Maður líttu þér nær.

 

Forstjóri Norðuráls skammast vegna þess að orka er ekki tilbúin vegna fyrirhugaðs álvers í Helguvík.

Kennir stjórnvöldum um og sjálfsagt verða orð hans notuð af landráðakórnum sem styður fjárkúgun breta og Evrópusambandsins í ICEsave deilunni.

"Sjáið" verður sagt,"ekki verður hægt að byggja upp atvinnulífið vegna þess að Íslendingar neita að greiða lögmætar skuldbindingar sínar vegna ICEsave reikninganna".

 

En forstjóra Norðuráls er nær að líta í eigin barm.  

 

Það er dýrt að virkja á Íslandi, íslensku jökulárnar eru tiltölulega vatnslitlar og með ójafnt rennsli.  Svo eru verkin unnin við erfiðar aðstæður og fram af Kárahnjúkavirkjun, með vellaunuðu vinnuafli. 

Það er augljóst mál að það þarf tvennt að koma til til að virkjanir séu hagkvæmar á Íslandi, örugg orkusala og verð sem stendur undir öllum kostnaði, þar á meðal fjármagnskostnaði.  

Stóriðjan hefur tryggt það fyrra en það þarf ekki einu sinni að ræða það að hún hafi gert það seinna.

 

Rústir innlendra orkufyrirtækja staðfesta það, svo um verður ekki deilt.

 

Jú, vissulega deila sumir, en það eru mennirnir sem fannst jöklabréfin vera sniðug leið til að falsa hágengi krónunnar og áttu ekki til orð yfir metnaði útrásarinnar, að vilja kaupa allan heiminn fyrir ódýrt lánsfé, eins og það kæmi aldrei að skuldadögunum. 

En skynsamt fólk deilir ekki um staðreyndir, það reynir að bregðast við þeim.

 

Og eitt af því fyrsta er að hlusta ekki á bull í manni sem reynir að komast upp með að láta aðra borga fyrir orkuna sína.  

Til dæmis eru orkuöflun á Íslandi ekki sjálfbær ef forsenda hennar er niðurlagning velferðarkerfisins vegna ICEsave skatts.

Hún er ekki sjálfbær ef eigendur orkufyrirtækjanna þurfa að koma inn með gífurlega fjármuni til að hindra gjaldþrot þeirra vegna þess að kostnaður fellur miklu hraðar inn en tekjur.  

Hún er ekki sjálfbær ef peningamálayfirvöld nota fyrirhugaðar orkuframkvæmdir sem ástæðu til að hækka vexti og kæla þar með hagkerfið eins og reyndin var í aðdraganda framkvæmdanna við Kárahnjúka.

 

Sjálfbærar virkjanir sem skila eigendum sínum arði og eru ekki á framfæri skattborgaranna, þær eiga ekki í nokkrum vandræðum með að fjármagna sig.

Núverandi ástand orkufyrirtækjanna bendir til að svo hafi ekki verið og það er full ástæða fyrir íslenska skattgreiðendur að spyrja þeirrar spurningar hvort sá misbrestur sé ennþá til staðar.  Það eru ekki bara skattpeningar okkar sem eru í húfi, almannaveitur okkur voru notaðar sem veðgrunnur skuldaoffjárfestingar undanfarinna ára.  Bæði eigum við á hættu að missa almannaveitur í hendurnar á alþjóðlegum blóðsugum, sem og hitt að vangeta stóriðjuvirkjana til að standa undir sér verður falin með hækkun á gjaldskrá til almennings.

Forsenda byggðar í ísaköldu landi á mörkum hins byggilega heims er nægur hiti og nóg rafmagn, á verðum sem hinn almenni maður ræður við.

Og þessi forsenda er í hættu.

 

Menn eins og  forstjóri Norðuráls hafa séð til þess. 

Og svo ótalmargir aðrir, sem gagnrýnislaust hafa stutt stóriðjuframkvæmdir vegna þess að það vantar vinnu.  Söngur sem var líka sunginn þegar tugarþúsunda erlendra farandverkamanna var í landinu.

En þetta er falskur söngur því forsendur vinnunnar þurfa vera byggðar á bjargi, ekki sandi eða á eldfjallasprungu.

Höfum það hugfast að ákall um vinnu á ekki að vera á forsendu ósjálfbærar skuldasöfnunar.  

Hún á að byggjast á arðsemi og traustum fjárhag.  

Ef þær forsendur eru til staðar í Helguvík, þá mun orkan koma.

 

Þetta er ekki flókið.

Kveðja að austan. 

 

 

 

Hindrunum við orkuöflun verður að ryðja strax úr vegi