ekki að geta hlið þann napra raunveruleika.

 

En raunveruleikinn er reyndar ekki sterkasta hlið fjölmiðla í dag.

Hvernig er það, er Grænland ekki til sölu að kveiktu umhverfissinnar ekki í Amazón??

Að ekki sé minnst á það að orkupakki 3 er ekki um millilandatengingar eða yfirþjóðlegt vald Brussel, hann er sko um neytendavernd.

Því meiri fjarstæða, því líklegri að enda sem fyrirsögn.

 

Mogginn er samt gamaldags.

Hann segir stundum frá í stað þess að lepja upp misgáfulegar fullyrðingar stjórnmálamenn sem eiga sýndinni æ meir að þakka völd sín og áhrif.

Hann ætti því að spyrja spurningarinnar einu sem býr að baki þessa vatnsglasastorms.

 

Spyrja af hverju Pence sé sama þó hann hitti ekki Katrínu.

Að hans vegna megi hún þess vegna mæta á fund félags fuglaskoðara á Falklandseyjum, eða halda ræðu um karllæga ímynd fröken Marple í sögum Agöthu, það er hjá hinu konunglega breska glæpasagnaáhugafélags, skiptir ekki máli hvort það félag sé til yfir höfuð.

Að hann hafi ekkert við hana að ræða, hann hafi erindi að gegna.

 

Því í raun er fjarvera Katrínar stórpólitísk yfirlýsing.

En tengist ekki á nokkurn hátt að hún telji sig hafa mikilvægari erindum að gegna.

Slíkt segir aðeins sá sem ekki er boðið.

Það er málið, og það á fjölmiðill að vita.

 

Morgunblaðið getur gert betur.

Kveðja að austan.

 

 

Katrín reiðubúin að funda með Pence

"Ég á mér draum".

 

Og því miður fyrir þjóðina eru þessi orð ekki tilvísun í fleyg orð Martin Luther Kings, sem vissulega átti sér draum, og sá draumur er ennþá hvatning milljóna um allan heim um að gjörð skiptir máli.

King trúði á betri heim, öllum til handa.

 

King var drepinn af öflum sem sáum í orðum hans ógn við auðsækni þeirra, að ekki sé minnst á útbreiðslu hinnar kostuðu hagtrúar, sem á engan skyldleika við hagfræði frekar en önnur trúarbrögð, sem við í dag kennum við Friedman og Hayek, frjálshyggjuna sem gerir þegar hina ofurríku, ofsaríkari. 

Og eftir dauða sinn þarf King að sæta því að vinnumenn auðsins, sem eiga sér ótal birtingarmyndir líkt og stuðning við ICEsave fjárkúgun breta eða milljóna starfa sé flutt frá vestrænum hagkerfum í þrælabúðir gjörfátækra landa, að þeir vitna í orð hans.

Segjast eiga draum um betri heim, þegar þeir í raun útbreiða drepsóttir og mannvonsku í óeiginlegri merkingu, gagngert í þeim tilgangi að þó það góða sem mannsandinn hefur áunnið, verði að engu í því helvíti á jörðu þegar hið frjálsa flæði auðsins stjórnar öllu, jafnt í efnahagslífi sem og stjórnmálum.

 

Ein slík árás á mannlegt samfélag var skrifuð í gær, og birt í dag í síðasta fjölmiðli þjóðarinnar.

Hugsjónaklámið, nauðgunin á hugsjónum og lífskoðunum Kings, þjónar þeim eina tilgangi að hjálpa auðnum að ná algjörum tangarhaldi á orkuauðlindum þjóðarinnar.

Skrifað af persónu sem nýtti sér hrun frjálshyggjunnar haustið 2008 til að fá fylgi við yfirtöku hrægamma á innviðum þjóðarinnar. 

Hefur þannig ekki þóst vera önnur en hún er, ekki hennar sök að margt af því fólki sem þykist vera á móti auðræði og verkfæri auðsins, frjálshyggjunni, styður hana og flokk hennar.

Núna síðast til að auðurinn í nafni hins frjálsa flæðis yfirtaki orkuauðlindir þjóðarinnar.

Stjórnmálmenn sem vilja selja þjóð sína, eru ekkert án fylgis, og sökin liggur ekki hjá þeim, heldur hjá samborgurum okkar sem ljá rödd frjálshyggjunnar fylgi.

 

Um auðnina og drepið er hægt að hafa mörg orð, og því miður er ekki hægt að aflima íslensk stjórnmál líkt og læknar gerðu fyrir daga sýklalyfja, þegar þeir skáru burt sýkta útlimi.

Samfylkingin og Viðreisn eru komin til að vera, að ekki sé minnst á viðrinin sem kenna sig við sjórán.

Á meðan fjármagnið fóðrar, þá dreifist drepið út í þjóðarlíkamann, hvort sem það er markaðsvæðing orkunnar eða frjáls innflutningur heildsala á sýklum. Að ekki sé minnst á mannsal, félagsleg undirboð eða aðra óáran sem fylgir trúboði frjálshyggjunnar, sem kennt er við hið frjálsa flæði.

 

Gæfa íslensku þjóðarinnar er að sýking mannsandans er afmörkuð, og ekki bara öldungar þjóðarinnar snúast gegn henni, heldur líka ungt vel hugsandi fólk, sem telur að lífið sem það ól, er þess virði að vernda.

Ein grein var skrifuð í fjölmiðil þjóðarinnar í gær, þar sem allt sem hægt var að að segja í þágu mennskunnar eða þessa draums að við séum öll mennsk, og við eigum öll okkar rétt, í hinu stóra þorpi sem mannlegt samfélag er, var sagt og réttnefni þeirra orða var, Ég á mér draum.

 

Ég ætla að vitna í þá grein, ég ætla ekki að eyða orðum í klámið sem talsmenn markaðsvæðingu orkunnar nota til að afla sér fylgis við Helið og auðnina sem þeir þjóna.

"Með alþjóðavæðingu á ég við hinn ömurlega arftaka nýlendustefnunnar sem gerir stórfyrirtækjum kleift að fara um heiminn eins og engisprettufaraldur og safna auði á hendur eina prósentsins.

Öll þau fyrirtæki sem í dag menga mest, valda dýrum og mönnum óendanlegum þjáningum, selja ópíóða, ryðja regnskóga og sökkva t.d. hálendi Íslands gera það í skjóli alþjóðavæðingar. Eftir að öllum varð ljóst að gömlu þrælakistur nýlendanna og öll sú auðsöfnun sem þeim fylgdu voru orðnar tabú er eins og einhver ímyndarsmiður hafi sest niður og diktað upp alþjóðavæðinguna til þess að taka við af henni. Þetta er ekkert annað en hugmyndafræðilegt kennitöluflakk. Sama gjaldþrota hugmyndafræðin með nýtt nafn.

Allir sem eru ekki fylgjandi eru rasistar og á móti þeirri fáránlegu og fyllilega óraunhæfu útópíu sem hefur oft verið kölluð »heimsþorpið«. Ég fullyrði að alþjóðavæðingin, sem stjórnað er af ábyrgðarlausum, andlitslausum stórfyrirtækjum með stærra kolefnisspor en nokkuð annað í heiminum sé það versta sem hefur nokkurn tíman komið fyrir mannkynið og jörðina alla".

 

Hagtrú auðsins vegur að öllum mannlegu samfélagi og er markvisst að eyða forsendum líf á jörðinni.

Með rányrkju sinni og ekki hvað síst að vega að heilbrigðum samfélögum fólks.

 

Í dag er Ísland undir.

En á morgun segjum við Nei.

 

Við segjum bara Nei við þessu.

Og okkar Nei mun lýsa upp vígvelli andstöðunnar við mygluna, við drepið sem auðsókn hinna Örfáu fjármagnar um allan heim.

Því orkupakkarnir eru aðeins en af mörgum birtingarmyndum ásóknarinnar gegn heilbrigðum samfélögum, gegn heimi þar sem gott er að ala upp börnin okkar.

 

Við höfum áður sagt Nei.

Og við munum segja það aftur.

 

Við sórum að vernda lífið sem við ólum.

Sá eiður verður ekki rofinn.

Kveðja að austan.

"Var það ís­lensku sam­fé­lagi mik­il bless­un"

 

Segir Bryndís Hlöðversdóttir þingmaður um þá sorglegu gjörð þegar Alþingi samþykkti orkupakka 1 og 2, og hóf þá vegferð sem mun enda með markaðsvæðingu orkuauðlinda okkar undir yfirstjórn ESB.

Í grein í Morgunblaðinu í dag þar sem hún er málpípa formanns Sjálfstæðisflokksins gagnvart ritstjóra Morgunblaðsins.  Af einhverjum ástæðum telur Bjarni það betra að láta Davíð hirta aðra en sig.

 

En þessi orð afhjúpa svo margt, og því full ástæða að vekja athygli á þeim.

Orkupakkarnir voru blessun, ekki nauðung sem fylgdi EES samstarfinu.

Eitthvað sem maður hefði búist við að flóttamaður í Viðreisn hefði sagt, eða forhertur Evrópusinni í Samfylkingunni, en ekki þingmaður flokks sem á þingstyrk sinn að mestu tveimur hópum að þakka, trygglyndu fólki í landsbyggðarkjördæmum og almennt eldra fólki.

Og fyrir þessa hópa voru orkupakkarnir ekki blessun, heldur aukin útgjöld og kostnaður.

 

Það er staðreynd að í kjölfar þeirra þá hækkaði rafmagnið í hinum dreifðu byggðum, sum staðar í sveitum rúmlega tvöfaldaðist það. 

Baggi sem skerðir lífsgæði og óbeint hækkaði matvælaverð, því aukinn kostnaður leitar út í vöruverð.

Fyrir fólk sem hefur lítið milli handanna, en leitast samt við að kaupa íslenskar landbúnaðarafurðir, er þetta kjaraskerðing, og eldra fólk er slíkt fólk.

Bara þetta eitt sparkaði í 2 af mikilvægustu kjósendahópum Sjálfstæðisflokksins.

 

Síðan má nefna aðra staðreynd, að á fákeppnismarkað þýðir meint aukin samkeppni lækkun á verði til stórnotenda, en að sama skapi hækkun til einstaklinga og smá fyrirtækja.  Þetta hefur verið rannsakað, á sér hagfræðilegar skýringar og um þetta rífst ekki nokkur maður sem þekkingu hefur á fákeppnismörkuðum.

Fólk getur spurt sig hvort stórnotendur skili þessu til baka inní samfélagið, eða aukinn hagnaður þeirra leiti í svarthol aflandsreikninga, en fyrir almenning er þetta verðhækkun.  Snertir fólk mismikið en hlutfallslega erfiðara fyrir tekjulægri hópa en tekjuhærri.  Þar á meðal eldra fólk.

Að ekki sé minnst á óbein áhrif á vísitölu, hækkun á matvælaverði, auknar arðgreiðslur til eiganda raforkufyrirtækja, þetta fer allt útí verðtrygginguna.

 

Hin meinta blessun er því ekki allra, og alls ekki fjöldans.

Og þeim sem blessunarinnar njóta mun fækka þegar markaðsvæðing raforkukerfisins verður yfirstaðin, landið verður tengt við hinn sameiginlega raforkumarkað Evrópu, og hin ódýra raforka verður minningin ein.

Fjöldinn mun blæða, en vissulega munu fáir græða.

Og það mikið, annars væru þeir ekki búnir að kaupa upp almannatengla allra flokka til að stýra umræðunni frá staðreyndum yfir í furður.

 

Eina sem eftir stendur, af hverju kýs fólk fólk,sem hreykir sig af því að hafa haft af því fé og lífsgæði.

Þetta er ekki lengur hinn breiði Sjálfstæðisflokkur sem taldi upp þjóðarhag sem einn af þeim hagsmunum sem hann gætti.

Þetta er þröngur flokkur fjárfesta og hrægamma, fólks sem hefur einbeittan vilja til að gera okkur hin að féþúfu sinni.

Og skammast sín ekkert fyrir það.

 

Það er þó viss heiðarleiki.

Reyndar sá eini sem frá þessu fólki hefur komið varðandi orkupakkann.

 

Það er viss blessun.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Það er kurteisi að kalla furður mótsögn.

 

Betra en að segja hreint út við fólk að það sé afglapar.

Og á einhverjum tímapunkti þarf þjóðin að átta sig á að hún er ekki persóna í ævintýri H.C þar sem enginn þorir að segja keisaranum að hann sé nakinn.

Það er ekkert vitrænt í að samþykkja reglugerð frá Evrópusambandinu með þeim yfirlýsta tilgangi að það standi ekki til að virða hana.

Og það er illa komið fyrir opinberri umræðu að eini meinti sérfræðingurinn um innihald orkupakkans sé sveitalögfræðingur sem ákvað að taka líf sitt í gegn.

Hann verður hvorki betri lögfræðingur fyrir það eða niðurstöður hans marktækar.

 

Það fer eiginlega að slá út furðunum í málsmeðferð ríkisstjórnarinnar sú furða að þjóðin sættir sig við alla vitleysuna í svona mikilvægu máli sem varðar velferð hennar og sjálfstæði um ókomna tíð.

Hver gefur frá sér orkuna sína sem nýtt er í almannaþágu, án nokkurra teljandi mótmæla, og sættir sig í leiðinni við að leikhús fáránleikans hefur aldrei náð að setja upp sýningu sem nær þeirri víðáttuvitleysu sem einkennir málflutning stjórnvalda??

Eru engin mörk á því sem við látum bjóða okkur??

Hvað gerðum við ef öldungarnir hefðu þó ekki komið til varnar??

 

Nei, það eru of margar furður í þessu svo að skýringarnar geti verið þessa heims.

Fólk sem á líf sem þarf að vernda, hagar sér ekki svona.

Það er eitthvað sem brenglar og því miður erum við ekki stödd í framhaldssögu um Harry Potter.

 

En á meðan skýring fæst ekki, þá er gott að vita að einhver segi um furðurnar að í þeim sé fólgin mótsögn.

Kannski verður næsta frétt um málið að sveitalögfræðingurinn verði látinn rökstyðja fullyrðingar sínar.

 

Hver veit.

Þetta getur allavega ekki versnað.

Kveðja að austan.

Mótsögn í umræðum um sæstreng

Furðufréttir.

 

Voru þær fréttir kallaðar áður fyrr sem sögðu frá atburðum sem þóttu ótrúlegir og vöktu eins og nafnið gefur til kynna, furðu.

Þær þurftu ekki vera ósannar, það þótti fréttnæmt ef það fæddist kálfur með 2 höfuð og 8 lappir, en flestar áttu það sammerkt að þær gerðu kröfu til innlifunar og trúgirni þess sem sagði frá.  Líkt og þegar styggð kom að stóði og það hélt útí buskann, en sökin sögð liggja hjá nykri sem átti að búa í nærliggjandi vatni.

 

Nútíminn er ekki alveg laus við slíkar furður, Trump forseti fíflar þessa dagana bæði fjölmiðlamenn sem og danska stjórnmálamenn með því að kasta fram hugmyndinni að þarlendir seldu Bandaríkjamönnum Grænland.  Eitthvað sem er ekki alveg í takt við nútímann, þó slíkt hefði gerst á árum áður, og voru þá ekki furður, sbr. sala Frakka á Mississippi svæðinu og Rússa á Alaska.

Við Íslendingar upplifum líka þær furður að megameirihluti Alþingis ætlar að innleiða regluverk Evrópusambandsins sem bannar hindranir á flæði orku yfir landamæri en á sama tíma samþykkja lög sem ætlað er að banna bannið við slíkum hindrunum.

En ekki furðufrétt sem slík því til þess þarf einhver að segja fréttir af furðunum, en þar er gröfin þögulli en fréttastofur okkar þegar kemur að umfjöllun um innihald regluverksins kennt við orkupakka 3.

 

Samt rataði furðufrétt inná borð fréttastofunnar, og var samviskusamlega dreift til þjóðarinnar gegnum ljósvakabylgjur.

Tilefnið var að rétt var eftir haft, sem út af fyrir sig er vissa furða þegar fréttastofa Ruv á í hlut, talsmanni þjóðarandstöðunnar gegn orkupakkanum þar sem hann benti á að það fælist í innleiðingu á regluverki sem fjallar um tengingar yfir landamæri, með því markmiði að evrópska efnahagssvæðið yrði einn orkumarkaður (singlet market), að Ísland myndi tengjast þeim markaði þegar markaðurinn teldi slíka tengingu hagkvæma. 

Og vegna þess að satt og rétt var sagt frá, þá þurfti að bregðast við, því óhlutleysi Rúv var jú í húfi.

 

Ég tek það fram áður en ég birti textann, og hann er bein tilvitnun í orð prófessors við hinn óhlutlausa Háskóla í Reykjavík, að þessi orð eru ekki tekin uppúr gömlu viðtali frá því í þorskastríðinu hinu síðasta, en þá var iðulega vitnað í hafréttarsáttmálann til að sýna fram á ólögmæti yfirgangs Breta þegar þeir með valdi létu togara sína fiska innan íslensku landhelginnar.

" Hann sagði hafréttarsamninga koma í veg fyrir slíkt skaðabótamál, enginn væri að fara að koma hingað og tengja sig við raforkukerfið.... sagði það alveg skýrt að það væri íslenska ríkið sem réði því hvort einhver legði sæstreng inn fyrir landhelgi Íslands. „Ef einhver ætlar að leggja sæstreng í trássi við vilja íslenskra stjórnvalda þá er það hreinlega fullveldisbrot sem er hægt að bregðast við með valdi,“".

Maður sér nú samt Þór í anda mæta með klippurnar og rjúfa sæstrenginn með vald þegar hann kemur inn fyrir landhelgi Íslands.

 

Meiri frekja og yfirgangur í þessu Evrópusambandi!!!

En bíddu við, erum það ekki við sem ætlum að fúsum og frjálsum vilja að samþykkja þetta regluverk??

Það eru engin herskip með fallbyssukjafta fyrir utan síðast þegar ég vissi.

Það er ekkert erlent vald sem knýr okkur til þess.

Samt tala menn um að hægt sé að beita valdi ef farið er eftir þessari reglugerð.

 

Kannski var sagan af nykrinum ekki svo furðuleg eftir allt saman.

Það er jú víða þokan og þá má ýmislegt greina sem mætti túlka sem annars heims.

 

En þessar furður er ekki hægt að skýra.

Jafnvel þó þær væru spunnar inní mynd með Cheech og Chong.

Svo útúrreyktir voru þeir aldrei.

 

Hvað skyldi Mulder segja við þessu??

Kannski hringja í Scully??

 

"There is a X-file in ICEland.

Come quickly!".

Kveðja að austan.

Heimskra manna ráð.

 

Hafa sjaldnast gefist vel og sagnfræðingar hafa oft greint hnignun og jafnvel fall mikilla velda  til misvitra ráðgjafa einvaldanna, hvort sem þeir sköruðu eld að eigin köku eða vegna þess að einvaldurinn þoldi aðeins jámenn í kringum sig, og þá voru bara fíflin ein eftir.

 

Á Íslandi í dag upplifum við þá furðu að íslensk stjórnvöld ætla að aflétta fyrirvörum á regluverki Evrópusambandsins kennt við orkupakka 3, sem þýðir að viðkomandi regluverk öðlast lagagildi á Íslandi, jafnframt því að þau ætla setja lög sem þau segja að komi í veg fyrir að helstu ákvæði regluverksins gildi á Íslandi.

Í ljósi þess að Evrópuréttur er æðri en innlend lög, þar með talið stjórnarskrá, þá er slíkt fáheyrð heimska sem gæti örugglega gert kröfu um að koma til greina á topp tíu heimskulistann, eina spurningin væri hvort það væri á þessari öld, síðustu hundruð árin, í sögu nútíma lýðræðis, eða vestrænni sögu síðust 1.000 árin. 

Vissulega er heimska mannanna mörg, en yfirleitt reyna menn að fela hana á einhvern hátt, en hreykja sér ekki af henni á almannafæri.

 

Sér til varnar þá vísa stjórnvöld sem og megameirihluti Alþingis í lögfræðiálit ýmiskonar, flest úr ranni einstaklinga sem tengjast hagsmunum eða eru þekktir fyrir þægð við stjórnvöld.  Þau vantaði ekki þegar Hagsmunasamtök heimilanna börðust gegn gengislánunum, þau vantaði ekki þegar áróðurinn um hinar meintu ICEsave skuldbindingar dundu á þjóðinni.

Þau eru hin heimskra manna ráð.

Eiga það sammerkt að fyrirfram niðurstaða býr til rökleiðsluna.

 

Það þarf ekki að deila um að regluverkið allt, bæði það sem er komið, sem og það sem er í bígerð, og á eftir að koma, felur í sér grundvallarbreytingu, frá samvinnu í orkumálum, yfir í orkubandalag, þar sem markmiðið er að öll ríki evrópska efnahagssvæðisins séu tengd í einn sameiginlegan orkumarkað og raforkan flæði hindrunarlaust eftir þeim tengingum. 

Hugsunin er að efla neytendavernd því kerfið á að geta brugðist við orkuskorti á einum stað með því að flytja orku frá svæðum þar sem er ofgnótt á henni, sem er til dæmis reyndin með EES löndin Ísland og Noreg, og til að ná markmiðum sambandsins um aukna hlutdeild endurvinnanlegra orkugjafa af heildarorkunotkun.

Og það þarf heldur ekki að deila um það að regluverkið ætlar markaðnum og markaðsöflum að sjá um að eiga og reka þessar tengingar, líkt og það ætlast til að raforkuverð stjórnist af framboð og eftirspurn.

Til að flýta fyrir þessari þróun og til að ná þessum markmiðum á sem skilvirkasta hátt er í regluverki nr. 3 kveðið á um stofnun ACER, sem hægt er að kalla Orkusamvinnustofnun Evrópu eða bara Orkustofnun EU, sem fær það hlutverk annars vegar að skera úr um ágreiningi um millilandatengingar sem og að útfæra og hafa umsjón með regluverkinu um nýjar tengingar, og hins vegar að fylgjast með að  Landsreglarinn svokallaði, sem er æðsti yfirmaður orkumála í hverju aðildarríki, sjái til að regluverkinu sé framfylgt. 

Hlutverk ACER er síðan skerpt í orkupakka 4, sem verður lögfestur á þessu ári, og í drögum að orkupakka 5 er ljóst að ACER fær því sem næst algjört vald yfir orkumálum einstakra ríkja, verður miðlæg yfirþjóðleg stofnun sem leggur línur, tekur ákvarðanir og sker úr um ágreiningsefni.

 

Þetta er sú vegferð sem Evrópusambandið er í með reglusetningu sinni og EES þjóðir sem undirgangast regluverkið verða að sjálfsögð að taka þátt í henni.

Landsreglari okkar verður óháður íslenskum stjórnvöldum, hann mun vinna að markaðsvæðingu raforkukerfisins, hann mun vinna að því að fjarlægja hindranir sem hugsanlega verða settar á  tengingar við nýjar virkjanir, sem og að sjá til þess að einkaaðilar sitji við sama borð við að virkja eða eiga virkjanir. 

Og ekki hvað síst, þá ber honum að samþykkja beiðni um sæstreng ef markaðurinn vill ráðast í slíkar tengingar.

 

Allt tal um að íslenskum stjórnvöldum beri ekki skylda til að leggja sæstreng eða þeim sé ekki skylt að samþykkja beiðni frá hinum enda millilandatengingarinnar, er út í hött. 

Því regluverkið fjallar ekki á neinn hátt um aðkomu stjórnvalda, og með samþykkt orkupakka 3 hafa íslensk stjórnvöld afsalað sér völdum sínum til Landsreglarans.

 

Þeir sem halda öðru fram, vita betur, þó kannski séu heiðarlegar undantekningar þar á.  Það er viðkomandi viti ekki betur.

Þegar lögfræðingar skrifa grein og fá birta í blaði sem er í eigu fjárfesta í væntanlegum sæstreng, og láta svona orð út sér eins og lesa má í þessari tilvitnun ;

"Samkvæmt framansögðu er ljóst að í þriðja orkupakkanum er ekki að finna nein lagaákvæði sem leggja þá skyldu á herðar íslenska ríkinu að heimila einstaklingum eða lögaðilum að leggja sæstreng frá Íslandi til annars aðildarríkis EES. Af fullveldisrétti ríkja leiðir að þau ráða hvort lagður er sæstrengur inn fyrir landhelgi þeirra eða ekki.".

Þá verður maður að spyrja, í hvaða heimi eru þeir??

 

Eru þeir í réttarsal að fá mafíósa sýknaðan með hártogunum?  "Við efum ekki að upptakan af morðinu er sönn, en hún var tekin upp á ólöglegan hátt, því ber að sýkna".

Að ætla að vísa í fullveldisrétt ríkja um yfirráð yfir landhelgi sinni, þegar viðkomandi ríki er bundið samkvæmt EES samningnum að virða það regluverk sem það innleiðir af fúsum og frjálsum vilja, er tilraun til sniðgöngu laga af áður óþekktri hugarleikfimi úr lendum heimskunnar.

Þegar slíkt kæmi fyrir dóm yrði aðeins spurt um tvennt.  Genguð þið í EES af fúsum og frjálsum vilja?, og ef svarið er Já, þá er spurt; samþykktuð þið regluverkið af fúsum og frjálsum vilja?

Ef svarið við þeirri spurningu er líka Já, þá er augljóst hver niðurstaða dómsins verður.

 

Regluverk á að virða, menn samþykkja ekki eitthvað sem þeir eru ósáttir við og treysta sér ekki til að fara eftir eða óttast afleiðingar þess.

Haldreipi þeirra sem slíkt ætla að gera er önnur furða, að halda því fram að meginhluti orkupakka 3 gildi EKKI því engin er millilandatengingin.  Absúrd í ljósi þess að til ná fram markmiðum um einn raforkumarkað, þarf tengingar milli landa, og regluverkið fjallar um hvernig þeim er komið á.

Það fjallar ekki um hvernig hægt er að hindra þær eins og heimskra manna ráð snúast um.

 

Norski lagaprófessorinn Peter Örebech orðar vel rökleysuna að baki þessarar fullyrðingar, sem er hið augljósa að reglugerð taki gildi þegar hún er samþykkt, ekki þegar reynir á einstök ákvæði hennar.

Texti Örebechs er skýr og auðlesinn, og gott að hafa hann til hliðsjónar í þeirri umræðu sem framundan er.

"1. Höfundurinn staðhæfir í fyrsta lagi, að þar sem Ísland sé ekki tengt útlöndum með neinum aflstrengjum, þá sé Ísland, varðandi orkuviðskipti, heldur ekki háð neinum hinna mikilvægustu EES-reglum. Eins og þetta er sett fram, eiga þannig reglur um orkuviðskipti að vera háð einni raunstöðu, nefnilega, hvort de facto Ísland sé tengt útlöndum með aflstrengjum. Þessu er ómögulegt að halda fram. EES-samningurinn gildir ekki bara fyrir aðstæður í nútíð, heldur einnig í framtíð. Það, sem virkjar reglurnar, er innleiðing Íslands á ”Þriðja orkupakkanum”, en ekki, hvort raforkukerfi Íslands sé tengt erlendum raforkukerfum beint. Reglurnar spanna þær aðstæður, að Ísland neiti t.d. einkaaðila, sem rekur millilandastrengi, um að leggja slíka. Ef hagsmunir mismunandi landa rekast á, þá tekur ACER ákvörðun um það, hvort leggja skuli sæstreng til útlanda, ESB-gerð nr 713/2009, grein 8.1:

”Varðandi innviði, sem tengja saman lönd, tekur Orkustofnun ESB, ACER, aðeins ákvörðun um stjórnunarleg viðfangsefni, sem falla undir valdsvið Landsreglaranna í viðkomandi löndum, þ.m.t. hugsanlega kjör og skilyrði fyrir aðgangi og rekstraröryggi, a) þegar viðkomandi stjórnvöld, Landsreglararnir, hafa ekki náð samkomulagi í síðasta lagi 6 mánuðum eftir að málið var lagt fyrir seinni Landsreglarann.»

Skipulag ACER verður fest í sessi, þegar ”orkuáætlun 2019-21”, ”Project of Common Interest” (PCI), verður samþykkt. ”In 2013, the TEN-E [Trans-European Energy Network] Regulation introduced a new framework for the developement of critical energy infrastructure – PCIs -, foreseeing a role for the Agency in the process for identifying PCIs and in assisting NRAs [National Regulatory Authority] in dealing with investment requests – including for cross-border cost allocation – submitted by PCI promoters.

Við sjáum sem sagt, að gripið verður til reglnanna í ”Þriðja orkupakkanum” við aðstæður, eins og þær, að t.d. finnski rafmagnsrisinn Fortun hafi í hyggju, í samstarfi við HS Orku, að leggja rör eða strengi frá Íslandi til t.d. Skotlands. Setjum svo, að af hálfu íslenzka ríkisins verði lagzt gegn þessu. Ef Landsreglarinn – framlengdur armur ESB á Íslandi – sem á að sjá til þess, að reglum ESB-réttarins verði framfylgt á Íslandi og sem íslenzk yfirvöld geta ekki gefið fyrirmæli – getur ekki leyst úr deilunni, verður um hana úrskurðað innan ACER, eða jafnvel í framkvæmdastjórn ESB samkvæmt ESB gerð nr 713/2009, sjá grein 4 d), sbr grein 8.1 a) og innganginn, málsgrein 10).".

Stofnunin sem vísað er í er ACER og PCIs er kerfisáætlunin yfir nýtengingar.

 

Þetta er regluverkið og þess vegna eru fjárfestar að undirbúa sæstreng til landsins, í góðri sátt við íslensk stjórnvöld, eða alveg þangað til að þau áttuðu sig á andstöðunni við orkupakkann, og þóttust þá ekkert kannast við sæstreng eða það stæði til að leggja hann til landsins.

Hver er trúverðugleiki fólks sem svona hagar sér og þykist núna ætla að koma í veg fyrir sæstreng, þvert gegn markmiðum þess regluverks sem það er að samþykkja??

 

En látum sem svo að þau séu ekki að ljúga um hina meintu andstöðu sína, heldur bara um allt hitt, þá er ljóst að það er önnur vegferð en Evrópusambandið er á í regluverki sínu.

Hvort Evrópusambandið líði slíka hundsun og hvort þeir fjárfestar sem hafa lagt mikla fjármuni í að undirbúa sæstreng til landsins sitji uppi með það tjón sitt óbætt, veit náttúrulega tíminn einn.

Forsendur hins frjálsa flæðis er að einstök ríki komist ekki upp með að vinna gegn því, en hvort það nái þessu miðstýrða valdi yfir raforkumálum einstakra ríkja, það veit tíminn einn.

En skynsamt fólk á að geta sagt sér, að ríki sem vilja ekki lúta þeim reglum sem þau hafa samþykkt, eiga fáa aðra valkosti en að segja sig frá hinum innra markaði, í okkar tilviki að segja upp EES samningnum.

 

Skynsamt fólk lætur aldrei út sér orð eins og "langsótt að lesa úr þriðja orkupakkanum að í honum væri lögð skylda á íslensk stjórnvöld um lagningu sæstrengs.", "Það sé enn fremur kýrskýrt að innleiðing orkupakkans feli ekki í sér neinar kvaðir um lagningu sæstrengs", eða "mögulegu skaðabótamáli vegna sæstrengs sem lögfræðilegri vísindaskáldsögu og leikhúsi fáránleikans." svo ég vitni í fyrirsagnir.

Það er örugglega engin þjóðréttarleg skuldbinding að flytja inn sýkt kjöt sem  ógnar bæði lýðheilsu og heilbrigði einangraða búfjárstofna landsins og slíkt stendur hvergi í EES samningnum.  Eins er vandséð hvernig heildsali sem þekkir lögin og hefur því aldrei flutt inn hrátt kjöt ófrosið, getur ætlað sér tjón af atvinnustarfsemi sem hann hefur aldrei staðið í.

Samt fékk viðkomandi heildsali dæmdar skaðabætur, ESA krefur stjórnvöld um að aflétta hindrunum á hinu frjálsa flæði, og stjórnvöld leita allra leiða til að sniðganga þá kröfu.

 

Fræðimenn sem vanvirða þunga löggjafarinnar, um hvernig hið frjálsa flæði virkar, og hve rík skyldan er að virða þá löggjöf sem ríki hafa innleitt, ekki bara hinn beina lagatexta, heldur líka markmið þeirra og tilgang, og ljá ekki máls á vafanum.

Það eru ekki góðir fræðimenn.

Hvað þá ráðgjafar.

 

Og það er ekki að ástæðulausu að heimskra manna ráð þykja ekki góð ráð.

Sem og þau segja margt um þann sem þiggur.

En því miður mest um þjóð sem honum lýtur.

 

Því slíkt er val í lýðræðisríki.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Málaliðar hagsmunanna.

 

Vendipunktur var í umræðunni um Orkupakka 3 í gær þegar Evrópusinnar á þingi beittu fáheyrðum dónaskap til að þagga niður í borgara sem hafði verið boðaður á fund utanríkismálanefndar til að tjá sig um reglugerðina og þær afleiðingar sem innleiðing hans gætu haft fyrir íslenskan almenning.

Glæpur borgarans var að segja satt og rétt eftir bestu samvisku út frá þeirri þekkingu sem hann hefur í lögum og rétti.  Og á hann var öskrað og æpt.  Líkt og á skrílsamkomu væri að ræða.

Skilaboðin skýr, ef þú getur ekki tjáð þig í þágu hagsmuna, þá skaltu þegja.

Síðan var ríkisútvarpið fengið til að negla viðkomandi á krossinn á Valhúsahæð, viðtal við borgarann þar sem hann útskýrði varnaðarorð sín var klippt inn í viðtal við dósent í Háskóla í Reykjavík.

 

Áður en lengra er haldið skulum við rifja upp að þegar Ruv á sínum tíma fullyrti í fréttatíma eftir fréttatíma að fjárkúgun breta kennd við ICEsave reikninga einkabanka, væri skuldbinding íslensku þjóðarinnar, að þá var sú fullyrðing oft studd viðtölum við kennara lagadeildar Háskólans í Reykjavík.

Háskólinn í Reykjavik er ekki beint akademískur skóli, hann er hagsmunatengdur, og álíka óháður og háskólinn í Pjongjang.

Íslenskir auðmenn og hagsmunasamtök viðskiptalífsins studdu bresku fjárkúgunina með ráðum og dáðum, og því var einskis annars að vænta frá HR annað en lögfræðileg froða í þeirra þágu.

Svipað og við upplifum í dag.

 

En víkjum að orðum dósentsins og aulahúmors hans.

"Hann sagði sönnunarkröfuna fyrir skaðabótum þess sem ekki fengi að leggja sæstreng vera mjög mikla. Hann sagðist ekki vita hvernig mönnum tækist að sýna fram á það tjón þegar ekki væri eitt snifsi fyrir hendi þegar gerðir þriðja orkupakkans voru samþykktar til að byggja slíka bótakröfu á. „Hér erum við komin í einhvers konar lögfræðilega vísindaskáldsögu sem er svo erfitt að halda áfram með að það er orðið einhvers konar leikhús fáránleikans að taka þátt í þessari umræðu.“".

Hlutlaus fréttamaður hefði spurt hann í kjölfarið af hverju Ferskar kjötvörur hefðu fengið dæmdar háar skaðabætur vegna meints tjóns vegna banns við innflutning á fersku kjöti, ekki benda skattaskýrslur til að það sé svona mikil arðsemi í kjötbransanum.

Og hann hefði spurt hann hvort sá hluti regluverksins sem snýr að forsendum nýrra tenginga milli ríkja séu vísindaskáldskapur.  Og á hvaða blaðsíðu er þá sá hluti sem snýr að kerfisáætlun um lagningu nýrra tenginga, Projects of Common Interests.  Um það má lesa á vef EU;

"Every two years, the EU draws up a list of Projects of Common Interest (PCIs). The chosen projects can take advantage of a number of benefits including faster permitting procedures and the right to apply for funding from the Connecting Europe Facility (CEF) – the EU's €30 billion fund for boosting energy, transport, and digital infrastructure between 2014 and 2020.

On 24 November 2017 the Commission published, as part of the third state of the energy union report, its third list of PCIs, which contains 173 projects; 106 electricity transmission and storage, 4 smart grid deployment. 1.13 Interconnection between Iceland and United Kingdom [currently known as ‘Ice Link’] ".

 

ICElink er þar á lista og útfrá regluverkinu hefur breskt einkafyrirtæki lögmætar ástæður til að halda að það fái leyfi til að leggja sæstreng og hefur nú þegar eytt milljörðum í undirbúningi þar um, í góðri samvinnu við Landsvirkjun og íslenska stjórnvöld.

Að skauta framhjá þessum staðreyndum er fyrir neðan virðingu fræðimanns sem og þess sem hlýðir á svona bull athugasemdarlaust.

Þjóðin er nýbrennd á þeirri fullyrðingu ráðamanna að evrópska regluverkið gildi ekki hér á landi og þegar varað er við sömu vinnubrögðunum þá eiga málaliðar hagsmuna ekki komast upp með svona fullyrðingar án ítarlegra röksemda.

Að rök mæti rökum.

 

Þegar síðan augljóslega er farið rangt með staðreyndir eins og dósentinn geri í sömu frétt á Ruv þegar hann segir þetta um hlutverk ACER; "Heimildir ACER snúa ekki að orkunýtingu eða tengivirkjum heldur aðeins að ágreiningi eftirlitsaðila", þá er ljóst að það er verið að blekkja, ekki fræða.

Til að átta sig betur á tilgangi regluverksins og hlutverki ACER til að ná markmiðum þess, er gott að hafa lesa hvað EU segir um stofnunina;

"The Agency for the Cooperation of Energy Regulators (ACER).

Given the challenges ahead for the EU electricity market – and the changes made in the other parts of the Clean energy for all Europeans package – the role of ACER in the energy market and in the area of security of supply has been enhanced.

Established under the Third energy package, ACER's main role was originally confined to coordination, advising and monitoring. As the new market design rules foresee much more cross-border cooperation, the lack of regional, cross-border oversight was seen as a potential problem, with the risk of diverging decisions and unnecessary delays.

In addition to coordinating the action of national energy regulators, ACER has therefore been granted additional competences in those areas where fragmented national decisions of cross-border relevance are likely to lead to problems for the internal Energy Market. For example, ACER will have oversight on the future regional entities ("Regional Coordination Centers") where TSOs (Transmission System Operators) will be able to decide on those issues where fragmented and uncoordinated national actions could negatively affect the market and consumers. The proposed approach will also streamline regulatory procedures (by introducing direct approval by ACER instead of separate approvals by all national regulators). National regulators, deciding within ACER on those issues through majority voting, will remain fully involved in the process.".

 

Það er skerpt á valdsviði ACER í fjórða orkupakkanum og fjórði orkupakkinn er framhald af þeim þriðja, menn samþykkja ekki þann þriðja en hafna þeim fjórða.  Þetta veit dósentinn og bara af þessari ástæðu smækka menn ekki svona hlutverk ACER eins og hann gerir í orðum sínum.

En í þeim þriðja er hlutverk ACER ekki bara að skera úr um ágreining vegna millilandatenginga, stofnunin mótar orkustefnu sambandsins og tryggir virkni hennar.

Í því sambandi þarf að huga að hlutverki Orkustofnunar eftir samþykkt orkupakkans;

"Eftirlits- og reglusetningarstofnun ESB á orkusviði, ACER (Orkustofnun ESB), er með skrifstofustjóra á sínum vegum í hverju aðildarríki, og svo verður einnig í EFTA-löndunum þremur, sem aðild eiga að EES, eftir samþykkt OP#3, nema þar verður ESA (Eftirlitsstofnun EFTA) milliliður fyrir samskipti við skrifstofustjórann, sem hefur verið nefndur Landsreglari á íslenzku (National Energy Authority).

Þessi æðsti valdsmaður raforkumála á Íslandi eftir innleiðingu OP#3, sem verður algerlega óháður íslenzkum stjórnvöldum, en skyldugur til að framfylgja stefnu ESB í orkumálum, mun samkvæmt þessum orkulagabálki ESB (tilskipanir og reglugerðir OP#3) fá 2 meginverkefni: a) að stuðla að myndun vel virks raforkumarkaðar, sem sé samhæfanlegur við raforkumarkaði ESB. b) að ryðja öllum hindrunum úr vegi tengingar Íslands við hinn sameiginlega innri raforkumarkað ESB um aflsæstreng.".

 

Þessi texti er tekinn úr pistli Bjarna Jónssonar rafmagnsverkfræðings og Bjarni telur upp nokkuð að því sem Landsreglari gerir.  Læt það fylgja með í athugasemdarkerfinu.

Þarna er valdaafsalið, Landsreglarinn er æðsta valdið, og hann lýtur ACER þar sem ESA er milliliður að nafninu til, án nokkurra áhrifa á stefnumótun ACER.

Þetta veit dósentinn, þetta vita málaliðarnir, en þeir bara þegja.

 

Og sá sem segir satt, er síðan krossfestur.

Líkt og við séum stödd í Istanbúl dagsins í dag.

Þar sem lýðræðið er aðeins að nafninu til.

 

Er það það sem við viljum.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Sannleikanum verður hver sárreiðastur

 

En það er óþarfi að missa sig þó fólk sé með allt niðrum sig, svikið stefnu sína, kjósendur, lífsskoðanir líkt og það virðist vera plagsiður VinstriGrænna þegar þeir sitja í ríkisstjórn.

 

Af hverju eru þeir að taka þátt í að innleiða regluverk sem festir endanlega í sessi markaðsvæðingu raforkumarkaðarins eftir forskrift Friedmans um að almannavald megi ekki skipta sér að markaðnum og ákvörðunum hans??

Af hverju eru þeir að samþykkja regluverk um tengingar milli landa þegar ljóst er að ef til slíkrar tengingar kemur þá mun það þýða stórhækkun á rafmagni og að fjöldi fólks mun missa atvinnu sína. 

Af hverju eru þeir að samþykkja regluverk sem Evrópusambandinu og stofnun þess, ACER forræði yfir raforkumálum þjóðarinnar þegar til lengri tíma er litið.

 

Og hví í fjandanum eru þeir svo miklir bjánar að þeir vita ekki hvað þeir eru að samþykkja??

Hrópandi síðan ókvæðisorð að fólki sem í hrekkleysi sínu mætir á fund til að útskýra hvað felst í regluverkinu á eins hópværan og kurteisan máta og hægt er.

Mikil má sárreiði þeirra vera.

 

Sannleikurinn gerir samt fleira en að ergja fólk sem þolir ekki að heyra hann.

Sannleikurinn geri þig líka frjálsan er sagt.

 

Jæja, það er ljóst að VinstriGrænir eru ekki frjálsir.

Þeir eru í fjötrum valdaþorsta síns.

Og vinna að því hörðum höndum að fjötra okkur hin.

 

Á klafa Evrópusambandsins.

Í fjötra samkeppnismarkaðarins.

 

Þeir kusu sína fjötra.

Við kusum ekki okkar.

 

Og munum aldrei sætta okkur við þá.

Kveðja að austan.

„Þetta er bara mjög móðgandi“

Er hægt að vera sérfræðingur í bulli??

 

Og ekki er ég þá að vísa í stjórnmálamenn sem geta haft atvinnu af slíkri iðju, heldur þessi orð dósents við Háskólann í Reykjavík.

" „Það má vel vera að ESB hafi það að mark­miði að búa til sam­eig­in­leg­an raf­orku­mark­mið en að það mark­mið leggi skyldu á ís­lenska ríkið að leggja sæ­streng er afar lang­sótt,“ seg­ir Mar­grét. „Þetta stend­ur bara ekki í þess­ari lög­gjöf,“ seg­ir hún.".

Það er ekki beint akademísk vinnubrögð að fjalla um regluverk út frá því sem stendur ekki í því en láta það ósagt sem stendur í því.  Slíkt gjaldfellir bæði viðkomandi einstakling sem og þá stofnun sem hann vinnur hjá.

 

Orkupakki 3 fjallar um tengingar milli landa þar sem markmið Evrópusambandsins er að koma á einum raforkumarkaði, það er skýrt, það er ekkert "má vel vera" í því sambandi.

Það er augljóst að slíkt markmið næst ekki ef einstök aðildarríki gætu hindrað slíkar tengingar, haldið raforkumarkaði sínum út af fyrir sig.  Þess vegna er talað í aðfaraorðum reglugerðarinnar um "hindrunarlaus viðskipti" með raforku, þess vegna er talað um "single market".

Regluverkið fjallar ekki um skyldur einstakra ríkja til að leggja tengingar, heldur er það regluumgjörð um hvernig markaðurinn, fyrirtæki á markaði, geti ráðist í slíkar tengingar, telji það þær vera hagkvæmar.

Um þetta er ekki hægt að deila, og aðeins bjánar nálgast umræðuna á þeim forsendum að tína eitthvað til sem hugsanlega gæti nýst íslenskum stjórnvöldum í að koma í veg fyrir slíkar tengingar.

 

Markaðurinn verður að geta gengið að skýrri lagaumgjörð um millilandatengingar, hann verður að geta treyst því að geðþótti stjórnmála hindri ekki á síðustu stundu framkvæmd sem miklum fjármunum og tíma hefur verið veitt í að undirbúa.

Hann verður að geta treyst því að slíkar tengingar séu tengdar við innri tengingar, það er landsnetið, og hann verður að geta treyst því að raforkusalar sem ætla að skipta við hann, séu ekki hindraðir í að tengjast millilandatengingunni.

 

Það er til einn góður mælikvarði á hvort regluverk sé skýrt eða ekki, og það er hegðun og gjörðir markaðarins. 

Frá því að orkupakki 3 kom fram 2009, þá hefur breskt einkafyrirtæki unnið að því hörðum höndum að undirbúa lagningu sæstrengs til Íslands, kostað miklu til og segist núna vera á lokametrum undirbúnings og fjármögnunar. 

Móðurfyrirtæki þess svissneskt hefur þegar fjárfest hér á landi.

Þetta gera menn ekki ef þeir treysta ekki regluverkinu.

 

Þeir sérfræðingar sem halda því fram að íslensk stjórnvöld geti samþykkt regluverk um cross border tengingar og síðan hundsað innihald þess, verða að sýna fram á hvar reglusmiðum Evrópusambandsins varð á að skilja eftir glufu fyrir einstök aðildarríki að hindra millilandatengingar og hvernig íslensk stjórnvöld geta nýtt sér þá missmíð.

Það er of seint að uppgötva  það í réttarsalnum að menn hafi rangt fyrir sér, slíkt er dýrt fyrir íslensku þjóðina.

En þetta hafa menn ekki gert, hvorki vísað í viðkomandi ákvæði reglugerðarinnar eða dóma um að einhliða fyrirvarar haldi.

 

Það er aðeins fullyrt án rökstuðnings.

Eða hreinlega bullað um að engin kvöð sé á íslenska ríkið að leggja sæstreng.

Það stendur heldur ekki í regluverkinu að það eigi að virkja Gullfoss, eða leggja malbikaða vegi yfir hálendið.

 

Það stendur nefnilega svo ótalmargt ekki í regluverkinu, eiginlega óendanlega margt.

Það sem stendur hins vegar er að markaðurinn á sjá um tengingar milli landa, og ef hann telur tengingu hagkvæma, þá má ekki hindra hann í að leggja slíka tengingu.

Og um það eiga sérfræðingar að fjalla, útskýra hvernig regluverkið virkar, og hvað það hefur í för með sér.

 

Annað er afvegleiðing umræðunnar.

Þeim til vansa sem slíkt gera.

 

Og mál að linni.

Kveðja að austan.

„Það sem er ekki í þriðja orkupakkanum“

Rödd skynseminnar skrifaði grein í Morgunblaðið í dag.

 

Loks kom rödd frá sveitarfélagi sem á hagsmuna að gæta, loks kom rödd úr innsta hring Framsóknarflokksins sem benti á grunngildi hans.

 

Við megum ekki gleyma að orkupakkinn vegur landsbyggðina, og þegar sveitarstjórnamenn þegja,  með þó heiðarlegum undantekningum, þá er ljóst að nafnspjald með nafni er betra til þess fallið að gæta hagsmuna hinna dreifðu byggða, en hjárænar í vasa flokksforystunnar sem hafa enga aðra döngun en að taka ofan þegar að samfélögum okkar er sótt.

Nafnspjald allavega svíkur ekki eða selur fólkið sem gaf því trúnað.  Eðli málsins vegna er það ekki gerandi, hvorki til góðs eða ills, því eins og aðrir dauðir hlutir þá gerir það ekki neitt.

Slíkt er þó skömminni skárra en hinir aumkunarverðu sem með þögninni styðja landsölu og markaðsvæðingu orkuauðlinda þjóðarinnar.

 

Í mínu sveitarfélagi, Fjarðabyggð, er þögnin ærandi því ekkert sveitarfélag á eins mikið undir að orkupakka 3 sé hafnað.

Á því var bragarbót í morgun, og þar mælti ekki bara forseti bæjarstjórnar Fjarðabyggðar, heldur um leið maður sem nýtur trúnaðar innan Framsóknaflokksins, ritari flokksins og verðandi þingmaður NorðAustur kjördæmis.

Eins og vel lesinn maður í Shakespeares þá byrjar Jón Björn Hákonarson grein sína líkt og Antoníus gerði við útför Sesars, fékk leyfi til að mæra banamenn hans, fordæma harðstjórann.  Og í upphafi ræðunnar grunaði engan, en svo hófst vaxandi þungi gagnvart þeim sem sviku, og loks áttu þeir fótum sínum fjör að launa.

Jæja hugsaði maður þegar maður las þessi orð, núna hefur kaffið verið þunnt í gærmorgun hjá Jón Birni; "Það væri að æra óstöðugan að tína til allt það sem sagt hef­ur verið um þetta mál á síðustu mánuðum enda hef­ur umræðan, því miður, ekki verið á köfl­um mjög mál­efna­leg né farið í rök­semd­ir og þarf­ir okk­ar sem þjóðar.", sama þulan og venjulega, svo verður EES samningurinn mærður, og niðurstaðan að landið verði selt.

 

Og vissulega var EES samningurinn mærður, og bæði sá maður brosið á Brútusi og Sigurði Inga, svo komu þessi orð; "Engu að síður er nauðsyn­legt að hlusta á alla þá gagn­rýni sem þetta mál hef­ur fengið á sig og af­skrifa hana ekki sem þjóðern­is­raus og aft­ur­hald. Kann­an­ir sýna að þjóðin hef­ur áhyggj­ur af hvað inn­leiðing þriðja orkupakk­ans hef­ur í för með sér, í framtíðinni, en fyr­ir hana vinna kjörn­ir full­trú­ar og emb­ætt­is­menn þar sem hags­mun­ir heild­ar­inn­ar ættu að vera að leiðarljósi.".  Og það var eins og maður sæi glottið á þeim mæta manni, Hákoni í Miðbæ, stríðnin í bland við rótgróna skynsemi bóndans.

Þú efnir ekki til ófriðar þegar önnur lausn er í boði.

 

"Inn­leiðing orkupakka þrjú er fyrsta mál á dag­skrá þegar Alþingi kem­ur sam­an að nýju eft­ir sum­ar­frí nú í lok ág­úst. Að mínu mati er brýnt til að umræðan rati ekki í sama farið aft­ur, með til­heyr­andi sundr­ungu, að þing­heim­ur sam­mæl­ist um það að málið, eins og það er nú sett fram með þeim fyr­ir­vör­um að hingað sé ekki hægt að leggja sæ­streng án samþykk­is Alþing­is og þeir hlut­ar orkupakk­ans sem snúa að flutn­ingi yfir landa­mæri taki ekki gildi, verði sent til sam­eig­in­legu EES-nefnd­ar­inn­ar til um­sagn­ar og staðfest­ing­ar á því hvort áður­nefnd­ir fyr­ir­var­ar haldi þannig að slíkt sé hafið yfir all­an vafa. Þegar sú niðurstaða ligg­ur fyr­ir þá verði orkupakk­inn fyrst inn­leidd­ur þegar óviss­unni hef­ur verið eytt og rök­in í mál­inu orðin skýr.".

 

Þetta er svo augljóst að það þarf gífurlega þráhyggju hagsmunanna til að átta sig ekki á viskunni sem Þorgeir kom með undan feldi sínum, og hjó á hnút átaka milli kristinna manna og heiðinna þannig að borgarstyrjöld varð afstýrt.

Þá var enginn svo illa linntur að hann áttaði sig ekki á að þjóð er ekki klofin í herðar niður, ef önnur lausn er í boði.

 

Ef orkupakki 3 verður samþykktur að óbreyttu, þá brestur brúin sem þó var byggð milli þjóðarinnar og stuðningsmanna ICEsave fjárkúgunar breta.

Stjórnmálastéttin mun rjúfa grið í annað sinn og einbeittur brotavilji hennar verður ekki lengur falinn eða varinn.

Og þjóðin mun snúast til varnar og átökum mun ekki linna fyrr en leppar auðs og hrægamma verða hraktir frá völdum. 

Valhöll mun falla.

 

Átök sem Þorgeir sá fyrir.

Og hindraði.

 

Með rödd skynseminnar.

Kveðja að austan.